“Niemand zei ooit zo mooi ‘ja’ tegen mij, ik zei nooit zo juist ‘nee’ tegen iemand.”

Pascal Kerkhove, directeur redactie De Zondag, mijmert elke week aan de ontbijttafel over de dingen des levens.

De koning heeft gesproken, noblesse oblige, nu mag ik. Er resten ons iets meer dan 48 uren vooraleer de eerste seconde van 2020 wegtikt. Stel dat het de laatste 48 uren van mijn leven waren, wat wil ik dan nog doen?

Ik vraag mijn vrouw en kinderen om mij veel vast te houden en zichzelf graag te zien.

Ik vraag mijn familie en vrienden om veel te praten en nog meer te luisteren.

Ik luister naar muziek van Bach, Johnny Halliday, Ian Curtis en David Bowie. Mensen sterven, muziek nooit.

ik ben dankbaar, voor zoveel meer tijd om te leven dan om te sterven. Als er weinig tijd is, wil je er vooral geen verliezen. Waarom verspillen we dan zoveel tijd onderweg?

Deze feestdagen breng ik door met mijn echtgenote en vrienden in Nijmegen. Op onze agenda: wandelen, rusten, lezen, praten, kleurenwiezen en dat allemaal bij een goed glas wijn en een lekkere hap. Het zijn overigens niet mijn laatste uren, durf ik te denken. Straks komt een nieuw jaar en een nieuw decennium, waarin ik graag kies voor hoop en optimisme als favoriete gezelschap. Maar geen nieuw begin, zonder een stukje verleden. Het waren tien boeiende jaren als vijftiger. Nooit zei iemand zo mooi ‘ja’ tegen mij, waarna Lea en ik 25 jaar oefenen voor lief namen en met elkaar trouwden. Nooit zei ik zo juist ‘nee’ tegen iemand, waarna Lea en ik nipt ontsnapten aan de aanslag in Zaventem. Nooit hoorde ik iemand zo schoon wenen, waarna Lea en ik onze eerste kleindochter in de armen namen. Ons klein leven tussen 2010 en 2020: een mens moet het geluk (willen) zien als het er is, het grijpen als het jouw kant kiest en het omarmen als het je zachtjes toe dwarrelt.

Geluk, schoonheid, blijdschap, boosheid, vreugde, verdriet, troost of pijn zijn persoonlijk, maar altijd met een open blik op het grotere plaatje. We treurden de voorbije tien jaar collectief mee met drama’s als de storm op Pukkelpop, de busramp in Sierre, de aanslagen in Brussel, de dodelijke val van wielrenner Bjorg Lambrecht of de moord op Julie Van Espen. We zagen onder meer Bart De Wever, Adéle, Donald Trump, Salah Abdeslam, James Cooke en Eden Hazard in ons leven verschijnen. Johan Cruijff, Prince, Fidel Castro, Toots Thielemans en David Bowie verdwenen dan weer uit ons leven.

Straks keert Kim Clijsters terug, van Gert Verhulst weet ik het niet.

De koning heeft gesproken, ik mag nu zingen. ‘We can be heroes.’ Graag voor meer dan één dag, doet iemand mee?

Maak er een fijne zondag, een mooi jaar en een fantastisch decennium van.

Reageren? Pascal.kerkhove@roularta.be