“Als iedereen altijd de stroming van de rivier volgt, eindigen we allemaal samen in zee.”

Pascal Kerkhove, directeur redactie De Zondag, mijmert elke week aan de ontbijttafel over de dingen des levens.

In het noorden van Gent worden deze week twee vrouwen 31. Vanavond houden we met het voltallige gezin dan ook een klein feestje voor onze tweelingdochters Yassin en Johanna. Verjaardagen gaan bij ons nooit onopgemerkt voorbij, ook niet voor wie dat soms zou willen. Onze dochters zijn prille dertigers, sterke en mooie vrouwen. Ondernemende madammen ook en – voor zover je dat als vader kan weten – gelukkige vrouwen. Dat maakt van ons, late vijftigers, dan weer gelukkige en trotse ouders. Datzelfde geluk vergezelde ons al op zaterdag 15 oktober 1988. Het was koud toen we die avond gejaagd het ziekenhuis binnen reden. Even voordien had ik thuis nog mijn handen op die bolle buik van mijn vrouw gelegd. Alles rustig, zo leek het, maar plots waren ze daar. Weeën, almaar heftiger. Almaar sneller. In het ziekenhuis keerde de rust terug. De dochters vonden het nog te fijn in de warmte van hun mama en lieten nog even op zich wachten. Rebels nog voor de geboorte, mijn hart was nog meer ingepalmd. Als iedereen altijd de stroming van de rivier volgt, eindigen we allemaal in zee. De aanwezige vroedvrouw stuurde mij naar huis. ‘Je kan hier niets doen.’ Zelden waren vijf goed bedoelde woorden zo duidelijk. Ik ken geen andere plaats waar een man zich zo klein en machteloos voelt als aan het kraambed van zijn sterke vrouw. Midden in de nacht klonk diezelfde harde stem aan de telefoon. ‘Je kan beter nu komen.’ Enkele spannende uren later lagen ze daar, eerst nog even op het lichaam van hun mama en dan in de couveuse. Twee kleine meisjes, even kwetsbaar als schoon. Mij werd gevraagd een naam toe te kennen. Wie wordt wie? Vandaag kan Johanna onmogelijk Yassin zijn, of omgekeerd, maar toen? Gelukkig moet een keuze van het hart zelden onderdoen voor een keuze van het verstand. Het leven zoals het is, als je hier geboren bent.

In het noorden van Syrië worden vrouwen deze week ook 31, althans dat wens ik ze warm toe. Vorige week werden hiervoor ongetwijfeld gezinsfeestjes gepland, vandaag regent het daar bommen. Die vele mama’s, papa’s, opa’s, oma’s, kinderen en vrouwen van 31 willen nu vooral morgen halen. En overmorgen. Het leven zoals het is, als je daar geboren wordt.

Maak er een fijne zondag van.

Reageren? pascal.kerkhove@roularta.be