De Zondag trekt ten strijde tegen de verzuring en reikt daarom elke week een pluim uit. Niet zagen, maar liefde vragen. Of toch zoiets. De Pluim van deze week is voor Open VLD-voorzitter Gwendolyn Rutten.
Kandidaten op overschot voor de Pluim de voorbije week. Voor de zuurpruim ook, maar dat geheel terzijde. Na rijp beraad is Gwendolyn Rutten de nieuwe laureaat. Samen met haar collega van Groen Meyrem Almaci schreef zij een open brief over de gebeurtenissen in Keulen op oudejaarsavond, de gruwelijke aanrandingen. Met daarin duidelijke taal: het slachtoffer kan nooit verantwoordelijk gesteld worden. Nooit. Al ga je in je bikini de straat op, dan nog moeten ze met hun poten van je lijf blijven, aldus Rutten op de radio. En terecht.
Maar ook serene taal in die brief. Geen oproep tot collectieve castratie van vluchtelingen en/of moslims, hoewel de verleiding groot was. En je er electoraal mee kon scoren. Nee, Rutten en Almaci besloten sereen te blijven. Geen groepen met de vinger te wijzen. Te wachten op de volledige waarheid. Had iedereen maar deze reflex. Als bewezen is dat alle daders Noord-Afrikanen, vluchtelingen, moslims of eender wat zijn, dan moet dat benoemd worden. En aangepakt. En zeker niet verzwegen uit angst voor extreemrechts. Maar ook niet eerder. En niet op basis van geruchten. Stigmatisering en vergelding, wat daarvan een gevolg kan zijn, kunnen even grote drama’s aanrichten.
Ah ja, en waarom Rutten en niet Almaci deze pluim krijgt? Omdat de spoorvakbonden vorige week staakten. En ze bij Open VLD het lumineuze idee bedachten gedupeerde reizigers een lift aan te bieden. Rutten zou om 9 uur vertrekken. Tot Twitteraars er haar attent op maakten dat de mensen op dat uur al aan de slag zijn. En Rutten prompt besloot al om 5.30 uur te vertrekken. Dat verdient een pluim. En een bakje troost. Maar dat krijgt ze ongetwijfeld van haar man. Sorry, mevrouw Almaci.
