“In de zak van de pieten gestoken worden, is dat nog van deze pampertijd?”

Radiomaker Sven Ornelis staat elke week stil bij het kleine of het grote nieuws.

De goedheilige man is weer vertrokken naar Spanje, na een paar zware werkweken hier in onze lage landen. Puur voor de show is hij weer met zijn stoomboot vertrokken, maar nu die pieten van hem er niet meer pikzwart van de roet mogen uitzien, denk ik niet dat die gasten die kolen blijven opstoken in dat ruim. Ik denk eerlijk gezegd dat hij stiekem en zeer incognito op een vlucht van Brussels Airlines is gesprongen richting Alicante of Malaga. Zo zonder mijter, kleed en staf, is hij tenslotte ook maar een bejaarde als een ander en is er geen kind dat hem herkennen zal. Intussen zit hij wellicht weer in zijn bungalow in de zon met een sangria en een jong lief van 94. Ik hoop het voor hem.

Ik blijf het trouwens bewonderenswaardig vinden hoe die oude Sinterklaas toch elk jaar blijft terugkomen naar ons rare regeringsloze regenland. Het is tenslotte ook niet zo dat alle buitenlanders hier met open armen ontvangen worden. En al zeker niet als ze een beetje een religieuze achtergrond hebben. Fanatieke moslims hoeven we hier niet meer, en laat ons eerlijk zijn: bisschoppen vinden we misschien nog een stuk verdachter. En zeker als ze al eens graag een kindje op de knieën nemen. Dan gaan alle alarmbellen af. Maar goed, hij blijft maar komen, met zijn steeds diverser geworden personeel, want dat moet nu zo.

Hij blijft dus komen en hij blijft cadeautjes uitdelen. Maar hoelang zal dat nog mogen? Zelfs kleuters lijden steeds meer aan obesitas, blijkt uit een recent onderzoek. Geef je die dan koek en snoep à volonté? Denk het niet. En dat belerende: dat je braaf moet zijn, want dat wie stout is de roe krijgt, of in de zak van de pieten wordt gestoken, is dat nog van deze pampertijd? Wellicht niet. Educatief onverantwoord! Ikzelf vind het soms al moeilijk om de zon van Barcelona achter mij te laten om naar ons grijze zaaglandje terug te vliegen. Dat zo’n oude Sint dat toch elk jaar opnieuw blijft doen, ik vind het straf hoor. Om het met de woorden van zijn oude klasgenoot Peter Koelewijn te zeggen: ‘Kom van dat dak af!’