Anke Van dermeersch (Vlaams Belang) over haar biografie en haar strijd tegen de islam: “Ik dien klacht in tegen de koran”

ANTWERPEN Anke Van dermeersch kickt op controverse. Dat was zo als advocate, en dat is vandaag zo als politica. De 45-jarige voormalige Miss België is Vlaams parlementslid en senator voor Vlaams Belang. Ze schreef onlangs haar levensverhaal neer in ‘A.N.K.E. #PolitiekIncorrect’.

Uw publiek verhaal begon in 1991 toen u Miss België werd. Hoe kijkt u daarop terug?

Dat was een fantastische ervaring. Je wordt als het ware in een zwembad gegooid en je móet zwemmen. Verzuipen is geen optie. Ik heb deelgenomen omdat ik gratis op reis wou. Dat is mij gelukt. Ik wist toen niet dat de titel Miss België voor het leven zou zijn. Vandaag ben ik voor sommigen Miss België Barst. (lacht)

Missen kiezen doorgaans voor de media. Waarom koos u voor de balie?

Ik wou niet opgesloten worden in die enge wereld. Ik zag het ook niet zitten om Algemeen Nederlands te leren. Ik spreek Antwerps: dat is een wereldtaal. De klik is er bij mij gekomen in de Filipijnen na een tyfoon daar. Ik zag mensen uit de riolen kruipen met kindjes in hun armen. Dat heeft mij erg geraakt. Ik wou de wereld verbeteren. Ik dacht toen dat advocate worden de beste manier zou zijn. Maar al snel voelde ik dat een advocate geen systeem kan verbeteren. Daarom wou ik de politiek in.

De Orde van Advocaten zag u niet graag komen met uw kort rokje.

Dat was een drogreden. De toenmalige stafhouder van Antwerpen wou mij niet. Hij vreesde dat een Miss België de waardigheid van zijn ambt zou verstoren. Ik kreeg natuurlijk veel publiciteit. Maar ik ben niet iemand die opgeeft. Ik ben beginnen vechten tegen de Orde. En ik heb gewonnen. Ik ben advocate gebleven tot ik de politiek instapte.

Geniet u ervan de gevestigde waarden op stang te jagen?

Dat ga ik niet ontkennen. Ik ben een rebel: ik hou niet van gezag. Ik heb ook een sterke mening en wijk daar zelden van af.

Provoceren deed u ook toen u de politiek instapte in 1999. U beloofde uit de kleren te gaan voor Playboy als u verkozen zou worden voor het Europees parlement. De VLD-partijtop was daar niet gelukkig mee.

Verhofstadt vond dat wel lollig. Hij begreep mijn standpunt ook. Een nieuwe kandidaat moet opvallen om aandacht te krijgen. De Gucht vond dat minder plezant. Hij speelde toen de rol van de stafhouder. Maar slecht kan die campagne niet geweest zijn. U spreekt er negentien jaar later opnieuw over.

Omdat u het aanhaalt in uw biografie.

(lacht) Ja, dat klopt.

Ik heb de koran niet helemaal gelezen. Dat is moeilijk geschreven, in oubollige en religieuze verzen.

Waarom koos u aanvankelijk voor VLD?

Wellicht uit oppositie tegen mijn ouders die Vlaamsgezind waren. VLD was toen nog een rechtse partij. Ik zie mezelf als conservatief rechts. De partij is pas aan de uitverkoop begonnen toen ze met de PS in paarsgroen stapte.

Toen u in 2000 geen gepaste plaats kreeg op de Antwerpse lijst, begon u gesprekken met Filip Dewinter. Is dat geen opportunisme?

Je kan dat zo zien. Ik wou dat de kandidaat met de meeste stemmen schepen zou worden. De Gucht zag dat anders. Oké, ik ben toen overgestapt. Maar ik heb de eerste drie jaar bij Vlaams Blok géén plek opgeëist, alleen gemiliteerd.

Vlaams Blok staat toch haaks op VLD?

Vandaag wel, vroeger was dat minder. Je moet eens de burgermanifesten van Verhofstadt lezen.

Dat heb ik gedaan. Zijn extreem liberalisme strookt toch niet met de volkspartij die Vlaams Belang wil zijn?

Dat klopt. Maar economie is één aspect. Ik ben overgestapt voor de vrijheidsgedachte en het migratiestandpunt van Vlaams Blok. Ik vond ook het cordon sanitaire fundamenteel oneerlijk.

Hebt u veel kritiek gekregen op die overstap?

Dat valt best mee. Dat heeft mij geen vrienden gekost. Tanja Dexters heeft zelfs het voorwoord van mijn boek geschreven. En mijn moeder is een echte Vlaams Blokker geworden. Ik voelde wel het cordon médiatique. Maar dat kwam goed uit. Mijn man was toen zwaar ziek, ALS. Ik kreeg plots geen vragen meer om op te duiken in televisieprogramma’s over zijn ziekte. Ik heb zo in de luwte kunnen zorgen voor hem. In 2002 is hij gestorven.

Meyrem Almaci? Die wordt niet aanzien als moslima. Men is daar niet happig op haar.

Het leven was niet altijd lief voor u. U was amper 6 toen uw vader stierf. Heeft dat u harder gemaakt?

Heel zeker. Mijn moeder zei dat onlangs nog: ‘wij zijn harde vrouwen omdat wij hebben geknokt om te overleven’. Zij woog op een bepaald moment nog amper 46 kilogram. Ik was enig kind. Dat waren harde tijden.

Vindt u écht dat u kan klagen over de media-aandacht?

Als over mij een stuk verschijnt, is dat vaak met een lelijke foto. Ik verdenk redacties ervan dat bewust te doen. Of om bewust onjuiste titels te gebruiken. Gelukkig kunnen we dat omzeilen dankzij de sociale media.

Vandaag voert u vooral strijd tegen de islam. Vanwaar die obsessie?

Dat is geen obsessie. De islam vormt een groot risico voor onze samenleving. Ik kijk vooral naar vrouwendiscriminatie. De koran vergoelijkt dat. Ik noem dat boek de #MeToo-bijbel van de vrouwendiscriminatie. Zet dat maar als titel. Ik vind het echt onwaarschijnlijk wat daar allemaal instaat. Vrouwen hebben geen rechten in de islam. Geweld op vrouwen mag, ze mogen zelfs verkracht worden, volgens de koran. Daarom de cover van mijn boek: ik zet de koran een hak.

Hebt u de koran gelezen?

Ik heb delen gelezen. Niet helemaal, want dat boek is moeilijk geschreven, in oubollige en religieuze verzen.

Is een volledige lezing geen voorwaarde om kritiek te leveren?

(feller) Ik heb die delen gelezen die relevant zijn. De verzen waarin wordt opgeroepen tot geweld bijvoorbeeld. Dat terroristen allahu akbar roepen, is omdat de koran oproept om ongelovigen te doden. De koran overtreedt het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Ik ga daarom ook klacht indienen. Ik wil dat de rechters van het Europees Hof dat boek toetsen aan het EVRM. Ik wil geen verbod, maar wel waarschuwen voor de gevaren. De koran is een militair handboek. Moslims mogen dat ook niet interpreteren. Ze moeten dat letterlijk toepassen.

Is dat zo? Meer en meer moslima’s steken hun nek uit, zie Meyrem Almaci, Yasmien Naciri en anderen. Hoe rijmt u dat?

Die worden niet aanzien als moslima’s. Je moet dat eens horen in de moslimgemeenschap. Men is daar niet happig op hen.

Hoe weet u dat?

Ik loop ook rond in Antwerpen, tiens. Ja, er zijn veel gematigde moslims. Maar zij zullen altijd overtroefd worden door de fundamentalisten. (feller) Ik wil de vrouwen waarschuwen voor de gevaren van de islam.

Denkt u oprecht met uw betoog één moslima te kunnen overtuigen?

Ik krijg positieve reacties, hoor. Helaas komen die moslima’s dan alleen te staan. De sociale druk in die gemeenschap is heel groot. Die vrouwen kunnen niet alle kansen grijpen in onze samenleving, want dan worden ze verstoten. Of die hoofddoek: niemand draagt dat vrijwillig. Die vrouwen weten goed wat de gevolgen zijn als ze hun hoofddoek afzetten. Dan mogen ze dit niet meer of dat niet meer. De hoofddoek is de jodenster van vroeger, hét merkteken van discriminatie. Ik pleit daarom voor een verbod voor meisjes onder de achttien jaar.

Welk alternatief hebt u? Uw partij wil mensen met andere roots liefst het land uit.

Dat klopt niet. Wij pleiten voor een tijdelijke immigratiestop omdat we eerst orde op zaken moeten zetten. Je kan armoede niet oplossen als je nieuwe armoede importeert. Maar wie hier woont, kan perfect Vlaming worden onder de Vlamingen. Wie een theocratie wil installeren, is niet welkom.

Vindt u dat mensen als Almaci, Zuhal Demir en Darya Safai een meerwaarde zijn voor Vlaanderen?

Ik vind dat wel, ja. Ik vind het knap hoe zij zich inschakelen in het democratisch systeem, ook al ben ik het niet eens met hun standpunten.

“Ik zou premier kúnnen zijn”

Hoe is uw relatie met voorzitter Tom Van Grieken?

Goed. Waarom vraagt u dat?

Hij was niet gelukkig toen u leden van de Griekse neonazistische partij Gouden Dageraad ontmoette eind 2016. U bent toen uit het partijbestuur gezet.

Ik spreek met iedereen die democratisch verkozen is. Punt. Hij heeft inderdaad de statuten aangepast in het kader van verjonging en vernieuwing. De fractieleider van de Senaat zit niet meer automatisch in het partijbestuur.

Vindt u het niet fout dat u vrolijk poseerde voor de foto met die mensen? Die partij wil zelfs landmijnen plaatsen op de Grieks-Turkse grens.

(zucht) Wie kleeft die term neonazi’s op die mensen? Dat is de framing van de media. Dat zijn absoluut geen brave jongens. Maar ze zijn wel democratisch verkozen.

U wou ooit de eerste vrouwelijke premier van België worden. Blijft die ambitie overeind?

Ik zou premier kúnnen zijn. Maar dat is niet het doel. Ik wil mensen vooruit helpen. Ik ben de bezieler van het boerkaverbod. Dat is emancipatie. Ik ben heel fier daarop.