“Ik besef steeds meer dat de waarheid vaak grijs is, engenuanceerd”

Radiomaker Sven Ornelis staat elke week stil bij het kleine of het grote nieuws.

Het is vervelend voor iemand zoals ik, die al drieëndertig jaar radio maakt en columns schrijft voor diverse kranten, maar ik ben een beetje “meningenmoe”. Het is te zeggen: ik heb nog altijd mijn meningen. Ik probeer ze, vooral privé, zo onderbouwd mogelijk nog te uiten. Maar waar ik tot een paar jaar geleden stevige discussies op Twitter niet uit de weg ging, en ze zelfs met veel plezier uit durfde te lokken, zwijg ik steeds vaker. Enfin: roep ik steeds minder.

Er valt anders genoeg te zeggen over de bizarre wereld waarin we vandaag leven. Over de voor- en nadelen van migratie. Over de uitdagingen van ons klimaat en over hoe wij hier heiliger dan de paus willen zijn. Over de toenemende preutsheid en onverdraagzaamheid. Over de vele uitzichtloze en trieste oorlogen in de wereld. Over de groeiende ongelijkheid. Over de zeer moeilijk uit te leggen maar daarom niet per se foute beslissingen van onze rechters. En ga zo maar door. Maar ik heb er zelf steeds minder behoefte aan om steeds mijn mening te ventileren. Zeker niet op sociale media. Omdat je wel erg luid moet willen roepen, en het altijd erg links of rechts, zwart of wit, woke of anti moet zijn om likes te scoren en door de algoritmes vooruit gestuwd te worden. En misschien is het omdat ik wat ouder word, maar ik besef steeds meer dat de waarheid vaak grijs is, en genuanceerd. Noem het complex. Of noem het saai. Maar het is nooit eenvoudig. En extreme oplossingen en zeker populisme, van geen enkele kant, helpen de wereld echt vooruit. Je wordt al helemaal niet gelukkig van trollen of getrol. Van ruziemaken. Van verwijten. Of van het altijd beter willen weten terwijl je stiekem weet dat de waarheid vele kantjes heeft. Het grootste probleem zie ik vandaag in de politiek. Want politici moeten stemmen scoren. En vooral de luidste roepers slagen daar vandaag in. Dat vind ik eerlijk gezegd een zeer verontrustende evolutie. Maar dat is dus mijn mening. En die wil ik u op deze zondag niet per se opdringen. Ik wens u daarom een rustige, meningloze zondag toe. Croissants. Koffie. Familie. Een beetje zon. En koers.