Eindredacteur De Zondag Tom Vanden Berghe: “Laten we hopen dat het gezond verstand en besef zegevieren in plaats van vaccinloos te willen pintelieren”

Goeiemorgen,

Voor velen te laat, voor anderen net op tijd. Die deugddoende zon.

’s Werelds beste manipulator van onze gemoedstoestand. En als we Frank en co mogen geloven nog zeker tot woensdag hofleverancier van stralende gezichten. Opblaasbare zwembaden en verschroeiend barbecuevlees worden even de gemeenschappelijke deler, genieten de grootste ‘gemene’ deler.

Met duizend zullen ze vandaag zijn, extra hard vitamines tankend. Onze strijders. Gelukkig aan onze grens in plaats van in de frontlinie. Tussen Vlaanderens bekendste kabouter en meest aaibare op de familiedag van het Wit-Gele Kruis West-Vlaanderen. Niet denkend aan hun en onze oorlog die nog steeds sluimert, te lang woekert en helaas (nog) niet van plan is om zich over te geven. Ondanks de afgelopen vakantie zijn velen onder hen nog steeds moe en nog meer de dood moe. Begrijpelijk. Het beloofde spuitje naar het Rijk der Vrijheid leek tot voor kort slechts een prikje naar niemandsland. Delta en de tegenvallende Brusselse vaccinatiecampagne de partycrashers. Gelukkig trok fase 4 van het Zomerplan zich afgelopen week net op tijd op gang, de eerste berichten van golf 4 helaas ook. Surfen deden we afgelopen week op een covid-tsunami van tegenstrijdige berichten en energievretende discussies. Hoe groot die golf zal worden, zal afhangen van ons gedrag. Zeker nu tooghangen, privé- en huwelijksfeesten en andere gelegenheden weer tot het nieuwe leven behoren.

Dat proefde ik afgelopen week ook, op een plek waar rood even geen negatieve indicatiekleur van een kaart was, maar simpelweg het symbool van liefde, typerend voor de dynamiek die er die avond op het trouwfeest heerste. Opvallend was het hoe iedereen, zelfs de pre-corona tooghanger, naar de dansvloer werd gezogen. Ook ondergetekende, weliswaar met een onzichtbare handrem op. Hoewel de wallen onder mijn ogen mij uiterlijk tegenspraken, voelde ik me vanbinnen weer zestien. Alsof ik opnieuw op mijn eerste fuif was beland, kater incluis. Heerlijk om te zien hoe de zaal gevuld was met enkel blije gezichten die het oude leven even zonder gêne omarmden. Een mentale opkikker voor iedereen die er was en een opstekend vingertje naar alle antivaxxers die geen CovidSafeTicket konden of wilden voorleggen.

Wie helaas voorlopig haar dansmoves niet kan showen is mijn schoonzus, verpleegster en straks pretbederver op haar eigen feest. Net zittend op tram 4 met enkel een ontspoord immuunsysteem als verjaardagscadeau. Corona. Het verdict dat nog zo’n 2.000 andere Belgen dagelijks mogen aanhoren. En hoewel we graag allemaal in grote getale willen en mogen feesten, danst corona helaas nog steeds mee. Positiever zijn gelukkig de punten die nog voor de schoolstart werden uitgedeeld. 76% voor Vlaanderen, de primus van de klas, en net boven het klasgemiddelde van 71%. Geslaagde cijfers op het vaccinatierapport, hoewel 100% de norm zou moeten zijn. Vooral in het Brussels Gewest is de groep antivaxxers het grootst, het vertrouwen in de wetenschap te klein. Blind voor de dodelijke statistieken die SARS -CoV-2 met zich meebrengt. 25.000 al in België en straks 5 miljoen wereldwijd. Vaders, moeders, vrienden… die ook vandaag het oude leven hadden willen omhelzen. Nog te veel vragen, nog te weinig antwoorden.

Laten we daarom vandaag het glas heffen, klinkend op een vlekkeloos herfstvaccinrapport. Duimend dat het positivisme het haalt van de positiviteitsratio en dat gezond verstand en besef zegevieren in plaats van te onbezonnen en vaccinloos te willen pintelieren.

Maak er een fijne zondag van.

Reageren? tom.vanden.berghe@roularta.be