Huisbezoeken van politici in verkiezingstijd: too little, too late

Als er dezer dagen thuis aangebeld wordt en er staan fris gewassen dames en heren voor de deur die je van haar noch pluimen kent, is de kans groot dat het om politici gaat. CD&V trapt deze week een verkiezingscampagne af die op 1 miljoen huisbezoeken mikt.  En andere partijen zullen ongetwijfeld volgen. Maar de vraag is: wie zit hierop te wachten?

Een dergelijk bezoek is min of meer vergelijkbaar met dat van de Jehova’s Getuigen. De aanbellers zitten vol goede bedoelingen, maar wekken doorgaans enkel irritatie op. Hoe je het ook draait of keert: of je nu in de weer bent met de kinderen, de vuile kleren in de wasmachine aan het keilen bent, op het punt staat het gras af te rijden of na een drukke werkdag onderuit zakte om een uurtje plaatsvervangende schaamte te ervaren bij Temptation Island: een dergelijk onverwacht bezoek komt ALTIJD ongelegen.

Terwijl de Jehova’s doorgaans nog snel afgescheept kunnen worden met de mededeling dat je pas in hun God zal geloven als hij een einde maakt aan de gifgasaanvallen in Syrië en alle kinderkankerpatiëntjes geneest, zijn de would be-gemeenteraadsleden veel hardnekkiger. Ze doen er alles aan om duidelijk te maken hoe vereerd je mag zijn met hun bezoek. Nu krijg je immers de kans om de zaken waaraan je je ergert in de gemeente mee te delen. Om jouw wensen kenbaar te maken. Te wegen op het beleid!

Als je dit dan daadwerkelijk doet, wordt er doorgaans niets genoteerd. De dames en heren politici moeten over een olifantengeheugen beschikken. Ze luisteren beleefd, knikken, zijn het doorgaans eens met alles en beloven dat ze het probleem zeker en vast zullen bekijken. En dan volgt het belangrijkste deel van het bezoek: het overhandigen van het pamfletje waarop ze breed lachend afgebeeld staan naast het nummertje dat ze o zo graag ingekleurd zouden zien worden.

Waarom beste politici, gebeurt dit enkel in verkiezingstijden? Het zou jullie geloofwaardigheid ten goede komen als jullie ook de voorbije vijf jaar eens peilden naar de verzuchtingen van de burgers. Het beter laat dan nooit-principe geldt hier niet. Jullie temptation-poging komt te laat.