“Het is zondag. Misschien schijnt de zon wel. Misschien trekken ook jullie straks naar buiten?”

Goeiemorgen,

‘Al die met plastron eten straks karton.’ In het midden van de weg staat een tractor met een spandoek. De boodschap is duidelijk. Hier stopt de route, stropdas of niet. Er zit niets anders op dan de eigen kar te keren en een straat zonder slogans te zoeken…

‘Met dit beleid raak ik mijn toekomst kwijt.’ ‘Als boeren niet meer bestaan, waar komt dan nog ons voedsel vandaan?’ ‘Zonder boer in het land, geen boodschappen in uw mand.’ ‘Hou je van brood, vlees of friet, zonder boeren gaat het niet.’

De landbouwers bleken creatief, maar vooral ook boos deze week. En dat zijn ze vandaag nog. Ze maken zich grote zorgen over uw eten van morgen – ook die slagzin konden we spotten.

De vele tractors bevinden zich op een kruispunt van crisissen. Van prijzenoorlogen en economische kwesties tot klimaatproblemen en een razendsnel veranderende wereld: het is zoeken naar een toekomst en ondertussen… ploegen en ploeteren.

Maar goed, het is zondag. Misschien schijnt de zon wel. Misschien trekken ook jullie straks naar buiten? Vorige week deden wij alvast een wandeling tussen de velden en iets viel op. Blikjes. Heel veel blikjes in graskanten en weides…

Waarom gooien de mensen die hier eigenlijk, vroeg de zoon. Wel, geen idee eigenlijk. Dat zwervend vuil is er precies altijd en overal.

In een week waarin boeren luider dan ooit respect eisen, kunnen we misschien hier op deze plek ook gewoon wat respect vragen voor de wereld waarin zij werken en wij leven.

Niet alles is met een vingerknip op te lossen. Niet alle dringende vragen hebben een snel antwoord. Maar vuilnis gooien waar het hoort: daar hebben we toch geen slogan voor nodig?

Ik wens iedereen een fijne zondag en de boeren ook wat rust.

Reageren? bart.casteleyn@roularta.be