Independent Living Day legt focus op zelfstandigheid: “Ik ben de gedwongen eeuwige student”
Vandaag is het ‘Independent Living Day’, de dag waarbij het belang van onafhankelijk kunnen leven in heel Europa in de kijker wordt gezet. Bij heel wat mensen met een handicap blijft onafhankelijk leven een groot pijnpunt. Zo ook bij Jonas Baert.
Jonas zit in een rolstoel, praat moeilijk en heeft een motorische beperking. Aan de Leuvense universiteit studeert hij informatiemanagement en hij zit er op kot. “Ik ben 27 jaar en heb al een bachelor toegepaste informatica op zak. Ik lijk wel de eeuwige student, maar eigenlijk zou ik liever gaan werken en een eigen huis hebben”, vertelt hij. Vanwaar dan zijn keuze om te studeren? “Om mijn ouders te ontzorgen en om me zoveel mogelijk zelf te kunnen bewegen. Ik sta al vier jaar op de wachtlijst voor een persoonsvolgend budget (PVB). Zolang ik dat niet heb, is dit de beste oplossing”, vertelt hij.
Ondersteuning
Op kot kan Jonas een beroep doen op ondersteuning van medestudenten. “We zitten hier met 14 studenten op kot, waarvan 3 mensen met een handicap. De medestudenten helpen mij bijvoorbeeld met het middag- en avondeten. Dit is goed geregeld, met een beurtrol. In mijn kot verplaats ik me zonder rolstoel en buitenshuis met de elektrische rolstoel. In een stad is alles dichtbij. Ik ga naar de winkel, naar de sportclub, bij vrienden en soms op café. Hier ben ik opengebloeid. Tijdens de week heb ik het gevoel onafhankelijk te leven. In het weekend voel ik me vaak opgesloten”, gaat hij verder.
Zelf oplossingen zoeken
Jonas’ ouders wonen in Zele en werken allebei. “Als ik me van in Zele wil verplaatsen naar de winkel of vrienden dan moet ik steeds een beroep doen op mijn ouders om me te voeren. Daar voel ik me niet goed bij. Ik wil dat mijn ouders gewoon ouders kunnen zijn en geen mantelzorgers. Dus probeer ik zoveel mogelijk oplossingen te zoeken, maar dat is energievretend”, legt hij uit.
Al vier jaar op de wachtlijst
Jonas heeft geen zicht op wanneer hij een persoonsvolgend budget zal ontvangen. Daarmee zou hij zorg en ondersteuning op maat kunnen aankopen, zoals vervoer. In totaal staan er maar liefst 17.000 mensen op de wachtlijst. “Met het PVB zou ik de regie van mijn leven zelf in handen kunnen nemen, zelf kunnen plannen en kijken wanneer en welke hulp ik nodig heb bij de dagdagelijkse dingen. Het gebrek aan perspectief vind ik zeer lastig. Ik kan geen stappen zetten naar zelfstandigheid omdat de middelen nog jaren op zich kunnen laten wachten. Alles zelf betalen is niet mogelijk”, voegt hij eraan toe.
Vandaag lanceren zeven Vlaamse organisaties die opkomen voor de rechten van mensen met een handicap de campagne ‘Da kan toch nie’.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier