Aanvoerster Wullaert over de cruciale EK-openingsmatch en de problemen van het Belgische vrouwenvoetbal: “1.000 euro per zege op het EK? Het is een stapje”

Vijftig dagen voorbereiding, vier oefenmatchen, twee gewonnen en twee verloren. Vandaag start in Engeland ook voor onze Red Flames het EK 2022. En het is meteen erop of eronder: willen de Red Flames, 19de op de FIFA-ranking, zich plaatsen voor de kwartfinales, de doelstelling, dan moét gewonnen geworden van IJsland (17de). “Het is gewoon meteen cruciaal”, weet aanvoerster Tessa Wullaert.

Vooreerst: was de laatste oefenmatch, 0-1 verloren van het lager geklasseerde Oostenrijk, een mentaal klapje?

“Niet meteen. We hadden veel liever die laatste echte test gewonnen, maar hij volgde kort na de oefenmatch tegen Noord-Ierland en na drie zware trainingsdagen. Neen, het vertrouwen is intact, we zijn er klaar voor. En we beseffen hoe cruciaal IJsland wordt.”

Want anders wordt met nog Frankrijk (derde beste land ter wereld) en Italië (14de) in jullie groep de eerste ronde overleven en dus beter doen dan in 2017, schier onmogelijk.

“Juist. En het blijft de ambitie. De bond heeft heel veel inspanningen geleverd om het enthousiasme rond dit EK aan te zwengelen, we willen niet teleurstellen. Maar simpel wordt het niet. Bij zowat alle landen zijn alle speelsters profs, bij ons is dat misschien maar 20 procent.”

Maar zó enthousiast is de bond nu ook weer niet als het om jullie verloning gaat. Duizend euro voor een gewonnen match op een EK is…

“Er is afgesproken niet over onze premies te praten. Maar oké, dat cijfer zal er niet ver van zijn. In landen als Noorwegen, Nederland, Zwitserland… krijgen de vrouwelijke internationals evenveel als de mannen, maar zo ver zijn we hier nog niet. Maar ik heb nooit over ‘equal pay’ gesproken. Ik begrijp ook wel dat mannenvoetbal inzake publieke belangstelling, marketing, merchandising… een andere wereld is. Maar er moet een basis zijn. Laat ons zeggen dat die 1.000 euro een eerste stapje is.”

Het EK 2017 was nochtans de start van een hele hype gecreëerd rond het vrouwenvoetbal.

“We staan intussen inzake professionalisering alweer een heel stuk verder. Maar het is niet echt een inhaalbeweging ten opzichte van de landen die al lang professioneel werken, we hinken zelfs steeds verder achterop.”

Hein Vanhaezebrouck vindt dat het Belgische vrouwenvoetbal in vergelijking met de Europese top niet zozeer technisch of tactisch, maar vooral fysiek achterop loopt. Zijn redenering: als atleten als Nafi Thiam kunnen getraind worden tot absolute top, waarom kan dat niet in het vrouwenvoetbal?

(zucht) “Omdat we bijna geen profs hebben. Het is toch maar logisch dat ’s avonds, na het werk, niet maximaal kan getraind worden? Men moet de bal niet naar ons kaatsen, maar naar de Pro League die nog meer moet inzetten op de professionalisering van het Belgische vrouwenvoetbal. Zoals een regel voorzien dat elke club van de Pro League zoveel duizend euro moét investeren in een vrouwenteam.”

Anderzijds blijven er vragen over het niveau van het internationaal vrouwenvoetbal. Zoals bij die 19-0 van jullie WK-kwalificatiematch tegen Armenië. Zo kunnen jullie toch nooit serieus worden genomen?

“Dat begrijp ik. De kloof tussen landen als Frankrijk, Duitsland, Spanje… landen die enorm investeren, en zo’n kleine landjes is groot. Wij zitten daar nog tussen. Daar moet wat aan gedaan worden.”

Toon je begrip voor de fysieke parameters die bondscoach Ives Serneels oplegde aan de Red Flames: wie de limieten niet haalt, gaat er uit, zoals Justien Odeurs en Davinia Vanmechelen. Al is die laatste inmiddels wel terug in de selectie.

“Eigenlijk wel. Al nam Justien ook nog om andere redenen afscheid van de nationale ploeg. Het zijn ook geen onmogelijke parameters, ze worden allen individueel vastgelegd. En als de bond prestaties verwacht, mag ook worden verwacht dat we er een beetje moeite voor doen.”

Je spreekt je daar duidelijk over uit. Je bent meer dan ooit de stem van het vrouwenvoetbal, nu ook weer met een boek. Zou je in jouw nieuwe club Sittard niet stilaan liever weer gewoon alleen lekker voetballen?

“Ach, ik hoor ook vaak: chapeau wat je doet voor het vrouwenvoetbal, ook met mijn project GRLPWR. Die waardering helpt wel. Ik zou ook kunnen zeggen: ik ben prof, ik verdien mijn geld en voor de rest… Maar zo zit ik niet in elkaar. Ik wil dat het vrouwenvoetbal in België vooruit gaat. Professionaliseert. Waarom niet een keer een ploegfoto van de Rode Duivels sàmen met de Red Flames? Deden we bij Manchester City al. Maar vooral op clubniveau worden we nog steeds niet als vol bekeken.”

Ik hoorde laatst van topwedstrijden in de eerste klasse van het vrouwenvoetbal voor 88 toeschouwers. Ik ben nu even advocaat van de duivel: ik zou ook niet zwaar investeren in een sport die maar 88 toeschouwers trekt.

“Tja… Met Anderlecht speelden wij ook voor nauwelijks 100 à 200 man. Maar dan moet je ook zien waar we gedropt worden. Plots waren er werken op onze terreinen in Tubeke en hadden we geen veld. En de Flames moeten op het nationaal oefencentrum nog steeds schuiven voor de Rode Duivels.”

Misschien moeten jullie in Engeland eens beter doen?

“We blijven er tot 31 juli. Dag van de finale, juist!” (lacht)

(omslagfoto Kris Van Exel)