“Ze stak haar kleine handjes naar mij uit alsof ik een doos vol koekjes was”

De baby, de vrouw en de man, zaten op dezelfde rij als ik in het vliegtuig, links naast mij. Ik zat op 1C, zij hadden stoel 1A en 1B gereserveerd. Eerlijk is eerlijk: een baby naast je op het vliegtuig is niet per se een cadeau. Sommige baby’s hebben van die ingebouwde alarmsystemen waarmee je de gepantserde wagen van de koning en zijn volledige paleis zou kunnen uitrusten én beveiligen, en waar geen uit-knop op zit. Maar deze kleine cutie pie keek mij aan met de meest charmante glimlach. Guitige Chinese oogjes had ze, en ze reageerde blij op mijn steeds groter wordende gezichtsuitdrukkingen. Mijn neus even krullen, eens knipperen met mijn ogen, mijn wenkbrauwen omhoog … het werkte allemaal. Het meisje was zo enthousiast dat ze mij zelfs wou aanraken. Ze stak haar kleine handjes naar mij uit alsof ik een doos vol koekjes was, of een moederborst. Kirrend. Dat geluid was een alarmpje voor de moeder, die een kleine berg aan speelgoed en rugzakken en dekentjes, een papfles en een laptop gesorteerd probeerde te krijgen. “Sorry hoor, dat we naast u zitten meneer”, zei ze. “We zullen ons best doen dat ze u niet teveel stoort. Hopelijk gaat ze niet huilen. We kunnen het niet voorspellen, maar nu al onze excuses.” De dame was behoorlijk zenuwachtig en ook bij haar man stonden de druppels zweet op het voorhoofd. “Ach, maakt u zich vooral geen zorgen, baby’s huilen soms. We zijn allemaal ooit kind geweest”, antwoordde ik lichtjes filosofisch. Maar de vrouw bleef bezorgd en ze sloofde zich de hele vlucht uit om haar dochtertje te entertainen, wat overigens redelijk lukte. Het kind keek naar gekke filmpjes op de telefoon, speelde met een raar popje in gekke kleuren, en keek tussendoor guitig naar die kale man op stoel 1C. Ja, ze kirde soms wat, en bij het landen huilde ze kort en krachtig. Maar ik had mijn oortjes in, Chopin stond op, en ik dacht even na over mijn “we zijn allemaal ooit kind geweest.” En dat maakte mij mild maar ook een tikje melancholisch. Voor je het beseft moet een mens definitief landen; dus best niet teveel zorgen maken onderweg.