“Veel van de iconen uit mijn kindertijd kwamen uit Nederland”

Radiomaker Sven Ornelis staat elke week stil bij het kleine of het grote nieuws

Misschien wel het allermooiste aan mijn vak, naast het feit dat ik al drie decennia lang zoveel luisteraars mag wakker maken, is dat ik al zoveel idolen uit mijn jeugd heb mogen ontmoeten. Ik heb de allergrootsten mogen interviewen, hen de hand mogen schudden en hen een beetje beter leren kennen als mens. Ik ben daar heel dankbaar voor. Veel van die iconen uit mijn kindertijd kwamen uit het exotische Nederland. Dat was hét tv-land toen wij klein waren, want op de BRT kreeg je in primetime het ongetwijfeld interessante, maar in onze kinderogen vooral belegen ‘Kunstzaken’ te zien. Ik werd bijna protestant door de kinderprogramma’s van de EO, de Evangelische Omroep, ik zong mee met de liedjes van ‘Kinderen Voor Kinderen’ en deed van ‘Deze Vuist Op Deze Vuist’ met Ome Willem. Alle Nederlandstalige hits kende ik van bij ‘Op Volle Toeren’ met de mens geworden snor Chiel Montagne. We hebben ons kapot gelachen met André Van Duin, meegezongen met alle kandidaten bij Henny Huisman en ja, die zaterdagavondshows van Ron Brandsteder waren pas echt legendarisch. Toen de (letterlijk en figuurlijk) zeer grote Ron Brandsteder zo’n zeven jaar geleden tijdens een eighties week op Joe bij ons te gast was, was ik, wat men in het Engels wel eens ‘flabbergasted’ noemt; zeer geïmponeerd dus, maar vooral erg gecharmeerd. Wat een voorname en charmante man was hij, met een stem uit de duizend, zeer mooie taal en veel charme. Een ‘presentator’ zoals je ze tegenwoordig, zelfs tijdens de grootste award shows op tv, niet vaak meer aan het werk ziet. Ron stelde zijn kandidaten altijd op hun gemak, en dat deed hij toen ook met ons. Hij was zeer gewoon en bijzonder tegelijk. Deze week is hij gestorven. Veel te vroeg. Het wordt steeds drukker hierboven, in die eregalerij van mijn jeugdherinneringen. Hij zal Jos Brink ontmoeten, Toon Hermans, Wim Sonneveld, en hopelijk ook mijn lieve grootouders, mijn grootste idolen. Het was vaak op de zetel bij hen thuis dat ik Ron zag schitteren in al die grote shows. Grote merci Ron, je blijft voor eeuwig de meest stijlvolle ceremoniemeester van mijn kindertijd.