Meyrem Almaci (Groen): “Wij kunnen de vluchtelingeninstroom wel aan!”

“Dit is niet de gevreesde Apocalyps: wij kunnen dit wél aan!” De boodschap van Meyrem Almaci is niet mis te verstaan. In het vluchtelingendebat vaart zij met haar partij Groen tegen de stroom in. De 39-jarige Antwerpse staat vandaag exact één jaar aan het hoofd van haar partij en vindt het tijd om duidelijke taal te spreken. Ook over de klimaatuitdaging.

“Ik zit geweldig in mijn vel, professioneel zelfs beter dan ooit. Het is elke dag puzzelen om werk en privé in balans te houden, maar ik kan gelukkig rekenen op mijn man. Mijn uitgangspunt is: mijn leven mag een chaos zijn, maar dat van mijn twee kinderen moet voorspelbaar zijn. Zij mogen daar niet onder lijden. Je diepvries volstoppen met noodmaaltijden helpt daarbij (lacht).”

Voor u zit een fiere voorzitter. De groene partij is de leidende stem van de oppositie. Iedereen ziet dat wij zowel de ideeën als de mensen hebben. Wij voeren niet alleen oppositie, maar komen ook met constructieve tegenvoorstellen en bepalen mee de agenda. Zoals nu met het mobiliteitsbudget en het vaderschapsverlof. De mensen zien dat ook.

Toen ik aantrad, heb ik gezegd dat ik de harten wou veroveren. Ik heb nog drie jaar tot de volgende verkiezingen. Tot dan ga ik daar elke dag keihard aan werken. Ik laat me niet afleiden door peilingen.

Van elke peiling kan je verschillende analyses maken. Wij zien bijvoorbeeld ook dat ons potentieel nooit zo groot was. Het is natuurlijk mijn ambitie groter te worden. Dat is de logica zelve. Maar dat neemt niet weg dat wij nu al de oppositiepartij zijn met de grootste invloed. We tonen aan dat er wel een alternatief is voor deze regering die de facturen doorschuift naar de modale gezinnen en de mensen die het moeilijk hebben.

(lacht) Dat is de kracht van wat mogelijk is. Dat is hoe wij groenen aan politiek willen doen.

Het idee daarachter is de N-VA kleur doen bekennen. Daar ga ik mee akkoord. N-VA moet eindelijk eerlijk durven zijn tegen de kiezer en niet zoals nu overal op een verborgen manier de communautaire kaart trekken. Wij zijn ook principieel voorstander van referenda, maar of er nu één over de toekomst van ons land georganiseerd moet worden, is intern nog niet besproken. Het is N-VA die dat initiatief moet nemen.

Ik vind dat een mooi idee, omdat het vertrekt vanuit de menselijke waardigheid. Dat debat zijn we wel aan het voeren.

Dat klopt. Maar je hebt verschillende invalshoeken. Wat Rutger Bregman (Nederlandse opiniemaker, red) zegt, is niet hetzelfde als bijvoorbeeld Roland Duchâtelet. Die moeten tegen elkaar afgewogen worden. Een basisinkomen zou een forse uitdaging voor het sociaal systeem betekenen. De haalbaarheid moet goed onderzocht worden. Laten we vooral het debat open voeren.

Burgers, ngo’s en bedrijfsleiders hebben zich nog nooit zo hard geroerd, dat is positief. Het goede nieuws is ook dat er oplossingen op tafel liggen. Het is alleen een kwestie van durf om die op te nemen. Durf kiezen voor hernieuwbare energie. Voor een duurzame economie. Durf in te gaan tegen de lobby van de grote bedrijven die vooral veel olie produceren. Durf neen te zeggen aan de wegwerpeconomie. De klimaatuitdaging is in se een positief verhaal. Het zal onze economie ten goede komen. Maar de politiek moet nú in actie schieten. Wij met de groenen geven het goede voorbeeld (zie kader, red).

Je zal Vlaanderen niet betrappen op een degelijke visie op klimaat en leefmilieu. Als je een B-minister op dat departement zet, die het gewicht niet heeft om dingen binnen te halen (Almaci doelt op Joke Schauvliege, CD&V, red), hoef je daarvan niet te schrikken. Essers, Uplace, het boscompensatiefonds: zij toont in al die dossiers dat ze eerder de vijand van haar departement is dan de vriend.

Dat wordt als drogreden gebruikt om niets te doen voor het milieu. Wij willen een verhaal waarin beiden overleven. Neem Essers: dat bedrijf moet inderdaad kunnen uitbreiden, maar waarom niet op een andere plaats? Als puntje bij paaltje komt, kiest Schauvliege de gemakkelijkste oplossing. Kijk naar haar balans deze en vorige legislatuur: dan weet je dat zij te licht weegt. Maar let op: dit is de verantwoordelijkheid van de hele regering. Die toont nul ambitie en nul visie inzake klimaat. We moeten daarover toch niet rond de pot draaien?

(feller) Er is geen andere optie. Het klimaat is de grootste uitdaging van deze eeuw. (cynisch) Als je elk greintje geloofwaardigheid wil verliezen, dan moet je vooral geen akkoord maken. Want laten we wel wezen: België is al lang zijn geloofwaardigheid kwijt op internationaal niveau. We moeten ons dringend herpakken. Als dat akkoord er niet komt, dan gaan de regeringen Michel-I en Bourgeois-I de geschiedenisboeken in als klimaatnegationisten. Er zijn echt geen excuses meer.

Ik ontken niet dat de uitdaging groot is, en ik begrijp de bekommernis van veel mensen, maar ik wil die angst niet voeden met nog meer angst. Ik zeg: ja, wij kunnen de vluchtelingeninstroom aan. Maar dat moet wel gezamenlijk gebeuren op Europees niveau. De buitengrenzen moeten versterkt worden: er moet een goede selectie zijn. Oorlogsvluchtelingen zijn welkom. Hen spreid je over heel Europa en bied je opvang aan. Economische vluchtelingen stuur je terug. Als je dat doet, wordt dit niet de grote Apocalyps waar sommigen voor vrezen.

(pikt in) Vijftien jaar geleden telden we meer dan 42.000 asielaanvragen. Het ís een enorme uitdaging, maar toen hebben we dat ook aangekund. (feller) Die mensen vluchten uit vrees voor hun leven, weg uit een regio waar ze homo’s van daken gooien, vrouwen verkrachten en bommen werpen op gewone gezinnen. In die situatie zouden ook u en ik vluchten. Of denk je dat zij niet meer gaan vluchten als wij onze regels verstrengen? Ik betreur echt de toon van iemand als Bart De Wever. We praten hier over mensen in nood, hè.

Hij doet wat hij moet doen. Maar hij communiceert niet altijd op een toon die bevorderlijk is. Dat is jammer.