Sandra Rosseel, chef nieuws De Zondag: “Door thuis te blijven als je je ziek voelt, zorg je niet alleen voor jezelf maar ook voor je collega’s”

Goeiemorgen,

‘Niets duurt voort behalve verandering’, zo sprak de filosoof Heraclitus zo rond 500 voor Christus. Een waarheid als een koe, ook nu, meer dan 2.000 jaar later. Alles verandert, en wij veranderen mee. Voortdurend worden we beïnvloed door wie en wat we zien, horen, ontmoeten, lezen… En voortdurend veranderen we. We leren bij, we passen ons aan, of, dat kan ook, we worden nog wat extremer in onze eigen overtuigingen. Alles wijzigt ons denken en ons doen, net zoals iedereen die we kennen en de wereld rondom ons.

Het is zo’n natuurlijk proces, dat we er eigenlijk zelden bij stilstaan. Ik toch niet. Tot eerder deze week, toen mijn oudste zoon zich wat ziekjes voelde. Keelpijn, een verstopte neus, een gevoel van lusteloosheid… Niet iets waarvoor ik hem vroeger van school zou gehouden hebben, maar nu is alles anders. Nog voor ik wist of hij ook koorts had, was de school al verwittigd. Hij bleef thuis, en zou de lessen digitaal meevolgen. Vreemd toch, bedacht ik me, hoe ik op zo’n korte tijd zo’n radicale ommezwaai in mijn denken heb gemaakt. Meer nog, hoe we massaal op zo’n korte tijd diezelfde radicale ommezwaai hebben gemaakt. Want zijn we als hardwerkende Vlamingen niet allemaal opgevoed met de idee dat – om het even extreem te stellen – als je nog je bed uit kan, je fit genoeg bent om te gaan werken? Want je wil je collega’s, je klanten of je leerlingen en je baas toch niet teleurstellen?

Door de coronacrisis is dat denken helemaal omgeslagen. Een leerkracht die zich wat ziekjes voelde en toch ging werken, waarna de klas in quarantaine moest, kreeg deze week meteen de stempel ‘onverantwoord’ mee. Collega’s die wat moeten hoesten, wordt gevraagd om naar huis te gaan. En heb je zelf even een kriebel in je keel, dan voel je je bijna een misdadiger.

En het lijkt niet meer dan normaal, maar dat we met z’n allen niet alleen zo radicaal anders denken maar ons ook zo anders gedragen op zo’n korte periode, is toch wel heel uitzonderlijk. Zelfs de grote trauma’s van de voorbije decennia – denk maar aan Nine Eleven, de aanslagen in Zaventem en Maalbeek, Tsjernobyl… – hebben maar zelden zo’n abrupte en massale gedragsverandering teweeg gebracht. Jammer eigenlijk, want zulke veranderingen zijn vaak positief. Geef toe, als je er nu zo aan terugdenkt, was het eigenlijk niet normaal te noemen dat de meesten van ons ook gewoon gingen werken wanneer we ons ziek voelden. Door thuis te blijven, zorg je niet alleen voor jezelf, maar ook voor je collega’s.

Al besef ik ook dat ik wat dat betreft in een luxepositie zit, en dat de beslissing om thuis te blijven voor heel wat mensen minder makkelijk te nemen is dan voor mij. Want wat doe je op die dagen dat je je ‘s morgens een pak minder voelt, maar nog niet echt door ziekte geveld bent en het dus moeilijk in te schatten is of je tijdens de dag echt ziek zal worden of gewoon een dipje hebt? Ikzelf heb wat dat betreft geluk: ik kan perfect van thuis uit werken en kan op zo’n dag dus gewoon beslissen om niet richting Roeselare te rijden, maar gewoon online aan mijn werkdag te beginnen. Word ik tijdens de dag zieker, dan is de zetel vlakbij, en blijkt het om een dipje te gaan, dan heb ik toch mijn werk kunnen doen.

Wist je trouwens dat ook jullie virtueel bij ons op de redactie en in de rest van Roularta op bezoek kunnen komen? Vandaag dan toch, want Roularta neemt deel aan de Voka Openbedrijvendag, die zich dit jaar volledig online afspeelt. Niemand minder dan onze CEO Xavier Bouckaert neemt je op sleeptouw. Afspraak om 10 uur.

Maak er een prettige zondag van!

Reageren? sandra.rosseel@roularta.be