Redactiedirecteur Pascal Kerkhove: “Een jongen van 12 met een mes is meer slachtoffer dan dader. Het leven mag niet voorbij zijn vooraleer het de kans krijgt om echt te beginnen”

Goeiemorgen,

Ik was 12. Gekleed in een mooi bruin en strak pakje van de kledingwinkel Butch en op schoenen met te hoge hakken, deed ik mijn plechtige communie. Het waarom boeide mij amper. Iedereen deed het en het leverde naast lelijke foto’s vooral mooie cadeaus op. Als man in wording kreeg ik een duur horloge van mijn meter en een pak zakcenten. In een god geloofde ik toen al niet, laat staan in de levensweg die mij door de priester aan het altaar werd voorspeld.

Ik was 12 en werd op het jaarlijkse voetbalfeest gelauwerd als ‘beste kadet van KSV Waregem’, goed voor een mooie foto en een lelijke trofee. Ik kon best een beetje voetballen en mijn trainer voorspelde mij een mooie toekomst als ik mijn best bleef doen. Trainers zijn niet altijd de beste voorspellers, al kost het weinig moeite om toe te geven dat ik in de daaropvolgende jaren niet altijd mijn uiterste best heb gedaan.

Ik was 12. In het college zei een leraar-priester dat het niet goed zou komen met mij als ik zo verder deed. Met losse handen voegde hij meermaals de daad bij het woord. Zijn uitleg daarbij klonk altijd simpel: als ik niet wist waarom hij mij sloeg, dan hij wel. Als je 12 bent, vertellen volwassenen wel meer vreemde dingen om hun gedrag te verantwoorden. Wist ik veel dat zijn losse handjes na de schooluren bij sommige leeftijdsgenoten nog veel meer schade aanrichtten. Ik ben niet lang in dat college gebleven, maar met mijn leven is het uiteindelijk best meegevallen. Ook leerkrachten zijn niet altijd de beste voorspellers.

Ik was een dertiger toen onze kinderen 12 werden en hun lentefeest vierden. Leraren en sporttrainers lanceerden ook toen nog allerlei foute voorspellingen, maar verder leek vooral de onbekommerdheid nog de rode draad in hun twaalfjarig leven. Het zou op 12 nooit anders mogen zijn.

Ik ben 60 en lees dat een jongen van 12 een politieman met een mes heeft gestoken. We leven al lang niet meer in een wereld van ‘k vraag het aan’, maar dit contrast is te groot. Een jongen van 12 met een mes? Uiteraard is hij in dit incident een trieste dader, maar zelf zie ik hem vooral als slachtoffer met een bijzonder hoge nood aan hulp. Wat heeft dit ventje in zijn jonge leven al gezien of gehoord dat dit vreselijke gedrag veroorzaakt? En vooral, welke leraar, trainer, therapeut, ouder, vriend… helpt hem weer op het juiste pad? Er is geen nood aan een flauwe voorspelling, maar een leven mag niet voorbij zijn vooraleer het de kans krijgt om echt te beginnen.

Maak er een fijne zondag van.

Reageren? Pascal.kerkhove@roularta.be