Directeur redactie Pascal Kerkhove: “Het zijn topdagen voor trots en troost. Als mens ben je mooi als je trots voelt, je wordt prachtig als je troost biedt”

Goeiemorgen,

Het zijn topdagen voor trots en troost, zo weet ik als vader en opa. Zo weten alle vaders, opa’s, moeders en oma’s. Trots en troost zijn opgebouwd met dezelfde letters, altijd verbonden met innerlijke schoonheid en toch ook weer totaal verschillend. Trots ben je, troost bied je. Trots is een emotie, troost een daad. Trots overvalt je, troost bieden is een keuze. Het is overigens niet verboden om trots te zijn op jezelf als je iemand troost biedt. En het is nog minder verboden om dat gevoel van trots te delen met de rest van de wereld. Je gloeit vanbinnen en glimt aan de buitenkant, je bent niet groter maar voelt je wel zo, je zoekt controle en verliest ze, uit je ogen rollen zoete tranen en je hart maakt onregelmatige snelheid. Het is prachtig om trots te zijn op je kinderen of kleinkinderen en daarom ook weer een beetje op jezelf.

Het zijn dus topdagen voor trots en troost, onmiskenbaar gelinkt aan de rapportentijd. Peuters, kleuters, kinderen, tieners, jongvolwassenen… Allemaal trotseren ze dat moment waar zoveel ouders dezer dagen hartstochtelijk naar uitkijken in de hoop dat hun kinderen vertellen én tonen dat ze geslaagd zijn. Dat overroepen moment van de waarheid, vertaald in een getuigschrift, een rapport, een diploma of een oorkonde. Van de pianoles of turnschool tot het middelbaar of doctoraat, in realiteit is het altijd weer slechts een tussenstap. We evolueren als mens, soms ook door even niet geslaagd te zijn of stil te staan. Het is dan en daar dat trots en troost elkaar raken en de hand reiken.

Ook in de sport liggen trots en troost vaak akelig dicht bij elkaar, zo blijkt in Kopenhagen tijdens het openingsweekend van de Ronde van Frankrijk. Zoals verwacht en gehoopt, leek Wout van Aert vrijdagavond na een zoveelste knalprestatie op weg naar de gele trui en heerste in zijn kamp terechte trots. Onverwacht en nog meer onverhoopt verhuisde die emotie plots naar de boerderij van papa en mama Lampaert. Hun zoon Yves deed nog beter dan Wout en omarmde die gele trui met tranen in de ogen en trillende stem. Trots in het West-Vlaams. Na afloop wisselde hij lieve en troostende woorden met Wout. Een dag later waren de rollen al omgekeerd. Mag het een voorbeeld zijn: je bent mooi als je trots voelt, je wordt prachtig als je troost biedt.

We zijn en doen het te weinig. Als het goed is, kan het toch nog beter en als het slecht is, wordt het wel weer beter. Denken we. We missen soms kleine kansen op grote gevoelens en verprutsen vaak grote kansen op kleine gevoelens. We racen tussen beslommeringen over energie, Oekraïne en koopkracht naar het volgende doel, we vergeten dat het zomer werd en dat ook die straks weer voorbij is. Ik ben 60, mijn tijd krimpt en ik wil niets meer missen, dus maak ik er graag de zomer van trots en troost van.

Als papa was ik al eens verdrietig om wat onze drie kinderen deden of niet deden. Soms was ik boos omdat ze kansen lieten liggen of hun mogelijkheden onvoldoende benutten, heel even dreigde zelfs de ontgoocheling omdat ze een ander pad bewandelden dan ik voor ogen had. Vandaag ben ik alleen maar blij om wie ze zijn.

En trots. Erg trots.

Maak er een fijne zondag van.

Reageren? Pascal.kerkhove@roularta.be