Kurt Keek op de Week

Onze reporter heeft het over wat voor hem memorabel was in de voorbije week

Deze tijd van het jaar staat traditioneel bekend als de komkommertijd. Er valt zogezegd geen nieuws te rapen. De oorlogen die aan de gang zijn, halen alleen nog het journaal als er plots weer meer bloed vloeit dan de stromen die er al gevloeid zijn, de politiek en het gerecht hebben even hun deuren gesloten en het voetbal begint dan wel weer, maar eigenlijk is dat een valse start, want de helft van de ploegen heeft nog zijn transfers niet afgerond en na de wedstrijdverslagen, waar niemand naar kijkt omdat iedere Belg na de fratsen van de Rode Duivels nog liever wat voetbalmoe wenst te zijn, krijg je nietszeggende interviews met spelers en trainers die zeggen dat het seizoen nog lang is en de bal rond.

Als er al echt nieuws te rapen viel de voorbije week, dan kwam het uit Amerika, waar er zoveel schietgeweren zijn dat de cowboys er nooit tot rust komen. Het wapengekke land legde zijn grootste gek bijna met een wapen neer. Donald Trump is zelf zot van bommen en granaten en al wat schiet en knalt. Dat hij de aanslag op zijn leven heeft overleefd, omschreef hij een paar dagen later op een meeting als het werk van God. “Ik had God aan mijn kant staan,” zei hij. Als hij gelijk heeft, is er geen beter bewijs dat God niet bestaat.  En heeft hij ongelijk dan is dat een even groot bewijs.   

Je hoort me niet zeggen dat de schutter die Trump in zijn oor schoot beter wat beter had gemikt. Je hoort me niets zeggen. Ik ben aan het tikken. Als je me hoort, dan hoor je stemmen. En dan moet je een dokter zien. Wat ik tik? Dit: Mocht hij echt gesneuveld zijn, dan was de komkommertijd meteen ook aan diggelen geschoten.

Nu moeten we het doen met alles wat meer is dan anders. Het nieuws drukt zich vaak uit in cijfers. Als het over ‘minder’ gaat, dan moet die minder met geluk verbonden zijn. En dan moet het veel minder zijn. Mensen die minder te eten hebben, is niet genoeg, ze moet sterven van de honger. En het moeten er veel zijn die veel honger hebben. Minder ellende, is geen nieuws. Meer geluk evenmin. Minder zon en meer regen ook al niet, tenzij het van alles meer is, dus veel minder zon en veel meer regen. Maar records breken wordt alsmaar moeilijker. Dat ga je straks zien in de Olympische Spelen. Al is het niet eenvoudig: doe je iets zo snel dat je er minder tijd voor nodig hebt, dan heb je meer kans om te winnen. Scoor je meer punten dan de tegenpartij, dan ga je ook meer winnen. Doorgaans maak je met ‘meer’ altijd ‘meer’ kans om het nieuws te halen en het jaaroverzicht. Dus memorabel te zijn. Zo was de bevolking van Mallorca minder content omdat er meer volk is in Mallorca. Er is meer volk in heel Spanje, omdat daar meer zon is. En meer warmte. De lucht valt er nog nauwelijks te behappen. Straks is dat een hoofdpunt: ‘Goeienavond beste kijkers, in Spanje was de lucht vandaag niet in te ademen. Waardoor er gigantisch veel slachtoffers vielen…’

Maar er was meer nieuws deze week: Er is meer volk op Tomorrowland en ze riskeren er meer boete, 2 miljoen euro zelfs, doordat ze er liever meer wegwerpbekers gebruiken in plaats van de herbruikbare bekers die ieder ander festival gebruikt. Op de Gentse Feesten, die Raymond van het Groenewoud meer opent dan vroeger, toen hij de feesten placht te sluiten, hebben ze 400.000. herbruikbare bekers aangekocht. Er lagen deze week meer computers plat dan ooit tevoren. Dit alles doordat Crowdstrike, een bedrijf dat de cyberwereld veilig maakt, met één update bewees hoe onveilig die cyberwereld wel is. Meer onveilig en dus is beveiliging meer dan ooit nodig. Als promostunt heel geslaagd, al is de kans klein dat het bedrijf er zelf meer van zal profiteren. En Tadej Pogacar wint de Tour de France met meer voorsprong dan hij of zijn concurrenten dat  in de voorbije jaren hebben gedaan. Hij reed in minder tijd van start tot finish. En straks beginnen de Olympische Spelen in Parijs en kunnen we alleen maar hopen dat er meer aandacht gaat naar de records en naar meer betere tijden, dan naar de aanslagen waar bij dergelijke massa-evenementen altijd maar meer wordt voor gevreesd. We gaan straks allemaal naar nog meer sporten kijken waar we vervolgens vier jaar lang geen zier meer om geven…

Misschien ligt het aan het vakantiegevoel, maar voor mij mag het eigenlijk even allemaal wat minder zijn. Het hoeft allemaal niet zo memorabel. Liever op het gemak met de geliefden op een rustig terrasje of ergens in een bos op bankje met een klein boekje. Misschien ‘Filosofie van de kroeg’, waarin Hans Schnitzler vertelt dat de samenleving op een bepaalde manier onderkoeld is geraakt, we zijn elkaar uit het oog verloren. En tegelijkertijd zegt hij, zijn we ook verhit geraakt, door de sociale media. Een van de vrienden met wie ik wel eens aan een toog placht te hangen, schreef gisteren nog op zijn Facebook dat de lockdown wel iets had. “Ik mis hem bij momenten,” zo luidde het. Misschien denkt Joe Biden er anders over, maar die maat heeft gelijk. Het was de tijd dat we content waren met weinig. We gingen minder vliegen en we gingen beter zorgen voor de natuur. Want we geloofden dat covid ons verdiende loon was omdat we de natuur mismeesterd hadden. Hoe heerlijk de rust en de stilte toen ook waren, hoeveel er toen ook gewandeld werd en gelet op de dingen die we anders niet zien of horen, het is weer allemaal vergeten. Omdat we ten onrechte geloven dat alleen ‘meer’ memorabel is. Misschien moeten we eens leren wennen aan ‘minder’. Je weet nooit waarvoor het goed kan zijn.