De Zondag trekt ten strijde tegen de verzuring en reikt daarom elke week een pluim uit. Niet zagen, maar liefde vragen. Of toch zoiets. De pluim van deze week is voor Guy Verhofstadt, liberaal leider in het Europees Parlement.
Hoongelach is vaak zijn deel sinds hij de Belgische politiek inruilde voor de Europese. Hij voelt zich te groot voor België, hoorde je wel eens vallen. Dat hij zich sinds zijn opstappen als premier in maart 2008 nooit meer uitliet over de Belgische politiek, zal dat beeld wel versterkt hebben. Of ook: hij is de greep met de realiteit helemaal kwijt, zeker als hij weer eens een vurig pleidooi houdt voor een Verenigde Staten van Europa. En toen hij na de verkiezingen twee jaar geleden naast alle Europese topfuncties greep, hij was zo graag Commissievoorzitter geworden, waren ze niet met weinig die in hun vuistje lachten.
Maar zie: de ster van Verhofstadt is lang niet tanende. Hij is donderdag aangesteld als hoofdonderhandelaar van het Parlement voor de onderhandelingen over de Brexit. Hij zal mee aan tafel zitten met de vertegenwoordigers van de Raad en de Commissie om te bepalen hoe de boedelscheiding met Groot-Brittannië geregeld moet worden. Onderschat deze opdracht niet. De Brexit, als die er komt, wordt een historische gebeurtenis. Voor het eerst in haar geschiedenis brokkelt de Europese Unie een beetje af. De vraag is hoe dat zal gebeuren. Hoe zullen de relaties tussen Groot-Brittannië en de Europese Unie er nadien uitzien? De Britten zijn zoals bekend vooral uit op de lusten, de vrije markt, en niet op de lasten, het vrij verkeer van personen. Als de Britten hun slag binnenhalen, kan dat wel eens een domino-effect tot gevolg hebben. Andere eurokritische lidstaten liggen op de loer.
Een belangrijke opdracht dus voor onze oud-premier, eentje die over de toekomst van de Europese Unie beslist, en dat hij deze kon binnenhalen, verdient een pluim. Het bewijst zijn hoge aanzien in het Europees halfrond.
