“Mijn hoofd maak ik pas echt leeg met de helende kracht van de herhaling”

Radiomaker Sven Ornelis staat elke week stil bij het kleine of het grote nieuws.

Nieuw! Splinternieuw!! Alles moet altijd nieuw zijn in deze wereld. Oud is out. Verandering is vandaag het codewoord, het is de gouden formule. Weet je, ik kan er zelf ook wel eens van genieten: een goed nieuw restaurant ontdekken, een nieuw recept uitproberen of een nieuwe wijn. Ik hou er van om af en toe een nieuw land te bezoeken of soms eens nieuwe mensen te ontmoeten. Het geeft mij nieuwe inzichten en vaak ook nieuwe inspiratie. Ik ben ook wel gezond benieuwd naar nieuwe dingen. Maar eerlijk? Rust geeft het mij niet.

Mijn hoofd maak ik pas echt leeg en kalm met de helende kracht van de herhaling. Toen ik nog in het groene Rijmenam woonde ben ik duizenden keren langs de Dijle gewandeld. Naar Keerbergen en terug. Naar Mechelen en terug. Steeds datzelfde pad. Het water bleef altijd in dezelfde richting stromen. Nu eens wat trager, dan weer veel sneller. De seizoenen kwamen en gingen, en ik wandelde elke dag mee op hun ritme. Dat was yoga voor mij.

Sommige liedjes heb ik wellicht al duizend keer gehoord. ‘Laat me’ van Ramses Shaffy, ‘La Bohème’ van Charles Aznavour, ‘Suzanne’ van Herman Van Veen, ‘Famous Blue Raincoat’ van Leonard Cohen. Soms luister ik echt naar elk woord of lip het lied mee, ik ken de tekst sowieso vanbuiten. Maar vaak hangt de melodie tussen mijn oren als een wolkje aan een blauwe hemel ergens in mei. Je zou het tijdverlies kunnen noemen, altijd naar diezelfde songs luisteren; er wordt zoveel nieuwe muziek gemaakt. Maar herhaling geeft mij rust.

Alles moet nieuw zijn vandaag. Hip. Anders. Baanbrekend. Verrassend. Maar ik hou van telkens weer witloofrolletjes in de winter te eten, van steeds weer op reis naar Barcelona te gaan, van gedichten van W.H. Auden herlezen, van Stef Wauters die mij het nieuws vertelt, van elke avond in slaap vallen naast hetzelfde lief. Noem het maar saai of voorspelbaar, ik noem het geluk. Het zijn de kraakverse croissants op zondagochtend en vanavond wellicht weer de gezellige blues van weten dat ik morgen weer moet werken. Meer moet dat niet zijn.