Voor hen is de Antwerp 10 Miles extra bijzonder: “Ik wil en ik zal aankomen”

Vandaag verandert Antwerpen in een groot loopparcours. Zowat 40.000 sportievelingen schreven zich in voor het grote loopfeest. Een overrompelend succes: de hoofdwedstrijd van 16 kilometer – goed voor 31.000 inschrijvingen – was op 6 maart al volzet. Tussen al die deelnemers zitten ook de lopers van ‘Onklopbaar!’. Dit project van de UZA Foundation stoomt patiënten na een ingreep in het UZ Antwerpen met een reeks op maat gemaakte looptrainingen klaar voor de wedstrijd. Robby, Lieve en Marcel zijn drie van deze lopers voor wie hun deelname al een overwinning op zich is.

“Enkele jaren geleden heb ik een beroerte gehad en ben ik dan op de afdeling van prof. Laetitia Yperzeele terechtgekomen. Zij moedigde me aan om te sporten, maar in het begin hield ik die boot wat af, hoewel ik vroeger vrij sportief was. Ik voetbalde, fietste en een tiental jaar geleden heb ik zelfs de marathon van Antwerpen gelopen. Maar dat viel allemaal stil. Tot dokter Yperzeele vorig jaar het project ‘Onklopbaar!’ van de UZA Foundation voorstelde. Ik ben toen naar de infosessie geweest en was meteen enthousiast. Het traject is op maat gemaakt van elke deelnemer, zowel de start to runner als de doorgewinterde atleet vinden hier hun ding. In de groep zitten alle soorten mensen. Er zijn er met hartproblemen, kankerpatiënten en ook mensen die na een beroerte op de afdeling neurologie terechtkwamen. Wat mij meteen opviel, was het positivisme van de mensen. Het toffe is ook dat de specialisten, zoals prof. Yperzeele en prof. Altintas, zelf ook regelmatig meetrainen. Dit is zeker een stimulans. We kunnen ook wel zeggen dat het deelnemersveld ondertussen een vriendengroep is geworden. De meesten zijn nu al van plan om ook aan het volgende looptraject deel te nemen. Onze trainers Rudi Frankinouille en Mieke Smet zorgen er altijd voor dat het een mooie uitdaging blijft. Regelmatig wordt er afgesproken om deel te nemen aan loopevents. Intussen mag ik wel zeggen dat ik een beetje loopverslaafd ben. De 10 Miles is echt wel een mijlpaal waar ik naartoe heb gewerkt. En luk ik een goeie tijd, dan is dat natuurlijk meegenomen.”

Lieve Depoorter (45), hr-manager: “Al moet ik over de meet kruipen, ik zal aankomen”

“In mei 22 kreeg ik de diagnose van borstkanker. In juni volgde een borstamputatie en werden er twee reeksen chemo en bestralingen opgestart. Nu zit ik nog in een zeer zwaar medicatieplan. Ik prijs me gelukkig dat die programma’s van de UZA Foundation er zijn om patiënten tot bewegen aan te zetten. Sporten is het laatste waar je zin in hebt als je herstellende bent. Je voelt je ziek en extreem vermoeid, je hebt overal pijn, je krijgt ontstekingen in spieren en gewrichten en de weinige energie die je hebt, heb je nodig om je werk weer op te pakken. Bovendien heb ik altijd een hekel aan sport gehad. Maar er was geen andere keuze. Oncologen en borstspecialisten hameren erop dat sporten in het algemeen en de duursporten in het bijzonder het hervalrisico na borstkanker met 30 % kunnen verminderen. Voor de rest kon ik niet veel doen. Ik rook niet, ik drink niet en ik ben niet zwaarlijvig. Als je dan toch moet sporten, dan kan je als patiënt nergens beter zijn dan bij ‘Onklopbaar!’. De kwaliteit van de sportcoaching is er ongeëvenaard. Voor 40 deelnemers wordt een programma op maat gemaakt, waarbij rekening wordt gehouden met ieders medische historiek, hun conditie en hun evolutie. Ik kan het Start To Run-appje van Evy Gruyaert op mijn telefoon zetten, maar dat weet niet wat ik kan en niet kan en wat ik allemaal mankeer. Ik ben het kneusje van de bende. Eigenlijk hoorde ik met mijn huidige fysieke competenties thuis bij de Short Run. Maar ik ben erin gestapt om de 10 Miles te lopen en dus ga ik die lopen. Voorlopig heb ik nog nooit meer gehaald dan tien kilometer en dan nog moet ik af en toe wandelen. Maar ik wil en ik zal aankomen. Hoe, dat weet ik niet, maar ik ga over die streep gaan. Ik wil aan mezelf bewijzen dat ik kan wat iedereen kan. Ik wil niet langer de patiënt zijn.”

Marcel Eens (61), professor gedragsbiologie Universiteit Antwerpen: “Na mijn eerste operatie kon ik amper de trap op”

“Ik ben Marcel Eens. Ja, Eens, zoals in ‘Er was eens …’. Ik ben de op één na oudste van de groep. In mei vorig jaar had ik een hartinfarct, kort daarna kreeg ik een hartstilstand op de operatietafel en twee of drie weken later volgde opnieuw een operatie omdat er extra stents moesten worden geplaatst. Daarna begon ik aan een cardiale revalidatie, een soort fitnessprogramma van een vijftal maanden en toen kwam de vraag of ik wou deelnemen aan een bewegingstraject dat moest resulteren in deelname aan de 10 Miles. Eind december zat ik voor op schema en kon ik al negen kilometer lopen, maar in januari kreeg ik helaas opnieuw problemen en was ik voor anderhalve maand uitgeschakeld. Ik werd weer twee keer geopereerd, kreeg er nog drie stents bij en daardoor kon ik pas op 15 maart de looptraining hervatten. Dat heeft tot gevolg gehad dat ik me moet beperken tot de Short Run, de zes kilometer. Maar los daarvan vind ik ‘Onklopbaar!’ een fantastisch initiatief, omdat je een trainingsschema op maat krijgt. Ik loop twee keer per week thuis en één keer, op zaterdag, in groep met verschillende andere patiënten. Er zijn ook veel dokters en verplegers die meelopen. Iedereen mag een buddy kiezen en ik koos voor mijn partner. Dat zorgt ervoor dat je elkaar stimuleert. Als je het even niet ziet zitten om te gaan lopen, trekt de andere persoon je mee. Ik had er natuurlijk op gehoopt om dit weekend de zestien kilometer te kunnen lopen, maar doordat ik recent nog zo’n lange tijd uitgeschakeld was, vond de trainer het niet verantwoord om voor de lange afstand te gaan. Da’s dan misschien voor volgend jaar. En intussen beschouw ik ook die zes kilometer een beetje als een overwinning, want toen ik na mijn eerste operatie thuiskwam, kon ik amper de trap op.”