“Ik wens elk kind en jongere vanaf morgen een meester Rik of meneer Lefevre toe.”

Pascal Kerkhove, directeur redactie De Zondag, mijmert elke week aan de ontbijttafel over de dingen des levens.

Wie vooruit kijkt, ziet kansen die hij niet ziet als hij achteruit kijkt. Ik was 16 toen mijn leraar Nederlands mij die boodschap een eerste keer voorhield. Hoe eenvoudig kan het leven zijn als alle tijd en kansen nog voor je liggen? Ik weet intussen beter. Af en toe slim achteruit kijken, helpt een mens om betere keuzes te maken. Gelukkig maar, want op 57 is tijdverlies een heel vervelende metgezel. Weet u overigens wat mijn toenmalige leraar Nederlands gemeen heeft met de Engelse premier Boris Johnson en Antwerp-spits Lamkel Zé? Talent. En weet u waarin de drie grondig van elkaar verschillen? Wat ze doen met hun talent.

De voetballer verprutst het maar beseft het niet. Hij vergooit kansen.

De premier misbruikt het en weet dat heel goed. Hij verhindert kansen.

De leerkracht deelt het met anderen en creëert kansen.

In die cocktail van levenslessen schittert de schoonheid van ons onderwijs op eenzame hoogte. Kansen creëren. Iedereen herinnert zich nog wel die leerkracht die voor hem of haar het verschil maakte. Die man of vrouw die je de noodzakelijke kennis bijbracht, maar ook inspireerde om breder te kijken en motiveerde om beter te worden. Voor mij waren dat ‘meester Rik’ (Vererfven) in het vijfde leerjaar en ‘meneer Lefevre’ in het vijfde en zesde middelbaar. Toen ik weer wat kattenkwaad had uitgehaald, zei de eerste altijd goedlachs tegen mijn bezorgde ouders: ‘Het komt wel goed met Pascal.’ Hij ontwikkelde een kleine man in het kind, maar bewaakte altijd slim de ruimte voor het kind in de kleine man. Schitterende leraar, prachtige man. Enkele jaren later botste ik op ‘meneer Lefevre’, leraar Nederlands in het Atheneum van Kortrijk. Ik dweepte met David Bowie, New Wave en vrijheid, hij hield van boeken en discipline. Hij verplichtte mij niet die boeken te lezen, maar toonde mij de schoonheid van taal en een goed verhaal. Hij was streng, maar evenmin bang voor eigen fouten. Hij demonstreerde de kracht van kwetsbaarheid en leerde mij kritisch denken. Meester Rik en meneer Lefevre voegden de daad bij het woord: een leerling mag fouten maken om goed te worden, een leerkracht heeft geen vals gezag nodig om goed te zijn. Ik wens elk kind en jongere vanaf morgen zijn meester Rik of meneer Lefevre toe. Ze zijn goud waard.

Reageren? pascal.kerkhove@roularta.be