Eindredacteur Tom Vanden Berghe: “Kleine, warme gebaren, daar hoeft niemand ook dit jaar op te besparen”

Goeiemorgen,

Hoewel ik niet echt een ochtendmens ben, ben ik toch telkens vroeg uit de veren. Ook op zondag, de heilige dag der langslapers. De dag waarop de tijd net iets trager lijkt te tikken, en velen ongegeneerd iets langer kunnen blijven snoezen. Maar niet hier bij ons. Niet door mijn eigen bioritme, maar vooral door twintig tippelende teentjes aan de slaapkamerdeur, nog vroeg voor het ochtendgloren. Drie en zes jaar. Met de precisie van de meest accurate haan zijn ze daar luttele minuten voor zes uur al gezet.

Maar vandaag misschien niet. Althans de oudste niet. Die heeft er net zijn eerste fuif(je) opzitten. Bal van de Kapoentjes. Haar in de gel, feesttenue aan en klaar was hij om stevige ‘linkers’ uit te delen. Geen buitensporig geweld neen. Heeft hij zeker niet genetisch mee. De dansmoves hopelijk ook niet. Scoutsadepten zullen het wel begrijpen, het kleine (hand)gebaar, die onderlinge groet. Die linkers. Door een te groot succes, inschrijvingsstop en vrijgekomen plaatsje pas sinds kort lid van de plaatselijke jeugdbeweging. Dat hij zich amuseert, is een feit, de blos op de wangen, glimlach en vuile handen na afloop zijn al een zekerheid. Ook al zit hij er nog maar even, de scouts lijken al zijn hele leven. Het zijn kleine vadergelukjes. Het deed me even opnieuw keihard beseffen hoe geluk écht in kleine dingen verscholen zit. Zeker bij kinderen. Dat tussen al het sintspeelgoed en de commerciële kerstboodschappen door, gewoon ravotten, lopen of Dikke Bertha spelen nog het meest kinderlijk plezier naar boven halen.

Want de kerstboom staat er sinds deze week en het is hem zelfs nog niet opgevallen. Hoe er (nog) geen pakjes onder de boom liggen. Bewust. Niet per se uit budgettaire redenen, zo te horen en te lezen een zorgwekkend item bij zovelen. Iets wat ook blijkt bij Tele-Onthaal, waar het aantal oproepen om financiële bezorgdheden al een tijdje piekt. 2022 was voor de meesten onder ons duidelijk geen gemakkelijk jaar. En ja ook hier wordt extra op de uitgaven gelet, zonder aan goede doelen in te boeten. Kerstbomen, lichtjes, en zelfs omhoogklimmende kerstmannen, ze geven nu voor velen ook figuurlijk kleur en licht in deze donkere dagen. Kleine gelukjes voor de ene, maar met een grote impact voor sommige anderen.

Kleine inzetten met een erg grote impact, dat kennen sinds deze week ook het gros van de tooghangers van café Duc De Brabant uit Harelbeke, en vooral de spelers in krantenwinkel De Pershoek in Olmen. Het pittoreske dorpje dat plotsklaps 165 miljonairs rijker is. Werkloosheid, ziekte-uitkering… Voor velen kwam het loterijsprookje op tijd. Een te vroeg, maar meer dan welgekomen kerstcadeau. En hoewel de helft van Olmen nu door Jan en alleman wordt aangeklampt om mee te delen in hun nieuwe financiële status, geluk kan je vermenigvuldigen door te delen, maar daar zijn echt geen vijf winnende cijfers en twee sterren voor nodig. Soms zijn kleine dingen groot genoeg. En ligt de grootsheid niet in kleine dingen? Is dat net niet de essentie van de feestdagen? Geen dure gadgets, maar gewoon genieten van een goed gesprek, gezellig samenzijn, kinderlijke blijheid of fonkelende lichtjes.

Daarom nu al even mijn nieuwjaarsbrief: een telefoontje, gesprek of een simpel lief gebaar en zo wordt het voor iedereen een leuker eindejaar. Want kleine, warme gebaren, daar hoeft niemand ook dit jaar op te besparen.

Maak er een warme, fijne zondag van. Reageren? tom.vanden.berghe@roularta.be