“Wie alleen zijn eigen waarheid hoort, kan op het einde alleen nog zichzelf bedriegen”

Pascal Kerkhove, directeur redactie De Zondag, mijmert elke week aan de ontbijttafel over de dingen des levens.

Sprakeloos. Het was weer al even geleden dat dit overweldigende gevoel mij bij het nekvel greep. Geen erg. Ik ben graag spaarzaam met extremen, aan de schone én de lelijke kant van het leven. Maar we weten het allemaal: ook wat je niet kiest, overvalt je soms. De voorbije week zelfs twee keer, in Antwerpen en Bilzen. Ik was nochtans gewaarschuwd. ‘Opgelet schokkende beelden’, zo stond er letterlijk bij de video over een gewelddadig incident aan een middelbare school in Antwerpen. Ik zag geduw en getrek, hoorde geroep en getier en dan volgde dat ene beeld. Een weerloos meisje op de grond, een ander meisje met een harde trap op haar hoofd. Ze waren 12 en 13. Twaalf en dertien! Ik denk aan het prachtige ‘Twee meisjes op het strand’, aan meisjes die keihard puberen, meisjes die vlammende ruzie maken en de dag nadien weer ‘Best Friends Forever’ zijn, aan meisjes met vlinders in de buik. Ik zag twee meisjes en een trap op het hoofd. Het maakte mij … sprakeloos. En stil. Wat heeft een meisje van 12 in haar leven al gezien, gehoord of beleefd om zoiets te doen? Waar is de familie? Waar zijn de vrienden en vriendinnen? Waar is de school? Waar is iedereen? En ook al is daar intussen de terechte straf, waar is de noodzakelijke hulp?

Wat is er toch allemaal aan de hand? Worden we echt zo hard als het steeds vaker lijkt? Willen we echt alleen nog datgene horen en zien wat het eigen grote gelijk bewijst? Willen we Bilzen?  Dat dorp uit Limburg was tot zondag een mooie jeugdherinnering aan Lola van de Kinks in de gietende regen, vandaag is Bilzen gelinkt aan een verwerpelijke brandstichting én het nog akeliger applaus achteraf.  Het maakte mij … sprakeloos. En boos. Dit zijn geen meisjes van 12 of 13. Dit zijn wij, volwassenen. Ik ben het met veel en velen oneens, maar wil niemand haten. Nooit. Laat Bilzen een eindpunt zijn van haat, geen nieuw begin. Trekken we hier samen de rode lijn? Mogelijk verschillend van overtuiging, hopelijk samen in deze gedachte: wie alleen zijn eigen waarheid hoort, kan op het einde alleen nog zichzelf bedriegen.

Maak er een fijne zondag van.
Reageren? pascal.kerkhove@roularta.be