“Twee keer rinkelde de bel en dachten we dat we prijs hadden”

Goeiemorgen,

Het heeft weer niet mogen zijn. Al meer dan 20 jaar wachten we erop … Maar ook deze kiescampagne klopte geen enkele politicus aan om vriendelijk wat steun te vragen. Niet dat we zomaar onze stem zouden geven, nee, maar we zouden zelf ook wel wat verzoekjes hebben. Over de gemeente, de buurt, de straat … over het fietspad ook. Zouden daar niet beter paaltjes staan?

Twee keer rinkelde de bel en dachten we dat we prijs hadden. Huisbezoek?! Twee keer holden we haastig naar de deur, twee keer stonden er mensen met pannenkoeken. Echt waar. Eerst meisjes van de Chiro, dan dames van Therapy Dogs. En ik wil me hier nog eens bij hen excuseren voor de ontgoochelde blik op mijn gezicht, maar het heeft gesmaakt, dank u.

82 dorpsgenoten stellen zich vandaag kandidaat bij de lokale verkiezingen. Geen van hen zagen we aan de deur, maar ik denk wel dat ze bijna allemaal iets in de brievenbus hebben gestoken. Geen gebak, maar briefjes en boekjes in alle kleuren en formaten. En ja, ik heb ze allemaal gelezen.

Heel wat bijgeleerd over hun plannen met de gemeente, maar nergens iets te vinden over die paaltjes. Jammer. Er was ook weinig te lezen over de nieuwe spelregels. Want, nee hoor, na ons zondags ontbijt hóeven we niet te gaan stemmen. Sinds 1893 gold in ons land voor alle verkiezingen opkomstplicht (als je stemrecht had), maar die verplichting is nu verdwenen. Weggestemd door de vorige Vlaamse regering.

Jammer, vinden wij, want ook vandaag telt elke stem. Eens om de zes jaar mogen we ons gedacht zeggen over onze stad, onze gemeente, de buurt, de straat … en soms over een fietspad. Niet twijfelen dus en kleuren die bolletjes. Nadien een pannenkoek als beloning? Het mag van mij …

Fijne zondag allemaal!

Reageren: bart.casteleyn@roularta.be