“In maart 2020 begon voor ons allen een bijzonder hoofdstuk in ons leven”

Goeiemorgen,

Boven de tafel waar ik dit stukje zit te tikken, hangt een tekening. Een cadeautje van mijn twee kinderen. Het groot vel papier is een raam. Het kijkt uit op de bergen.

We zien een houten hutje, een sneeuwman met een sjaal en tussen de twee hoogste bergtoppen hangt een zetellift. Op het kleinste bergje staat een mannetje met krullen en skistokken. Dat ben ik. Met een grote glimlach.

Het kunstwerk is exact vier jaar oud. En eerlijk: ik had geen lach op mijn lippen toen ik het kreeg. Want in plaats van in de bergen zaten we in de zetel. Thuis. Een reisje met maten werd een pandemie met miserie.

In maart 2020 begon voor ons allen een bijzonder hoofdstuk in ons leven. We gingen van golf naar golf, droegen handgemaakte maskers, bleven in onze bubbel, klapten voor onze helden… en velen verloren jammer genoeg geliefden.

Vandaag – toevallig Dag van de Zorg – lijkt het allemaal al lang geleden. De lastige lockdowns, de afgezette speelpleintjes, de live persconferenties met de virologen. Het zijn ver vervlogen herinneringen.

Zelf denken we nog vaak aan het jaar 2020. Overdreven vaak. Wist je dat ik enkele maanden na die ene tekening er nog een kreeg? Opnieuw van de kinderen. Weer een troostend gebaar… Want papa moest naar het ziekenhuis. Het coronajaar werd plots het jaar van de tumor.

We hadden wel geluk. Dat ding was nog klein en kon er meteen uit. Op de operatietafel vroeg de anesthesist waar ik liefst zou zijn. Boven op een berg, mét skistokken – antwoordde ik ongepast enthousiast. Het volgende moment werden we tussen buisjes en biepjes wakker en kregen we zo’n raketje in de mond geduwd. De vreemdste plek waar ik ooit een ijsje at: ergens diep in het UZ van Gent.

Bezoek was verboden dat jaar en die week. Gelukkig waren er tekeningen en zorgende handen. De verplegers en verpleegsters met een glimlach onder hun mondmasker: vier jaar later zijn zij een fijne herinnering aan een heftig hoofdstuk.

Het is toeval, maar vandaag sta ik op een berg. Mét skistokken. Als we in een hutje een raketijsje vinden, gaan we er met veel smaak van genieten. Op jullie gezondheid, lieve mensen uit de zorg.

Ik wens jullie allemaal een erg fijne zondag.

Bart Casteleyn