“Ik denk dat paus Franciscus de kwaadste nog niet is”

Goeiemorgen,

Ik kan het mij nog herinneren alsof het gisteren was: de paus die op bezoek kwam in ons land in mei 1985. Ik was toen bijna twaalf en samen met de andere misdienaars van de Sint-Willibrordus-parochie in Knesselare stond ik op de eerste rij toen paus Johannes Paulus II een mis opdroeg op het toenmalige vliegveld in Sint-Denijs-Westrem. Ik kon de paus bijna aanraken toen hij passeerde en ik was zo enthousiast over de kerkleider als de bakvissen die vijf jaar later zouden flauwvallen tijdens optredens van Clouseau over Koen Wauters. Paus-mania! Ik was een grote fan. Dat kwam ook omdat ik toen nog zeer gelovig was, en de paus als allerhoogste op de ladder richting hemel stond. En die hemel wou ik verdienen, want de hel bestond toen ook nog, en daar wou ik echt niet heen. Later was er een pater op internaat die dingen met ons deed die niet katholiek waren, dat was de hel, en toch bleef ik geloven. Ik studeerde Godsdienstwetenschappen en net daar ben ik van mijn geloof afgevallen. Ik weet alleen nog dat we hét niet kunnen weten. En ook al is een van mijn beste vrienden nu pastoor, ik ga niet zo vaak meer naar de kerk. Er is zoveel fout gegaan binnen dat instituut. Dat er een kerklied van een misbruikpleger zou gezongen worden in het Koning Boudewijnstadion, is alweer een grote flater die veel slachtoffers van misbruik binnen de Kerk boos en erg verdrietig maakt. En toch vind ik de haatberichten over het pausbezoek op de sociale media niet nodig en erg respectloos. Ik denk dat paus Franciscus de kwaadste nog niet is, en ik respecteer het geloof van ieder mens. En als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat ik de Kerk uit mijn kindertijd mis. Ik snap het dat er zondag 40.000 mensen naar de paus gaan kijken. Wij waren in ‘85 met 150.000. Geloof kan mensen verbinden, maar ook verblinden en stuk maken. Ik hoop dat de paus vandaag niet enkel de blijde boodschap predikt, maar ook een van spijt, inzicht en berouw, en dat hij ook de zonden van het instituut durft te benoemen en oprecht sorry zegt voor alle pijn en verdriet.