“De bal van Baggio is al sinds 1994 zoek, hopelijk vinden we sneller dat signaal van de kiezer.”

Pascal Kerkhove, directeur redactie De Zondag, mijmert elke week aan de ontbijttafel over de dingen des levens.

Er gaat geen ochtend voorbij zonder dat het mij opvalt: de strijd tegen de tijd kan geen mens winnen. Het strijkwerk om geest en lichaam van nachtelijke stramheid en rimpels te ontdoen, duurt steeds langer en wordt almaar moeilijker. Ik spuit geen botox en doe niet aan yoga, dus weet ik vaak niet waar eerst te beginnen: bij wat ik zie of bij wat ik voel. En het besef treft altijd raak, kiezen is een beetje verliezen. Maar of dat nog een absolute waarheid is? Ik twijfel. In deze week na de verkiezingen flirt het leven vaker met ieder zijn waarheid. Was het nu Zwarte Zondag, Witte Zondag, Bruine Zondag of gewoon een opmerkelijke verkiezingszondag? Zeven dagen lang al wordt met man en macht gezocht naar dat signaal van de kiezer. Heb jij het al gevonden? Of is het zoals de bal waarmee Roberto Baggio in de finale van het WK 1994 vanop de strafschopstip Italië in tranen onderdompelde? Juist, ze zoeken die nog altijd. Eén vaststelling overleeft wel alle analyses, ongeacht de kleur waarmee iemand spreekt of schrijft: we zijn ontevreden.

We? Ik ben het niet en wil het ook niet meer zijn, maar wellicht heb ik makkelijk praten. Als je in het leven al meer tijd hebt verbruikt dan er nog rest, spring je er graag en beter spaarzaam mee om. Ontevredenheid is dan geen goeie raadgever en zo wordt kiezen weer een beetje winnen. Maar ze is er, die ontevredenheid. Soms als feit, nog vaker als gevoel en daardoor moeilijk te bestrijden. Wat dan? Soms liggen antwoorden op plaatsen waar we liever niet zoeken. Bij onszelf, pijnlijk dichtbij. Als kiezer, als politicus. Mag ik een kritische blik in de spiegel aanbieden? Elke ochtend opnieuw, ergens onderweg naar meer tevredenheid en nieuwe inzichten. Vaak doet die confrontatie pijn, dan weer doet ze deugd. Soms opent ze ogen, dan weer sluit ze deuren. Wie echt kijkt en niet danst op het graf van de tegenstander, ziet kansen. Als kiezer, als politicus. Of met een vleugje oosterse wijsheid op zondag: wat voor een rups het einde is, noemt de rest van de wereld een vlinder. Het kan dus altijd anders, in de vruchtbare mix tussen willen, kunnen, moeten en durven.

Beginnen we vandaag al?

Maak er een fijne zondag van.

Groeten,

Pascal