“Start je dag met zelfspot, dan blijft humor altijd een fijn medicijn.”

Pascal Kerkhove, directeur redactie De Zondag, mijmert elke week aan de ontbijttafel over de dingen des levens.

Het is alweer even geleden, maar ik geniet mateloos van een stevige slappe lach. Twee mensen kijken elkaar aan en proesten het uit, even plots als heftig. Vaak gebeurt het op een fout moment of in een foute omgeving. Soms is er een aanleiding, even vaak niet. Je praat en je lacht, je kijkt elkaar aan en je lacht harder, je wil stoppen en je lacht nog harder. Het is een opwindende mix van onweerstaanbare drang, ongecontroleerde uitbarsting en kort geluk. Het mag niet, het past niet maar het gebeurt. Altijd opnieuw en nauwelijks te stoppen, zalig.

We lachen te weinig en voelen ons zo snel gekwetst. 

Het is carnaval in Aalst vandaag, alaaf! Het is ook morgen en overmorgen nog carnaval in Aalst, alaaf! Maskers op. Lachen. Feesten. Maskers af. Lachen. Feesten. Het is overal carnaval. Het zegt mij niets. Ik ben er nooit geweest en zal er ook nooit komen, maar zie het graag gebeuren. Als ik het moet geloven, kijkt de hele wereld toe of en hoe er straks in Aalst wordt gelachen met de Joden. Als ik het moet geloven, was Molenbeek na de aanslagen in Zaventem een Jihadistisch nest en is Aalst na vandaag een antisemitisch bolwerk. Ik geloof het niet. Ik ben wel bezorgd dat het zo kan worden als we niet krachtig waken over de schoonheid van ons brede en open centrum. Vrije humor is daarbij van wezenlijk belang. Ik voel niet de minste nood om te lachen met de Joden, maar houd mijn waarschuwend vingertje op zak. Wie humor aan banden legt, pleegt een aanslag op het vrije leven. Er bestaat goeie humor, slechte humor, fijnzinnige humor, platte humor, flauwe humor en nog meer andere humor. Er bestaat geen foute humor. Tolereren we die gedachte wel, dan betreden we de binnenweg naar een wereld vol verbodstekens. Ik sla die weg niet in. Humor is geen vijand, extremisme is dat wel.

Ik word straks 59, mijn kleindochter 4. Ik hoop dat de kinderen van haar kinderen nog kunnen lachen met God, Allah of de Joden. Ik hoop dat ze nog zelf kunnen beslissen of het wenselijk is om dat te doen. Ik wil daarbij helpen, niemand is verplicht te doen wat niet verboden is. Ik kijk in de spiegel en zeg luidop dat ik er goed uitzie voor een man van 58. Ik zie mezelf lachen en proest het uit. Voorwaar een nieuwe levenswijsheid op zondag: start je dag met zelfspot, dan blijft humor altijd een fijn medicijn.

 Maak er een fijne zondag van.  Reageren? Pascal.kerkhove@roularta.be