Ontbijtbabbel met acteur Dirk Van Dijck: “18 jaar carrière enkel en alleen te danken aan Het eiland”

Het was lang ondraaglijk lang wachten, twintig jaar om precies te zijn, maar nu is het eindelijk zover: ‘Het eiland’ wordt – weliswaar eenmalig en voor korte duur – gereanimeerd. VRT en Streamz brengen de dertien originele castleden terug samen om herinneringen op te halen aan de iconische tv-reeks. “Na nog geen tien minuten zat het spel al op de wagen.”

De twintigste verjaardag van Het eiland, een tv-reeks die na al die jaren nog steeds gekoesterd wordt, mocht niet onopgemerkt voorbijgaan, zo redeneerden VRT en Streamz, die een reüniespecial vroegen en kregen. Eentje met de dertien originele castleden die de originele scripts herlezen, met herinneringen aan de legendarische reeks, en met nooit eerder vertoonde behind-the-scenesbeelden. “Als je een uitnodiging krijgt voor zo’n reünie, dan zeg je uiteraard ja. Het was heel fijn om elkaar allemaal nog eens terug te zien in diezelfde context, maar dan twintig jaar later.”

Hoe ziet jouw ideale zondag eruit?

“Hoe een ideale zondag er precies uitziet, weet ik niet, maar ik kan je wel vertellen hoe mijn feitelijke zondag eruitziet. Ik brunch, al geruime tijd, elke zondag met familie en schoonfamilie. Met mijn vriendin, haar zus en mijn schoonmoeder om precies te zijn. Elke zondag begint dus met een mooi fietstochtje naar de bakker voor een dozijn pistolets en koffiekoeken. Daarna rijd ik naar het plaatselijke kleinhandelszaakje waar ik charcuterie, kaas en eventueel koffie koop, zaken die ik principieel weiger om in grote supermarkten te kopen. Het geeft me dan ook een groot genoegen om daar in de rij te staan en op mijn beurt te wachten, iets wat me in supermarkten mateloos irriteert. In de namiddag probeer ik dan zo weinig mogelijk te doen. Wat schoffelen in de tuin, meer niet.”

Waar bezondig jij je aan?

“Los van de constante onkuise gedachten, bedoel je? Wat ik trouwens geen zonde vind. (lacht) Maar ik heb wel een onbedwingbare hang naar luiheid. Veel mensen hebben een verkeerd beeld van mij, als iemand die altijd bezig is. Dat klopt dus niet. Ik durf heel goed toe te geven aan mijn luiheid. Toch vind ik dat nog niet zo erg. Een grotere zonde is dat ik onbeheerst ongelukkig kan zijn bij tegenslagen. Andere mensen worden dan slachtoffer van mijn humeur. Ik ben heel rap mateloos content met kleine dingen – lekker eten, een goed glas wijn, mooi weer, … – maar ik ben misschien nog makkelijker uit het lood te slaan door de geringste tegenslag. Daar durven de mensen in mijn naaste omgeving nog wel eens het slachtoffer van te zijn. Vreselijk vind ik dat.”

“Ik vond het altijd raar dat mensen een foto van me wilden”

De reüniespecial van ‘Het eiland’ komt eraan. Hoe schatplichtig ben jij aan die reeks?

“Enorm. Je moet weten dat ik destijds al jaren niet meer in de kijker liep als acteur. Ik had lang in het buitenland gewoond, ik was 52 jaar en had eigenlijk nog nooit serieus tv-werk gedaan. Maar plots werd Lucas Van den Eynde, die oorspronkelijk de rol van Michel Drets zou spelen, geveld door ziekte en werd ik opgetrommeld. Op een paar dagen tijd moest ik beslissen of ik zou meedoen. Ik had in die tijd niet zo’n hoge pet op van tv-fictie. Ik wilde zoveel mogelijk theater maken. Ik stond argwanend ten opzichte van televisie. Maar de verleiding was groot, niet alleen door het geld maar ook door de collega’s. Ik kende Wim, Tom, Sien en Frank, en dacht: dit is een risico dat ik wel wil nemen. Maar helemaal zeker was ik niet. Toch bleek Het eiland al snel een gigantisch cadeau. Er werd daar op set onvoorzichtig, stoutmoedig en baldadig gespeeld. Helemaal mijn ding. En achteraf was ik plots een gewild acteur. De achttien jaren die erop volgden heb ik enkel en alleen te danken aan mijn verschijning in Het eiland. Plots kwamen ze me vragen voor serie x of y, en dat is niet meer gestopt.”

Was het ergens ook een vergiftigd geschenk? Die plotse bekendheid op 52-jarige leeftijd had vast ook zijn nadelen.

“Ik zei net al dat ik heel erg ongelukkig kan zijn bij tegenslagen, maar ik kan ook heel erg geïrriteerd zijn, zeker als mensen me ongevraagd aanspreken. Die eerste jaren na Het eiland heb ik daarmee geworsteld. Die goedbedoelende, sympathieke mensen die me over de reeks aanspraken, heb ik jarenlang in de kou laten staan. Ik vond het altijd raar dat mensen een foto van me wilden, en ik vond het nodig om te tonen dat ik dat raar vond. Als ik met de trein reisde, was dat met een muts tot net boven mijn ogen en een sjaal over mijn gezicht, als een soort boerka. Ik kon niet overweg met mijn bekendheid. Ik vond het gênant om aangesproken te worden, voornamelijk omdat ik vind dat acteurs geen kunstenaars zijn. Wij zijn uitvoerders. Ik begreep die idolatrie dus niet. Maar op een gegeven moment ben ik wel wat bijgedraaid.”

Kon je tijdens de opnames van ‘Het eiland’ dan niet verwachten dat de reeks zo’n succes zou worden?

“Ik kon dat niet, nee. Ik had ook geen referentiepunten. Ik had dat dus niet kunnen voorzien. Bij het eerste seizoen van Eigen kweek wist ik dat bijvoorbeeld wel. Hoewel men toen ook twijfels had. Zelfs van Quiz Me Quick kon ik het succes wel voorspellen. Maar niet van Het eiland; dat was toen te nieuw.”

Je bent inmiddels 72; hoe ambitieus ben je nog?

“Niet. Ik ben nooit ambitieus geweest. Maar ik speel wel nog, al begin ik er nu wel meer op te letten dat de jobs die ik aanneem ook echt wel zijn wat ik wil. Dat is natuurlijk niet altijd even simpel. Soms heb je gewoonweg werk nodig. Maar als er zich iets aandient dat ik spannend vind – een rol als ontdekkingsreiziger, dierentemmer, gangster, clown, psychopaat, … – dan ben ik geneigd daarop in te gaan.”

Zou je ja zeggen tegen een derde seizoen van ‘Het eiland’?

“Ik denk dat er een heel gezonde consensus is om daar niet aan te beginnen. Het is natuurlijk altijd verleidelijk geweest om aan zo’n succesverhaal nog een nieuw seizoen toe te voegen. Maar je wil niet in de val trappen van het seizoen-te-veel. Opperman Jan Eelen was achttien jaar geleden al slim genoeg om te zeggen: hier stopt het. En iedereen van de cast vond dat prima.”

‘20 jaar Het eiland’, vanaf donderdag 11 juli op Streamz en in het najaar op VRT.