Pascal Kerkhove, directeur redactie:“Laat die groeiende twijfel geen maatschappelijk gif worden, verplicht gewoon die derde prik voor iedereen”

Ik ben blij, best ook wat trots en een beetje angstig: er komt een tweede boek met verzamelde columns, hier verschenen tussen november van vorig jaar en vandaag. Na het succes van het eerste boek 3.000 verkochte exemplaren en een opbrengst van 8.151 euro geschonken aan Villa Voortman klinkt die beslissing wellicht logisch, maar de angst van de auteur is een trouwe metgezel. Zeg ik volmondig ja, dan hoor ik in mijn achterhoofd steevast dat opdringerige stemmetje: wie zit hier op te wachten? Ik durf alvast te hopen dat jullie met veel of meer zijn… De titel van het boek is helder, denk ik: Fijne Zondag!2. Het opzet identiek: een thematische verzameling van pretentieloze mijmeringen en milde gedachten bij het leven. De prijs houden we laag: 6,99 euro. De opbrengst gaat ook nu weer naar een (nog te bepalen) goed doel. Anders gezegd: we voegen de daad bij het woord. De teksten en beelden vertrekken deze week naar de drukkerij om als boek vanaf half december beschikbaar te zijn. Mij lijkt het een ideaal eindejaarsgeschenk, u ook? Net als vorig jaar vindt u vanaf 12 december een bon in De Zondag, waarmee u het boek kunt kopen in de Standaard Boekhandel. Uiteraard zal u het boek ook digitaal kunnen aankopen.

En graag nog dit: heeft u een suggestie voor een goed doel, laat het ons graag en snel weten via het intussen bekende emailadres: pascal.kerkhove@roularta.be . Wij houden u de komende weken op de hoogte.

Ik ben een beetje triest, best wat boos ook en behoorlijk onzeker. Anders gezegd: ik weet het even niet meer. Wat heb ik de voorbije dagen en weken allemaal gedaan waarmee ik mezelf bewust of onbewust weer opende voor dat virus of anderen in gevaar bracht? En wat ga ik de komende tijd nog doen of vooral niet doen? Ga ik nog eten bij vrienden? Wat met dat geplande feest of weekendje weg? Hoe regelen we het werk? Gaan we nog op reis? Deze en vele andere vragen overvallen ons allemaal opnieuw, al wilden we het liever niet meer weten: leven met corona is leren leven zonder zekerheid. De boodschap is niet nieuw, maar soms is het gewoon fijn om selectief te horen en te vergeten. Neem dat mondmasker, ik heb het nooit graag gedragen en was anderhalve maand geleden erg blij onze premier te horen verklaren dat het op de meeste plaatsen af mocht. Evenzeer was er op datzelfde moment de duidelijke oproep van enkele virologen om dat nog niét te doen, maar ik koos ervoor hen niet te horen. Het is makkelijk om vandaag de premier, en bij uitbreiding de hele politiek, als schietschijf te nemen en alle verantwoordelijkheid bij hen te leggen. Ik kijk ook naar mezelf. Niet alles wat mag, moet je ook doen. Toch graag deze bedenking bij de vernieuwde oproep om dat mondmasker weer op te zetten: de huidige deltavariant van het virus is niet nieuw, dus lijkt ook de hoge besmettelijkheidsgraad bij gevaccineerden dat niet. Waarom werden de teugels dan toch gelost?

Niemand verliest zijn geloofwaardigheid na een vergissing, laat staan dat we niet aanvaarden dat het coronabeleid gestoeld blijft op voortschrijdend wetenschappelijk inzicht. Gezonde twijfel blijft voor alles een stevig fundament, maar geef niet te veel ruimte om van die twijfels een sluimerend maatschappelijk gif te maken. De cijfers spreken voor zich. De zorgsector kraakt opnieuw in veel voegen en in het ziekenhuis liggen vandaag twee groepen: gevaccineerde mensen met een onderliggende aandoening en mensen die zich nog niét lieten vaccineren. De beslissing om straks massaal een derde prik toe te dienen, is dan ook een unieke kans: maak die verplicht voor iedereen. Ik heb namelijk geen zin in een wereld waarin we het vertrouwen verliezen in de juiste mensen en met elkaar op de vuist gaan voor de precieze definitie van vrijheid.

Maak er een fijne zondag van.

Reageren? pascal.kerkhove@roularta.be