Bart Casteleyn, hoofdredacteur De Zondag: “Beter het jaar te veel dan het jaar te weinig, laat dat de levensles van deze column zijn”

Goeiemorgen,

304 dagen. Zo lang heeft het geduurd… Maar het was het wachten waard en het maakte van paasmaandag 2023 een historische dag. En voor alle duidelijkheid: ik maakte een doelpunt. Eentje voor in mijn poëzieboek, als dat nog zou bestaan.

Je moet weten dat ik al bijna 31 jaar achter een bal loop. Al drie decennia droom ik van winkelhaken en de grote bakkerij – misschien beter bekend als ‘het strafschopgebied’. Mijn voetbalcarrière begon toen ik bij juffrouw Francine zat. Na een kort bestaan als zwemmer en als turner, kreeg ik eindelijk schoenen met ‘tatsen’.

Sinds die aankoop ben ik officieel voetballer, een zonder veel talent maar met goesting. Dat laatste bewijs ik al 24 seizoenen op zondag. Elke zevende dag rol ik veel te vroeg uit bed om me naar een grasveld te haasten. En dat wekelijkse ochtendritueel doe ik dus al vier-en-twintig jaar aan een stuk. Slechts één keer miste ik de aftrap en daarom is snoozen hier nu taboe.

Aan stoppen durf ik nog altijd niet te denken… En sinds maandag al zeker niet meer. De dag na Pasen deed ik wat mij als veertiger nog nooit was gelukt: de netten laten trillen. Een schot van buiten de grote bakkerij, zowaar. En eerlijk? Na die historische match lachten de ploegmaats me precies een heel klein beetje uit. Ze durfden te beweren dat ik dat Groot Nieuws zeker in De Zondag zou zetten…

Wel, vrienden, jullie hebben gelijk. Het komt zelfs op pagina twee. Iedereen mag weten dat De Vereniging deze week verrees: met onze voorzitter als elfde man haalden we een 0-2-achterstand op tegen FC Sportiva. 2-2, met een doelpunt voor de eeuwigheid dus.

Twee dagen na dé match hoorde ik Sahim Omar Kalifa op de radio. De Belgische-Koerdische regisseur vertelde er over Baghdad Messi, zijn veelgeprezen kortfilm die nu een loopbaan begint als langspeler. De film vertelt het verhaal van de 11-jarige Irakese Hamoudi. De jongen droomt ook van winkelhaken, zelfs nadat hij zijn been heeft verloren na een bomaanslag. De passie waarmee de filmmaker over zijn meesterwerk vertelde, was zo groot dat ik het zelfs zonder visie aan jullie tip, hier op pagina twee.

De regisseur had het ook over zijn eigen liefde voor het spelletje. Sahim had een tijd niet echt gelukkig rondgelopen en was tot het besef gekomen dat de oorzaak bij de bal lag. Hij speelde bijna nooit nog voetbal en dat had een slecht effect op zijn gemoed. Herkenbaar… Beter het jaar te veel dan het jaar te weinig, laat dat de levensles van deze column zijn.

Verder hoop ik vandaag op een bal in de winkelhaak. Ik wens alle voetballers hetzelfde en anders, voor iedereen: een heel fijne zondag!

Hoofdredacteur Bart Casteleyn en chef nieuws Sandra Rosseel wensen je elk op hun beurt een goeiemorgen. Reageren? bart.casteleyn@roularta.be