De Zondag trekt ten strijde tegen de verzuring en reikt daarom elke week een pluim uit. Niet zagen, maar liefde vragen. Of toch zoiets. De pluim van deze week is voor Imade Annouri, Vlaams parlementslid voor Groen.
Ik was opgelucht woensdagavond na het zien van De Afspraak. Opgelucht omdat de kracht van verontwaardiging nog hevig woedt in mij. En verontwaardigd was ik na die gênante vertoning. Heel diep zelfs. Vertegenwoordigers van de joodse en islamitische gemeenschap die niet konden antwoorden op de vraag of ze zouden aanvaarden dat hun zoon homo is. Gelukkig was er maandag die imponerende Facebookpost van Imade Annouri, overtuigd moslim. Hij weerhield mij ervan te doen wat zo verleidelijk is, namelijk veralgemenen. Maar hij benoemde ook het probleem, en dat siert hem.
Annouri schreeuwde zijn afschuw uit voor wat in Orlando gebeurd is. Mensen die vermoord worden omdat ze iemand liefhebben, het mooiste wat er is. Dat de islam holebi’s steevast onderdrukt, als onrein of zelfs als zondaars beschouwd, schrijft hij (zouden ook imams moeten durven zeggen). Dat niet enkel de islam dat doet, ook andere religies worstelen met de aanvaarding van liefde in al haar vormen. Maar ook: dat niet alle moslims zo denken. Dat vele moslims ook hun afschuw uitdrukken voor homohaat. Dat vele moslims in Orlando vrijwillig bloed zijn gaan geven, ondanks de vasten, om de slachtoffers te helpen. Dat liefde overal aanwezig is. Evenals haat.
Annouri, nog maar 32, is trouwens een aanwinst voor de politiek, een frisse verschijning in het Vlaams parlement. Bewees hij vorige week nog in debat met Gwendolyn Rutten in De Afspraak. Deze pluim is voor hem. Omdat je problemen moet benoemen, en niet gênant rond de pot moet draaien, maar ook omdat je alleen constructief naar oplossingen kan zoeken als je de verleiding van veralgemenen kan weerstaan.
