“Best staan we vandaag stil bij wat we morgen herdenken en nooit meer willen zien.”

Pascal Kerkhove, directeur redactie De Zondag, mijmert elke week aan de ontbijttafel over de dingen des levens.

Morgen is het een week geleden dat veertien mannen, vrouwen en kinderen ’s nachts in een gammel bootje probeerden de Noordzee over te steken op zoek naar een (beter) leven in Engeland. Nadat hun bootje kapseisde, geraakten ze ternauwernood weer aan wal. Onderkoeld en nog altijd op zoek naar dat (beter) leven. Veertien mensen.

Overmorgen is het precies een week geleden dat tientallen politiemensen, brandweerlui en zorgverstrekkers in de vroege en koude ochtend op zoek gingen naar die veertien mensen om hen te helpen. Dat moest, want het zijn mensen. Sterker nog, het zijn mensen in nood.

Overmorgen is het precies een week geleden dat enkele onverlaten via sociale media lieten weten dat zij die veertien mensen liever dood dan levend hadden gezien. Dat mocht, zo vinden zij, want die veertien zijn foute mensen. Erger nog, het zijn geen mensen.

Morgen is het precies 75 jaar geleden dat de Sovjet-troepen een einde maakten aan de Nazi-terreur in het concentratiekamp van Auschwitz. 1,1 miljoen mensen, waaronder bijna 1 miljoen Joden, werden daar in vreselijke omstandigheden de dood ingejaagd. Dat moest, zo vonden de Nazi’s, want die Joden waren foute mensen. Erger nog, het waren geen mensen.

Morgen ‘vieren’ miljoenen mensen die bevrijding. Best staan we ook vandaag even stil bij wat we morgen herdenken en nooit meer willen zien. De eerste Nazi-dode viel pas lang nadat ze andere mensen aanwezen als schuldigen voor wat hen overkwam. Joden, homo’s, Roma… Eerst foute mensen, later geen mensen. Zes miljoen doden.

Morgen is het maandag en begint een dag waarover we later hopelijk kunnen zeggen dat het precies een week, een maand, een jaar, een decennium, een eeuw … geleden is dat we alleen mensen zagen. Allemaal mensen, altijd en overal.

Maak er een fijne zondag van.

Reageren? Pascal.kerkhove@roularta.be