Directeur redactie Pascal Kerkhove: “Hebben we niet de beste politici of journalisten ter wereld, het zij zo. We hebben wél de beste zorg”

Goeiemorgen,

En plots is daar Nette. Het zal aan mij liggen, maar het was dertig jaar en van de film Daens geleden dat ik die naam nog had gehoord. Nette (Antje De Boeck) ging als jonge vrouw voorop in de strijd tegen het sociaal onrecht op het einde van de 19de eeuw. Deze Nette is 10 en zoals alle andere meisjes van die leeftijd, de dochter van haar vader. Ze vindt haar papa de beste van de wereld, net als de meeste andere meisjes van 10. Straks verandert dat beeld nog wel, maar niet op 10. Dan is de papa een held, haar held. Wouter Beke. Donderdag stond ze voor de ogen van heel Vlaanderen met haar mama naast hem. Ze keek zoals meisjes van 10 kijken, als alles nog onschuld is en mag zijn. Samen sterk.

Wat is dat toch met politiek en politici?

Als ik naar de tandarts ga, verwacht ik dat de pijn in mijn mond verdwijnt en mijn gebit er beter van wordt. Van mijn boekhouder verwacht ik dat zij mijn financiën beheert. Denk ik aan Wout van Aert of Kevin De Bruyne, dan verwacht ik dat ze koersen en voetbalwedstrijden winnen. Van mijn loodgieter verwacht ik dat hij een lek in mijn badkamer stopt. Bij mijn bakker reken ik op lekker brood en bij de beenhouwer op mals vlees. In de schoenenwinkel koop ik schoenen, ook voor mijn kledij weet ik bij wie ik moet zijn en in de supermarkt weet ik waar De Zondag te vinden is. En heb ik last van mijn maag of een ander lichaamsdeel, dan ga ik naar de dokter. Ik klaag dus niet bij de bakker over het slechte vlees van de beenhouwer, vraag niet aan de loodgieter waarom de voordeur klemt en pols niet bij de huisarts voor goedkopere energie. Is dat bij jou ook zo helder? Weet iemand dan waarom wij verwachten dat politici al onze problemen kunnen oplossen? Waarom zijn wij collectief boos op hen voor zowat alles dat misloopt? En erger nog, waarom lijken politici te geloven dat ze dat allemaal kunnen en moeten doen?

Iemand moet een einde maken aan dit hopeloze en dagelijkse verhaal van actie en reactie, van schuld en verantwoordelijkheid, van harde woorden en nog scherpere wederwoorden… Er is hoge nood aan meer stilte en nog meer (goed) beleid. Is er een dokter in de zaal? Een verpleeg- of zorgkundige? Een animatrice? Een ergotherapeut of kinesist? Een psycholoog of psychiater? Hebben we niet de beste politici of journalisten ter wereld, we hebben zeker wel de beste zorg ter wereld. Het is hun dag vandaag, de dag van de zorg. Wouter Beke was hun minister, morgen weten de vele honderdduizenden mensen in de zorg wie zijn opvolger wordt. Hij of zij staat voor dezelfde en prioritaire opdracht: geef om te beginnen al die mensen een deftig loon. Ze verdienen zoveel meer dan ze verdienen. We gaven hen gisteren applaus voor wat ze deden, geef hen vandaag de nodige middelen om te doen wat ze willen doen. Wat ze graag doen, met hun hele hart en ziel en nog meer overgave.

Ik ben directeur van een redactie en beweer wel eens moe te zijn ’s avonds, mijn echtgenote werkt met mensen met dementie en is moe. Elke avond na het werk.

Onze zorgmensen zijn absolute top, elke dag opnieuw.

Hun vroegere baas Wouter Beke was dat niet, ik laat hem graag het geluk nog even de beste papa ter wereld te zijn.

Vele papa’s weten het, net als hun meisjes van 10 wordt ook Nette straks ouder.

Maak er een fijne zondag van.

Reageren? Pascal. kerkhove@roularta.be