Filip Dewinter (Vlaams Belang): “Mijn 70-puntenplan was zelfs nog te braaf”

Filip Dewinter (53) drijft weer boven na een goed jaar adempauze. En hoe. Met de comeback van de bokshandschoen, een pleidooi voor legalisering van wapens en in dit interview ook het oprakelen van het 70-puntenplan, tot voor kort taboe bij het vernieuwde Vlaams Belang. Dat radicale plan was in 1992 de oplossing van het Vlaams Blok voor het ‘vreemdelingenprobleem’. Had voorzitter Tom Van Grieken gehoopt dat zijn Antwerpse voorman zich koest zou houden, dan is hij eraan voor de moeite.

U hield begin deze maand een vurig pleidooi voor legalisering van wapens. Waant u zich in the Wild West?

(lacht) Nee, we gáán terug naar het Wilde Westen, met dank aan de multiculturele samenleving, de terreur, de criminaliteit door vluchtelingen en vreemdelingen. De overheid is niet in staat de veiligheid van haar burgers te garanderen.

En uw oplossing is de wapens oppakken tegen de vreemdelingen?

Dat zeg ik niet. Ik pleit niet voor een burgeroorlog. Maar als de overheid de veiligheid niet kan garanderen, dan moet zij minstens toelaten dat de burger zichzelf kan beschermen. Vandaag is die burger weerloos tegen al dat geweld dat op ons afkomt. We leven in een maatschappij van softies. Ik wil er een weerbare samenleving van maken.

Hoe ver wil u gaan?

Vrij ver. Ik stel vier maatregelen voor. Eén: zelfverdedigingswapens die geen blijvend letsel aanbrengen, zoals pepperspray en traangas, legaliseren. Twee: een soepeler wapenwet. Mits opleiding en vergunning moet iemand een vuurwapen kunnen aankopen. Vandaag is dat quasi onmogelijk.

In Amerika vallen jaarlijks tienduizenden doden door vuurwapens.

(pikt in) Dat weet ik. En ik pleit ook niet voor Amerikaanse toestanden. Daar kan je zomaar een wapen aankopen. Ik kijk naar het Zwitserse voorbeeld: gereglementeerd. Maar ons land heeft de strengste wapenwetgeving ter wereld.

Om de burger te beschermen.

Dat is een drogreden. Het zorgt ervoor dat die burger zichzelf niet meer kan beschermen.

Het zeventigpuntenplan was correct. Het was nog te braaf.

Hebt u bewijs dat wapenbezit de criminaliteit doet dalen?

De ene zegt van wel, de andere van niet. Ik ben ervan overtuigd dat het criminelen zal afschrikken.

Wat met iemand die bijvoorbeeld door privéproblemen doldraait, zijn wapen neemt en een school aanvalt? Neemt u die collateral damage erbij?

Ik geloof niet dat dat zal gebeuren. Je zal altijd dolgedraaide zotten hebben, en die geraken altijd aan een wapen. Ook vandaag. In Antwerpen en Brussel heb je voor 800 euro een Kalasjnikov binnen de 24 uur. Illegale wapenverkoop is nu eenmaal wijdverspreid in dit land. En: when guns are outlawed, only outlaws will have guns.

Wat zijn maatregel drie en vier?

De herinvoering van verplichte burgerdienst. Dat kan legerdienst zijn. En vier: jongeren fysiek weerbaar maken in het onderwijs. Ik stel voor om bijvoorbeeld in de lessen Lichamelijke Opvoeding een cursus zelfverdediging te geven. Ik heb trouwens een primeur voor u. Vlaams Belang neemt wat dat betreft het heft in eigen handen. Begin februari starten wij een cursus zelfverdediging voor vrouwen in het partijsecretariaat in Antwerpen. Na een theoretische voorlichting over wat kan en mag, zal een professionele karateleraar zelfverdedigingstechnieken aanleren. Wij doen wat overheid en onderwijs zouden moeten doen.

In april stond er een gewapende man aan uw woning. Stemt u dat niet tot nadenken? U zou wel eens het eerste slachtoffer kunnen zijn van wapenbezit.

Ik ben vandaag al het eerste slachtoffer, maar ik kan mij niet verdedigen. Al ben ik daarmee bezig. Als reserveofficier weet ik hoe je een wapen moet gebruiken. Ik volg nu een cursus van zes maand waarna ik ook een wapenvergunning kan aanvragen. Iedereen mag dit weten. Ik wil thuis een wapen om mij en mijn gezin te kunnen beschermen. Sinds november sta ik niet meer onder strikte bescherming van de federale politie. Ik moet dit wel doen.

Doet die aanvaring u niet nadenken over wat u doet en zegt?

Ik was niet thuis die dag. De overvaller stond oog in oog met mijn hoogzwangere dochter. Had hij die trekker overgehaald, … (zwijgt) Ben ik bang te krijgen? Ja, dat zal wel. Niemand wil dat er iets gebeurt met zijn kind. (even aangeslagen) Ja, ik héb getwijfeld of ik verder zou doen. Is het nog wel te verantwoorden? Je brengt ook het leven van je kinderen in gevaar. (herpakt zich) Maar iedereen, ook mijn dochter, zei me verder te doen. Wie zou het anders doen?

Ik wil thuis een wapen om mij en mijn gezin te beschermen.

U hebt ook de bokshandschoen weer op het voorplan gebracht. Is het oude Vlaams Blok helemaal terug?

Ik gebruik de boutade: liever een nieuw Blok dan een oud Belang. Let op: ik bedoel daarmee niet dat de strategie van de partij fout is. Ik haal die bokshandschoen boven om aan te tonen dat Vlaams Blok altijd gelijk heeft gehad. (feller) Had men twintig jaar geleden maar geluisterd naar ons. Had men het zeventigpuntenplan maar in de praktijk gebracht.

Nu begint u er zelf over. Ik dacht dat Vlaams Belang hiermee niet meer geconfronteerd wou worden?

(onverstoorbaar) Wij moeten geen schrik hebben van onze schaduw. Het zeventigpuntenplan was correct. Ik trek daar niets van terug. In Denemarken pakt men vandaag bezittingen af van asielzoekers. In Canada komen alleenstaande mannelijke asielzoekers er niet meer in. Dan zeg ik: mijn zeventigpuntenplan was nog te braaf.

U beseft wat u zegt? Dat plan wou de apartheid invoeren in België. U wil dat nog steeds?

(denkt na) Kijk, de maatschappij is geëvolueerd. Toen hadden we de volledige scheiding moeten invoeren, ja: migranten niet inburgeren, maar apart houden en de terugkeer organiseren. Geen integratiegeleuter, want dat werkt toch niet. Vandaag is dat niet meer realistisch, dat weet ik. Nu is de enige oplossing: de grenzen dicht en het kaf van het koren scheiden. Alle criminelen, alle niet-aangepasten, ze moeten er allemaal uit. En met de rest, ja goed, daar moeten we mee verder.

Uw voorzitter zal dit graag horen. Hij was al niet gelukkig met die bokshandschoen.

Hij begrijpt dat die bokshandschoen een Antwerps verhaal is. En een symbolische bevestiging van ons gelijk. En hoe kan mijn voorzitter nu tegen een rechtse uppercut zijn? Tot anderhalf jaar geleden had hij een column in ons jongerenblad: ‘De Rechtse Hoek van Tom’. Hij stond er afgebeeld met twee bokshandschoenen. (lacht)

Hoe is uw relatie met hem?

Goed. Wij praten vaak met elkaar. Als wij discussies hebben, dan gaan die nooit over inhoud, alleen over stijl en tactiek.

Luistert u naar hem?

Ik moet wel: hij is voorzitter en ik een bescheiden parlementslid. (lacht) Hij geniet mijn volle vertrouwen. Dat meen ik. Ik heb er ook zelf voor gekozen niet langer in het partijbestuur te zetelen. De nieuwe generatie heeft geen nood aan schoonmoeders.

Is uw vertrek daaruit definitief?

Dat weet je nooit in de politiek.

Ik ben ervan overtuigd dat wij bij de volgende verkiezingen opnieuw richting 15 à 20 procent gaan.

Volgens een analyse van ex-senator Bart Laeremans ligt uw stijl en taal aan de basis van de teloorgang van Vlaams Belang.

Was het maar zo simpel. De verkiezingsnederlaag was het gevolg van een lange evolutie: het cordon sanitaire was eerst onze levensverzekering, maar heeft ook onze neergang veroorzaakt. Onze kiezers hebben onze ideeën niet afgestraft. Ze hebben alleen gekozen voor een andere partij in de hoop dat die ideeën uitgevoerd zouden worden. Maar vandaag zien zij dat N-VA er niet veel van bakt.

En u blijft uw ding doen?

Met meer verbetenheid dan ooit. Als je de samenlevingsproblemen ziet, weet je dat Vlaams Belang nodig is. Ik ben ervan overtuigd dat wij bij de volgende verkiezingen opnieuw richting 15 à 20 procent gaan. Ik ben heel optimistisch gestemd. N-VA is aan het zwalpen.

Trekt u in 2018 de lijst in Antwerpen?

Ik ben kandidaat, uiteraard. Ik zal er amper 55 zijn.

Etienne Vermeersch pleitte in onze krant voor het toelaten van racistische en negationistische uitspraken. Geeft u hem gelijk?

Ik vind ook dat de vrijheid van meningsuiting absoluut moet zijn, ja. Ik heb indertijd de revisionismewet meegestemd om strategische redenen. Ik wou duidelijk maken dat Vlaams Belang geen revisionistische of antisemitische partij is. Anders zouden wij óók in die hoek geduwd worden, en dat zou misschien de druppel teveel geweest zijn. Al was het wel moediger geweest, dat geef ik toe. Het wil trouwens al wat zeggen dat Vermeersch zoiets kan poneren zonder de publieke opinie over zich heen te krijgen. De geesten rijpen. Vermeersch heeft me trouwens ook gelijk gegeven over de Koran en de islam. Ik moet toegeven: dat geeft mij een grote morele voldoening, ja. Vroeger gingen wij elkaar net niet te lijf in discussies.