“De grote lijnen in mijn leven lopen goed maar ik erger mij wel aan onnozele dingen”

Radiomaker Sven Ornelis staat elke week stil bij het kleine of het grote nieuws.

Ik geef toe: ik lijk een positieve mens. Soms lijkt het zelfs alsof ik in een vat optimisme ben gevallen en sindsdien iedereen met die afwijking wil besmetten. Maar laat mij duidelijk zijn: dat is ook maar een soort van misverstand. Ja, ik probeer wel als radiomaker iedereen met het juiste been uit bed te laten stappen. Stel je voor dat er bij het ontwaken een stuk chagrijn gedrenkt in azijn de muziekjes aan elkaar zou praten, dat zou geen fijn begin van de dag zijn. En ook hier in De Zondag schrijf ik over geluk en help ik u graag om zelfs in het moeilijke en het trieste nog het beste te zien. Er is erg veel ellende in de wereld en ik vind het niet mijn taak om u te veel met uw neus in al dat verdriet te duwen. Maar mensen die mij goed kennen weten dat ik heus niet fulltime het zonnetje in huis ben. De grote lijnen in mijn leven lopen goed en daar klaag ik niet over maar ik erger mij wel aan onnozele dingen. Ik scheer mij bijvoorbeeld niet graag. Ik doe het elke ochtend, omdat ik mijn wangen glad wil. Maar ik vraag mij af waarom de natuur mij kaal heeft gemaakt terwijl de haren op mijn kin en wangen groeien als schimmel op een oude taart. Dat ik mij moet scheren aan het begin van de dag vind ik even vervelend als de veters van mijn schoenen moeten strikken. Een mens moet zich daar voor bukken, en ook al denk ik dat ik ze goed knoop, in de loop van de dag gaan die veters vanzelf weer open. Altijd. Door de regen naar mijn auto lopen om 4 uur ’s ochtends doe ik ook niet graag. Net als de auto voltanken. Mij constant aan de opgelegde snelheid houden op een lege snelweg? Ook lastig. Ik vind het erg vervelend om meetings bij te wonen die niet opschieten. Dt-fouten kunnen mij enorm enerveren, zeker wanneer ik ze zelf maak. Domheid ook, en arrogantie. Ik kan mij ergeren aan mijn beroerde metabolisme en aan het feit dat ik mij erger aan al deze pietluttigheden, terwijl ik toch een optimist wil zijn die enkel het goede probeert te zien? Maar keer op keer blijkt: ik ben een mens, een prutser, een sukkelaar. En dat is erg geruststellend. Ik wens het u ook toe.