“Het is al jaren bon ton om kritisch te zijn over leerkrachten”

Het was een mooi rapport dat de leerkrachten in ons land onlangs konden voorleggen. Toen in een grote enquête aan de ouders werd gevraagd om punten te geven aan het onderwijzend personeel van hun kinderen, scoorden ze 7 op 10. Dat is onderscheiding, een bank vooruit, en een kus voor de meester en de juf. Dat voelt wel eens goed, want het is al jaren bon ton om kritisch te zijn over leerkrachten. Ze zouden amper nog gemotiveerd of goed genoeg opgeleid zijn, ze zouden niet hard genoeg werken en vooral veel te veel vakantie hebben. Maar de vraag is of het niet de media zijn die dat soort negatieve gevoelens opkloppen, want ouders zijn blijkbaar een pak positiever over de mensen die elke dag hun kinderen proberen op te leiden en samen met hen op te voeden. Bij dat laatste wringt wel een schoentje. Ouders zijn namelijk wel kritisch over andere ouders. Ze vinden het niet oké dat te veel van de opvoedende taken vandaag in de schoenen van de leerkrachten worden geschoven, en dat die ook nog eens de voortdurende kritiek moeten ondergaan van ouders die niet veel verder komen dan “mijn kind schoon kind” en die dus elke straf of strenge beoordeling in vraag stellen. Goed dat dat ook eens gezegd wordt! Ja, als ik dat zo lees is er nog meer gezond verstand in onze maatschappij dan we dachten. Niet dat alles weer zoals vroeger moet worden. De meester zal niet opnieuw de heer van het dorp worden, maar dat zijn de pastoors, notarissen en politici ook al lang niet meer. Dat is niet zo erg. Maar een beetje positiviteit en vooral respect verdienen de vrouwen en mannen die onze kinderen opleiden wel. Een land dat vooruit wil moet onderwijs op de eerste plaats durven zetten, en een volk dat ook in de toekomst sterk wil blijven staan heeft prima leerkrachten nodig. 7 op 10 is sowieso al een prima cijfer en het kan altijd nog beter. Maar als leerkrachten, leerlingen én ouders samen willen blijven leren en vooruitgaan, dan zal het eindrapport elke dertigste juni beter worden. Een fijne gedachte toch op 1 september?