Zomerbabbel met onderneemster Dewi Van De Vyver: “Je moet je lichaam en geest soms wat rust gunnen”

Als straks de computers ons doen en laten gaan bepalen, dan moeten ze dringend meer vrouwelijke input krijgen. Anders gaan ze alleen maar mannelijke denkwijzen en gedragingen imiteren, vindt Dewi Van De Vyver. Deze ambitieuze dame was ooit voorzitter van de jongliberalen, maar ruilde haar politieke carrière in voor een loopbaan als onderneemster in de ICT-sector. Met succes. Een dame met visie, lef en de onweerstaanbare drang om mensen en dingen beter te maken.

Eigenlijk wil ze de wereld verbeteren en er zo ook zelf beter van worden. We gaan niet overdrijven, we hebben niet met moeder Theresa in een mantelpakje te maken, maar mocht iedereen zakendoen met zoveel zin voor ethiek, duurzaamheid en empathie, geld zou minder stinken. Dat is de indruk die je opdoet uit de vele podcasts en interviews waarin Dewi graag haar zeg doet. We spraken haar in haar woonplaats Sint-Amands, het dorp waar de mooiste bocht van de Schelde wordt bevaren door het driehoeksveer.

Etymologisch betekent vakantie vrij zijn, vrij van verplichtingen… Is dat wat vakantie is voor u?

“De ultieme vakanties zijn deze waar je niet moet koken en opruimen en zo. Ik ben dit jaar voor de eerste keer op skivakantie geweest met de kinderen, dat was iets wat ik al heel lang met hen wilde doen. Het was echt zo’n vakantie waar je aan niets moet denken: je staat op, gaat ontbijten, je kinderen worden geëntertaind op de skipiste en ’s avonds schuif je weer de voeten onder tafel en duik je heerlijk moe en voldaan je bed in. Echt fantastisch. In het verleden gingen we kamperen of huurde ik wel eens een huisje, maar dan moet je toch nog naar de winkel en koken. Je moet je lichaam en je geest soms wat rust gunnen, even weg uit de constante stress.”

“Nu gaan we het overdoen, we gaan surfen in Spanje. Vakantie is ook een moment om weer even verbinding te maken met je gezin, een stand van zaken op te maken: hoe gaat het met iedereen? En natuurlijk is het een kans om je horizon wat te verruimen. Onze jobs spelen zich grotendeels af achter een scherm. Dus ja, ik heb af en toe wel eens vakantie nodig. Maar voor wie graag ergens op een strand blijft liggen, ben ik een verschrikkelijke vakantiegenoot, want ik ben wel iemand die wil gaan ontdekken. Ik plan uitstapjes en durf al eens teleurgesteld te zijn als ik niet al mijn voornemens heb kunnen waarmaken.”

De overname van ‘Flow Pilots’ dateert van september vorig jaar. U hebt de voorbije maanden dus al wat op adem kunnen komen.

“Dat was de bedoeling. Ik ben een weekje gaan surfen in Portugal. Maar tegelijk was ik ook zoekende wat ik kon gaan doen.”

Ik viel van mijn stoel toen ik hoorde dat u bestuurder zou worden bij Ethias.

“Veel mensen dachten dat dit nu mijn job zou zijn. Maar dat is een functie. Ik ben onafhankelijk bestuurder. Dat betekent dat ik ongeveer vier raden van bestuur per jaar moet bijwonen.”

Een makkelijke bijverdienste?

“Nee, als je in een raad van bestuur zetelt, ben je ook verantwoordelijk en aansprakelijk voor wat er gebeurt in het bedrijf. Je wordt verondersteld om op de hoogte te zijn en om ook het management uit te dagen. Ik heb drie mandaten en dat is genoeg. Ik zit ook nog in de raad van bestuur van de Thomas More Hogeschool en van Proviron, een chemiebedrijf.”

Spreek de naam van Ethias uit en je hoort meteen de verwijzing naar ‘ethiek’. Terwijl verzekeringsmaatschappijen tegelijk ook teren op de angsten die ze ons aanpraten, ze maken ons bang om te leven.

“Ik ben gevraagd voor het mandaat en ik heb zeker ook die overweging gemaakt, maar je kunt de mond vol hebben over ethiek en niet met je voeten in de modder gaan staan op het moment dat het misschien wel nodig is. Dezelfde bedenkingen kan je hebben bij mijn mandaat bij Proviron. In de jaren zeventig heerste er een hoerastemming rond alles wat met plastic en chemicals te maken had, nu wordt met het nodige scepticisme tegen de hele chemiesector aangekeken. Dus moet je helpen zoeken hoe het anders kan, hoe het duurzaam kan.”

“Je moet zo’n bedrijf niet failliet laten gaan, want daar heeft niemand iets aan. Hetzelfde met een grote groep als Ethias. Daar moet je erop toezien dat de duurzaamheidsdoelstellingen die door de Europese Unie naar voren zijn geschoven, gerespecteerd worden. Ja, je moet de jaarrekeningen in de gaten houden, maar je kan ook de klantenportefeuille bekijken. Ga je verzekeringen of bankproducten leveren aan wapenfabrikanten of aan grote vervuilende chemiebedrijven? Petroleumbedrijven? Hoe ga je daarmee om?”

Hoe ver gaat uw inspraak dan als bestuurder? Is dat een adviserende functie of heb u echt iets in de pap te brokken?

“Uiteraard. Dat is letterlijk je functie als bestuurder: mee waken over de strategie van het bedrijf. En je helpt een strategie uittekenen en kijkt erop toe dat het management die ook ten uitvoer brengt. Als er op ethisch vlak iets misloopt, dan is het je taak om naar een oplossing te zoeken. Als er zoals bij UGent zorgwekkende geruchten naar buiten komen, dan heeft de raad van bestuur een steek laten vallen. Want dat probleem is al heel lang aan de gang. Ik heb ook een korte periode aan de universiteit van Gent gewerkt en dat was toen al zo. Die hele kwestie is maar blijven etteren. Als raad van bestuur moet je het management daarop aanspreken. Hetzelfde bij Fluvius of bpost. Een bestuur dat niet ingrijpt, geeft het signaal dat de toestand wordt gedoogd. Ik wil mijn tijd en mijn energie niet in zulke bedrijven stoppen.”

Maar goed, u hebt ook weer een eigen bedrijf opgestart.

“Ja, het heet EFFEX, kort voor Efficient Experimentation. Het zal software ontwikkelen voor bedrijven uit de chemische en farmaceutische sector die hun producten willen verbeteren of nieuwe producten willen uittesten. Het product zelf is eigenlijk de digitalisering van een statistische methodologie die design of experiment heet. Het procedé kan ook gebruikt worden in de voedingssector en in de maakindustrie. Het is een spin-off van de KU Leuven. Echt superboeiende materie. Ik vind het heel spannend om zo’n compleet nieuw bedrijf op te starten. Je begint bij een idee en je laat dat evolueren tot een product dat onder meer chemiebedrijven, die moeten gaan diversifiëren om de duurzaamheidsdoelstellingen te halen, goed van pas zal komen. En uiteindelijk gaan we er allemaal beter van worden.”

Dat zal de bonzen van ’s werelds leidinggevende technologiebedrijven een zorg zijn. Voor een buitenstaander zijn die mastodonten met heel verontrustende praktijken bezig.

“Ik denk dat de digital acts waar Margrethe Vestager bij de Europese unie mee bezig is, rond AI en beta-management, echt wel de goeie manier is om tegen de Big Tech op te treden. Facebook heeft nu een boete gehad van 1,2 miljard. Zij moeten weten dat ze zich hier aan de regels moeten houden. Het probleem is natuurlijk dat je in Amerika en in China zo’n sterke vermenging hebt van politiek en bedrijfsleven. De evolutie in Amerika zien we met lede ogen aan. De bedrijven hebben er de macht in handen. Maar ook daar komt er een tegenbeweging op gang. Ik heb altijd hoop voor de toekomst. Ik spreek iedereen tegen die zegt dat de Europese regels onze concurrentiepositie gaan ondermijnen. Integendeel, ze gaan ze versterken. Ze gaan ervoor zorgen dat wij hier morgen nog als vrije burgers kunnen leven in plaats van marionetten worden van de big tech companies.”

Van het geld. Daarover gesproken. U hebt een verleden als liberaal. U was vroeger voorzitter van de jongliberalen en hebt nog op het kabinet van Guy Verhofstadt gewerkt.

“Ik ben nog altijd een liberaal. Ik geloof nog altijd in die kernwaarden dat je vrijheid maar reikt tot waar je een ander schaadt. Het is jammer dat het pure liberalisme wat verwaterd is. Ik ben het niet eens met onze hele neo-kapitalistische maatschappij. Ik ben het er niet mee eens dat de enige doelstelling van een bedrijf de waarde van de aandelen is. Ik denk dat een bedrijf ook een maatschappelijke doelstelling heeft. Als je werk geeft, moet je ernaar streven dat het zinvol werk is, je mag niemand uitbuiten en je moet mensen in hun waardigheid laten. Ik heb het moeilijk met groei om de groei.”

Er zijn nogal wat podcasts te vinden waarin u over deze en andere thema’s uw zegje doet. U bent opgegroeid in het milieu van de Getuigen van Jehova, waar u al jong leerde prediken. Hebt u daar uw stem gevonden?

“Dat is misschien een iets te simplistische conclusie. Het is gewoon dat je je stem daar veel vroeger ontdekt omdat je ook moet spreken en prediken. Dat ik mijn kindertijd bij de Jehova’s Getuigen heb doorgebracht, heb ik eigenlijk een hele tijd voor mezelf gehouden. Want dat is een beetje een dubbel verhaal. Neen, het was niet gemakkelijk om eruit te stappen, maar tegelijk was het niet helemaal een negatief verhaal. Anderzijds ben ik heel blij dat we eruit zijn gestapt. Iedereen vindt uiteindelijk zijn weg, maar doordat je sneller in je leven met die vraag geconfronteerd wordt, kom je er misschien sneller achter wat je drijft.”

U gaat geen vraag uit de weg. Ik hoorde u in een podcast praten over uw burn-out. Onderwerpen die andere mensen in uw positie zouden schuwen.

“Ik ben een groot fan van Brené Brown die het vaak heeft over Kwetsbaar Leiderschap. Als ik over zo’n onderwerp spreek, ben ik me er wel van bewust dat er veel vooroordelen over bestaan. Ik kan alleen maar hopen dat het voor mensen die crashen een opsteker is om iemand te horen die er bovenop gekomen is. Dat je wél kunt herstellen en toch nog met supercoole dingen kunt bezig zijn. Dat ik er openlijk over spreek toont misschien ook aan dat een burn-out geen enkel effect heeft op je capaciteit tot denken.” (lacht)

U gebruikt uw stem ook om op te komen voor meer vrouwen in de digitale wereld.

“Als vrouwelijke ondernemer in de IT-wereld stel ik vast dat we veel meer vrouwen nodig hebben. Als de informatietechnologie en alles wat ermee verwant is louter in mannelijke handen blijft, hoor je eigenlijk alleen de mannelijke stem. De vooroordelen tegenover vrouwen zitten nog altijd in onze opvoeding geprogrammeerd. Van bij de geboorte dragen meisjes babypakjes met het opschrift prinsesje en bij jongens lees je stoere kerel. We beseffen nog niet genoeg dat we allemaal een product zijn van de omgeving waarin we opgroeien. En die omgeving is voornamelijk geschapen en ontworpen voor en door mannen.”

“Als ik inOp de AfspraakRik Torfs bezig hoor over een onderwerp als abortus, moet ik me inhouden of ik smijt mijn schoen naar het scherm. Dan denk ik: met welk recht zit jij daar als grijze, witte man te praten over hoe vrouwen in de huidige maatschappij hun leven moeten leiden? Hetzelfde als ik Conner Rousseau bezig hoor over huismoeders die verplicht moeten gaan werken. Het is niet aan hem om te bepalen hoe vrouwen hun leven indelen. En waar is dan de journalist die hem vraagt: ‘In welke crèche moeten die kinderen dan blijven?’ Ik prijs me gelukkig dat mijn ouders er altijd stonden en nog staan om mij te helpen met de opvang van mijn kinderen. En mijn allerbeste vriendin, die meter is van mijn zoon. Ik ga eerlijk zijn: gescheiden zijn helpt ook. Dan moet je maar parttime ouder zijn.”

U raadt het alle vrouwen aan.

“Als je een evenwichtige taakverdeling wil in het ouderschap, dan absoluut, ja. (lacht) Dan voel je wel wat 50/50 wil zeggen. Ik moet er altijd mee lachen als vrouwen die gescheiden zijn zeggen dat ze parttime geen mama zijn. Je kan een week alles op het werk zetten en als de kinderen terug zijn, heb je er weer goesting in.”