“Ik heb zelf ‘illegale’ migranten onder mijn vrienden”

Radiomaker Sven Ornelis staat elke week stil bij het kleine of het grote nieuws.

Het is evident dat politici de uitslagen van de verkiezingen respecteren. In een democratie horen zij te luisteren naar het volk en de wil van de publieke opinie in bestuur om te zetten. Dat er problemen zijn met illegale migratie in Europa is duidelijk. We hebben zelf al enorm veel schulden en kunnen niet het OCMW van de hele planeet zijn. Er is veel ellende in de wereld, dat is waar, maar we kunnen niet iedereen opvangen en voorzien van bed, bad en brood. Zeker tegenover de vele vluchtelingen met een compleet ander wereldbeeld, soms religieus fanatisme, en een zware rugzak vol trauma’s en boosheid zijn we huiverig. Nogal wat mensen zijn dus blij dat de nieuwe regering hier strenger wil in worden. Ikzelf ook.

Maar er is altijd een maar. Want hoezeer ik het nieuwe beleid ook snap en steun, toch is er altijd ook een keerzijde aan die medaille. Het principe is logisch, maar het gaat wel over mensen. In Barcelona, waar ik veel van mijn tijd doorbreng, zijn er zeer veel migranten uit Latijns-Amerika. De halve economie draait daar op mensen die ooit als toerist Spanje zijn binnengekomen en zijn blijven plakken. Het zijn zogenaamde economische vluchtelingen maar ze willen zich honderd procent integreren. Niemand is bang voor hen. Ze spreken Spaans, dat helpt, en ze willen keihard werken, als taxichauffeur, in de horeca, in de zorg.

Sommige van mijn allerbeste vrienden in Barcelona zijn migranten uit Latijns-Amerika. Ze hebben veel moeite moeten doen om hun papieren in orde te krijgen of zijn er nog altijd mee bezig. Ze werken keihard, zijn zeer charmant, zitten vol passie en energie, en ik gun hen van harte een toekomst in Europa. Ik, die er tegelijk zo van overtuigd ben dat het prima is dat onze nieuwe regering strenger wil zijn rond migratie, heb zelf ‘illegale’ migranten onder mijn vrienden. Het bewijst dat niet alles zwart-wit is en dat ‘een migrant’ in eerste instantie ‘een mens’ blijft. Een vader, een moeder, een kind, een vriend. Dat is knap lastig.