De zomerse gelukjes van onderneemster Eline De Munck: “Pure vakantie bestaat niet voor mij”

ANTWERPEN – Ze is nog altijd maar 36 en toch heeft Eline De Munck al meer levens achter de rug dan een doorsnee kat. Ooit was ze actrice, zangeres en presentatrice, intussen is ze samen met Bob Geraets al negen jaar zaakvoerder van het hippe brillenmerk Odette Lunettes, waar internationale sterren als Dua Lipa, Jamie Foxx en Angèle zich graag mee laten zien. Er is nu ook voor het eerst een ‘Odette Lunettes X Rock Werchter’-collectie. En sinds kort heeft Eline een dochtertje met haar man Michaël Roskam. Maar intussen is ze alweer aan het werk en vond ze gelukkig de tijd om met De Zondag te spreken over hoe en waar ze tijdens de zomer het geluk vindt.

“Vakantie, dat is voor mij thuis zijn, bij mijn familie, bij mijn gezin. Een boek lezen, dat is ook vakantie. Een cocktail is vakantie. Citytrippen, de stad. Muziek. Feesten. De brede lach, dat is ook vakantie voor mij. Ik heb dus eigenlijk best veel vakantie. (lacht) Vakantie hoeft voor mij niet lang te duren. Ik kan veel meer genieten van een kort, intens en krachtig moment dan van tien dagen op reis.”

En zon, zee en strand?

“Nee, op een strand ga je me niet vinden, ik heb een hekel aan zand. En ik ben absoluut geen waterrat. Een stad aan zee, dat wel … Je zal me nooit zien bakken in de zon. Ik vind zonnen een beetje tijdverspilling. Dan lig je daar te zweten. Ik kan niet zeggen dat de zomer mijn favoriete seizoen is. Ik heb altijd een zwak gehad voor de nazomer, voor het moment dat de zomer overgaat in de herfst, dat je voelt dat de zon aan het uitdoven is. Dat heeft wellicht met mijn melancholische aard te maken. Maar uiteraard hou ik wel van de zon, van de lange dagen. Ik vind het verschrikkelijk om op te staan als het donker is. Sinds ik een kind heb, word ik wel vaker terug gekatapulteerd naar mijn kindertijd, toen ik ’s ochtends moest opstaan wanneer het buiten koud en donker was, om na de schooluren in het donker thuis te komen. Als mijn dochtertje schoolplichtig is, ga ik dat helaas opnieuw meemaken.”

“Het summum van het geluk vind ik op een festival”

Tegen die tijd woon je misschien al in het zuiden.

“Misschien dat Michaël dan terug films in Los Angeles maakt en dat we meer daar gaan zijn. Al heb ik eigenlijk nooit die drang gevoeld om hier te verdwijnen. Ik heb altijd wel graag gereisd, maar nooit zoals mijn broer. Die ging anderhalf jaar op wereldreis en later nog twee keer voor een half jaar. Ik hou van België. Natuurlijk, je weet nooit hoe het kan verkeren. Mijn ouders zijn vorig jaar in augustus naar Portugal verhuisd en ik heb een kind gekregen. Dat zet de dingen wel in een ander perspectief. Het gaat niet meer alleen om mezelf. Je bent niet meer het middelpunt van je eigen belangstelling. (lacht) Als je hier rondkijkt, zie je dat dat middelpunt nogal groot is (ze wijst naar de posters van zichzelf in de winkel, red.). Maar misschien dat de zomer wat langer gaat duren nu ik een kind heb.”

Mijn werk is mijn speeltuin

Vakantie komt van het Latijnse vacare, leeg zijn of vrij zijn. Eigenlijk is het de periode waarin je je ontdoet van alle ballast, je hoofd leegmaakt …

“Wel, als we toch in het Latijn bezig zijn, dan pak ik graag uit met het idee van de homo ludens, de spelende mens. Zonde dat we als volwassenen de capaciteit verliezen om te spelen zoals kinderen dat doen. Nochtans zit het in ons DNA, in ons wezen. Voor mij is mijn werk mijn speeltuin. Pure vakantie bestaat niet voor mij. Ik ben altijd aan het werken, ik ben altijd nog bezig met mijn mails te beantwoorden, met na te denken over dit of dat. Ik zou niet kunnen genieten van echt nietsdoen. Terwijl ik besef dat je af en toe je hoofd moet leegmaken om ruimte te hebben voor nieuwe gedachten.”

Ga je dan nooit echt op vakantie?

“Ik ben vaak weg, dat wel. Ik ben met Michaël en de kleine naar Cannes geweest omdat Michaël daar voor het filmfestival moest zijn. Ik ben bij mijn ouders in Portugal geweest. Ik ga wel eens een weekendje naar Parijs. Maar dat is heel vaak gerelateerd aan werk. En ook als ik niet voor het werk weg ben, kan ik toch nooit helemaal de knop omdraaien. Ik ben ook de moeder van dit bedrijf, van deze mensen. Al is er ook een vader, mijn zakenpartner Bob. Maar als er iemand ziek is in de winkel, dan moet dat opgevangen worden. Als er een productiefout is, moet dat geregeld worden, als er een montuur later is, dan … Ik kan dat niet volledig van me afzetten. We hebben goeie mensen in ons bedrijf, maar ik moet wel zorgen dat ik ze de aanzet geef: Zie dat je dit niet en dat wél doet. De doorbraak van de online meetings is tegelijk een zegen en een vloek geweest. Als je op vakantie bent, kan je ook een vergadering bijwonen. En soms doe je dat ook.”

Ga je vaak op citytrip?

“Ja, ik hou van steden. De natuur vind ik ook mooi, natuurlijk. Michaël heeft een plekje in de Ardennen en soms ga ik mee om er te wandelen, maar ik ben wel meer een stadsmens. Een stad brengt me meer tot rust dan een bos. Ik ga zelfs liever lopen in de stad dan in het bos. Voor mijn ego, om gezien te zijn. (lacht) Nee, ik wil niet herkend worden, maar ik wil erkend worden: ‘Kijk, die is aan het lopen, die is haar best aan het doen.‘ Dat motiveert me om het nog te doen. Misschien ben ik nu wel te eerlijk over mezelf. (lacht). In een stad sta je nooit echt stil. Ik sta niet graag stil. Ik hou ervan om in beweging te blijven, mijn hoofd leeg te maken terwijl ik beweeg. In de Ardennen heb ik meer het gevoel dat ik stilsta, zelfs wanneer ik beweeg. Als we daar naartoe gaan, is het vooral voor Michaël, hij heeft meer behoefte aan de natuur. We zijn yin en yang. Ik hou echt meer van het bruisende van de stad.”

Welke zijn dan de favoriete steden?

“Parijs kan me altijd boeien en is niet zo ver. Ik vind Rotterdam ook een heel mooie stad, prachtige architectuur. Heel leuke mensen ook, ik hou wel van de directheid en de eerlijkheid van een Nederlander. Het is er niet zo duur om goed te eten als in België. Berlijn vind ik leuk voor het nachtleven. Daar moet je naartoe om te feesten. New York is altijd goed. En Barcelona eigenlijk ook. Ik hou ook van Lissabon, maar Portugal vind ik eigenlijk te warm in de zomer. In steden is er natuurlijk vaak te veel beton, zijn er te veel stenen. Waardoor het er niet afkoelt. In Brussel, waar we wonen, is er gelukkig wel redelijk veel groen. Als iedereen zijn voortuin vol beton gaat kappen, gaat dat natuurlijk niet echt zorgen voor een betere temperatuur.”

“Een stad brengt me meer tot rust dan een bos”

Is Antwerpen meer je stad dan Brussel?

“Antwerpen is altijd meer mijn stad geweest dan Brussel. Ik heb het ook heel moeilijk gehad met de verhuis naar Brussel. Mijn sociaal contact zit hier, mijn werk ook. Ik wandelde elke dag naar het kantoor en soms liep ik eerst helemaal naar het Zuid om daar een koffie te halen en vervolgens helemaal weer naar hier te stappen. Maar in plaats van elke dag een uur te wandelen, zit ik nu dagelijks twee uur in de auto. Ik zou met de trein kunnen komen, maar dat is niet per se veel aangenamer. Ik wil graag mijn ecologische voetafdruk verminderen, maar de NMBS heeft helaas nog heel wat werk, laten we het daarop houden. En Brussel, ik heb daar lang aan moeten wennen, maar ik heb het gevoel dat het nu toch mijn dorp wordt. Ik vind dat de stad waarin je woont op een bepaalde manier ook moet aanvoelen als een dorp vóór je je er echt thuis kunt voelen. Brussel is eigenlijk ook gewoon een dorp. En ik leer steeds meer dorpelingen kennen, waardoor je meer affiniteit krijgt met dat dorp.”

Voor veel mensen is vakantie het moment om boeken te lezen. Is dat ook zo bij u?

“Ja, ik moet wel zeggen dat ik altijd heel geniet van een boek te lezen, ook van het idee dat ik aan het lezen ben. Dat wil zeggen dat je tijd hebt, dat je een soort rust over je hebt. Momenteel ben ik Eva aan het lezen van een Cat Bohannon, een wetenschapster die aankaart hoe waanzinnig het is dat alle wetenschappelijke onderzoeken op de mens jarenlang uitsluitend op mannen zijn uitgevoerd. Vaak is dat nog het geval. Men dacht lange tijd dat het mannelijk en vrouwelijk lichaam gelijk waren, dat alleen de voortplantingsorganen ons van elkaar onderscheidden. Susan Sontag lees ik ook graag … Ik lees wel veel over de vrouw. Ik zei vroeger altijd: ik ben geen feministe. Omdat ik ervan uitging dat we als vrouwen gelijk waren aan de mannen. Maar een vrouw moet vaak nog vechten om de dingen op haar manier te kunnen aanpakken. Ik heb persoonlijk weinig nadelen ondervonden van het feit dat ik vrouw ben, omdat ik me durf te smijten en omdat ik weinig tegenkantingen ondervonden heb, maar veel vrouwen krijgen niet de erkenning die ze verdienen. Daarom wil ik vrouwen stimuleren om te geloven in zichzelf. En daarom noem ik me nu wel een feministe.”

Vakantie is ook de periode van de festivals.

“Helemaal mijn ding uiteraard. In mijn jonge leven heb ik jaren voor televisiezender JIM gewerkt, wat fantastisch was. Naar de festivals mogen gaan was deel van het feest, beginnende met Werchter. We hebben dit jaar een eigen zonnebrillencollectie in samenwerking met Rock Werchter. We verkopen de brillen op het festival en de collectie ligt ook in de winkel. En de artiesten krijgen een goodiebag met een bril. Voor veel mensen zijn de festivals het toppunt van de zomer. Sommigen moeten een keuze maken: ga ik naar een festival of ga ik op vakantie? Want de tickets zijn niet goedkoop. Maar zo’n festival is ook vakantie. Het is ook het toppunt van je hoofd leegmaken. Gaan luisteren naar inspirerende muzikanten die het beste van zichzelf geven. Ik vind optredens vaak heel ontroerend. Ik huil sneller bij een concert dan bij een film. Tenzij het een film is van Michaël uiteraard. (lacht) Omdat ik zoveel affiniteit heb met muziek en mijn emotie sterk bepaald wordt door muziek, wou ik een playlist tijdens mijn bevalling. Dat is de playlist van mijn dochter. Het nummer waarop ze geboren is, is voor mij een heel emotioneel nummer. En de band van dat nummer komt dit jaar naar een Belgisch festival. Ik zeg niet welk festival en welke song, dat is te persoonlijk, maar Michaël en ik zullen er zeker bij zijn. Goeie muziek onder een blakende zon, met een goeie zonnebril op de neus, een lekker drankje in de hand en je vrienden om je heen, dat is het summum van geluk.”