“Ik laat hem los, maar sta klaar om hem op te vangen mocht dat ooit nodig zijn”

Goeiemorgen,

Wereldsterren, collega’s, oud-collega’s, klasgenoten en leerkrachten van lang lang geleden … Deze week heb ik ze allemaal zien voorbijkomen. Of toch in mijn dromen. Ja, mijn nachten waren deze week best wel opmerkelijk, met veel levendige dromen en nog vaker wakker worden. Ik was me er eerst zelf niet bewust van, maar aan die nachten te zien, bezorgden de laatste week van het schooljaar en de bijhorende rapporten me toch wel wat stress.

Totaal overbodige stress trouwens, want twee van de drie zonen deden het ronduit schitterend en de derde wist de schade te beperken, waardoor zijn herexamens dit jaar een haalbare kaart zouden moeten zijn. Hoop ik toch.

Ik mocht ook naar de proclamatie van mijn tweede zoon, en dat vond ik een heel bijzonder moment. Zo’n proclamatie sluit een belangrijk hoofdstuk in het leven van je kind af, en dus ook in je eigen leven. Het was een prachtige avond, met tal van mooie speeches over hoe die 18-jarigen nu hun vleugels kunnen uitslaan, mooie muzikale intermezzo’s van de afgestudeerden zelf en tal van glunderende jongeren én supertrotse ouders. Hier en daar werd stiekem een traantje weggepinkt. Ook door mij, moet ik bekennen. En straks, wanneer deze Goeiemorgen geschreven is, mag ik opnieuw naar zo’n proclamatie. Zoonlief neemt niet alleen afscheid van het secundair onderwijs, maar ook van de muziekschool en dat wordt straks gevierd.

Het zijn momenten waarop je als ouder extra stilstaat bij wat er allemaal gebeurd is in dat jonge leven. Natuurlijk denk je dan aan de grote momenten, maar het zijn vooral al die momenten daartussen die het meest bijzonder zijn, omdat die van hem gemaakt hebben wie hij nu is. Een prachtige, zelfzekere tiener, die weet wie hij is en wat hij wil. Die niet bang is om anders te zijn dan de anderen, omdat hij vooral zichzelf wil zijn. Die grote toekomstdromen koestert, maar ook geniet van de kleine dingen. Die graag met zijn ogen rolt wanneer ik iets zeg, maar die ook het vaakst spontaan meehelpt in het huishouden. Die zijn eigen creativiteit koestert, en grenzeloos kan genieten van de creativiteit van anderen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Hij begint nu aan een volgend hoofdstuk in zijn leven, net zoals zovele andere kinderen en tieners. Ze zullen hun vleugels uitslaan, klaar om een boeiend parcours te vliegen. En wij, als ouders, laten hen los, maar staan klaar om hen op te vangen mocht dat ooit nodig zijn.

Geniet van deze zondag!

Reageren? sandra.rosseel@roularta.be