“De weergoden zouden er vanaf vandaag officieel een lap op geven. Als dat geen goed nieuws is…”

Goeiemorgen

Hebben jullie een huisdier? Dat van ons wil nu buiten. Terwijl ik haar een minuut geleden binnenliet en eigenlijk gewoon dringend moet beginnen aan deze column hier. Ik wil jullie een goeiemorgen wensen, maar onze kat… die wil dat er geluisterd wordt. En brokjes, dat eist ze nu ook.

Zoey, zo heet onze poes. Ze komt uit het asiel en pakte ons daar meteen in. Als enige kwam dat geestig gevlekt beestje haar bijna-baasjes kopjes geven. Oooh, superschattig, jawel.

Sinds die tweede kerst van 2019 is Zoey hier de baas. Nooit gaf ze ons nog zoveel aandacht als toen tussen die tientallen andere asielkatten. Thuis gaan ze weer zeggen dat ik nu overdrijf, maar er is toch iets van aan. Haar levend kattenluikje, dat zijn wij.

Maar soit, ze ligt nu bazig in de tuin, dus dit stukje mag geschreven worden. Ik kan het hier wel niet over de Duivels en de Roemenen hebben. Die moeten namelijk ook nog buitengelaten worden. Goed nieuws wel: we wachten met drukken tot ze naar binnen mogen…

Het resultaat is hopelijk wat beter dan maandag. Enthousiast werden ook wij eerlijk gezegd niet van die eerste match. Integendeel, de uitslag werkte ferm op ons humeur. Zo zeer zelfs dat we twee dagen later met EK-koorts in bed lagen. Oh, supermottig, jawel.

Maar ondertussen is de zomer wel officieel begonnen. De weergoden zouden er vanaf vandaag officieel een lap op geven. Als dat geen goed nieuws is… Het zou ook geen kwaad kunnen voor ons aller humeur: wat zon om in een goeie bui te raken. (Hier zou een smiley met een knipoog passen.)

Gelukkig waren er de voorbije dagen andere prikkels om goedgezind van te worden. De dochter die danst en ‘vakantieeeee’ roept. (Lees: het laatste examen was voorbij.) De zoon die met België won van Real Madrid, jawel. (Op de oude Wii.) Onze Paul die nog enthousiaster dan anders terugkwam van de Wetstraat. (Lees: straf interview op pagina 6 en 7.) En dan nog een oude bekende die meer dan tevreden is om jullie nog eens te ‘zien’.

We hebben het over Pascal Kerkhove, de man die de traditie begon om iedereen hier op pagina 2 een fijne zondag te wensen. Hij schreef een pakkend boek over liefde in tijden van dementie. ‘Dag ma, blijf je nog even?’, zo heet het en hij vertelt er verder in deze krant alles over.

Mijn exemplaar ligt hier al naast me. Op de tweede pagina liet de auteur een persoonlijke boodschap na. ‘Voor Bart, blij dat jij mijn werk verderzet.’ En nu ben ik me al de hele tijd aan het afvragen of Pascal ook een kat had, toen er ‘Goeiemorgens’ geschreven moesten worden. Die van ons, die wil namelijk weeral binnen.

Fijne zondag allemaal!

Reageren? bart.casteleyn@roularta.be