Julie Colpaert: “Ik hoop dat ik een rock-’n-roll-oudje word”

Een klasgenote uit de humaniora omschreef haar ooit als ‘onopvallend opvallend’. Julie Colpaert is nog altijd geen figuur die zich uitslooft om gezien te worden. Maar zet haar voor een camera op een plek waar de wereld aan het wegglijden is en ze zal beter dan om het even welke concurrent de kijker helder, beknopt en beheerst weten te vertellen wat zich daar afspeelt. Dat is maar één van haar capaciteiten. Ze was al jaren een tv-gezicht toen we in De Slimste Mens ontdekten dat ze veel slimmer is dan de doorsnee medemens, veel meer en mooier lacht en dat er haast onophoudelijk pretlichtjes fonkelen in haar helblauwe ogen.

In VTM Nieuws schitteren die pretlichtjes minder, omdat ze meestal slechts in beeld komt op plekken waar er weinig te lachen valt: als er een paus sterft in het Vaticaan, als de Australische bossen in brand staan, de Turkse aarde beeft of een tyfoon de Filipijnen heeft weggeveegd. Al zagen we haar onlangs ook bij de opening van de Olympische Spelen in Parijs, mét bril, een nieuwigheid. Toen wij haar zagen op een zwaarbewolkte dag in De Haan, deed ze het zonder. “Die bril is voorlopig nog een probeersel. Mijn ene oog werkt nog supergoed, mijn andere niet zo. Waardoor het ene oog het andere al een hele tijd aan het corrigeren is. De oogarts stelde voor om het eens te proberen met een bril, waarbij slechts één oog gecorrigeerd wordt. Maar dat is niet zo evident. Ik ben het nu aan het proberen, maar ik draag hem soms wel, soms niet. Ik zit echt nog in een zoekende fase.”

Moest u een drempel over om met een bril in het openbaar te verschijnen?

“Nee, ik heb altijd al een bril gewild. (lacht) Ik vond het vroeger jammer dat ik goeie ogen had waardoor ik geen bril kon dragen. Het is gewoon een accessoire.”

Het hoort bij de bolleboos. Een accentje om uw slimheid in de verf te zetten.

“Laten we zeggen: mijn maturiteit.”

U bent rijp voor De Verraders, waarin u dit najaar te zien bent. Destijds moest Erik Van Looy lang aandringen eer u aan De Slimste Mens wou deelnemen. Hebt u gemakkelijk toegezegd voor De Verraders?

“Ik voelde aanvankelijk weinig voor De Slimste Mens omdat ik helemaal geen quizzer ben. Ik had nog nooit aan een quiz deelgenomen. En het trekt me nog altijd niet aan om aan zo’n quizavond mee te doen. De Verraders is een spel en ik ben ook niet zo’n spelletjesfanaat.” (lacht)

Waarom hebt u dan toegezegd?

“Omdat het een aantrekkelijk uitje uit de nieuwswereld was. Ik zit bijna twintig jaar in de wereld van de feiten, van de kurkdroge realiteit, hoe lelijk, gruwelijk en hard die ook soms is. En ja, ik breng ook wel eens goed nieuws of mag evenementen bijwonen, zoals onlangs de openingsceremonie van de OIympische Spelen. Maar het draait altijd allemaal om feiten. Terwijl je bij De Verraders in een fictieve, parallelle wereld terechtkomt waar je niemand kan geloven of vertrouwen. Dat is zo’n contrast met de wereld die ik gewoon ben, dat ik het wel intrigerend vond om erin te duiken.”

Dat is voor de herfst. Laten we eerst eens in de zomer duiken, wat betekent die voor u?

“Mooi weer en terrasjes. Alles waar we deze zomer veel te weinig van hebben kunnen genieten.”

Is de zomer ook de periode om de batterijen op te laden?

“Ja, ik haal echt energie uit het zonlicht, niet uit de warmte. Dit jaar hebben we heel lang op de zon moeten wachten. In juni, begin juli kon je voelen dat werkelijk iedereen naar licht snakte. Wij trokken bij het begin van de vakantie gelukkig al een week naar Kreta en daar heb ik mijn nodige voorraad zonnestralen opgeslorpt. Ik ben daar echt gevoelig aan. Wanneer aan het eind van de zomer, de herfst voor de deur staat, word ik bijna depressief van de gedachte dat we weer maanden in de duisternis worden ondergedompeld. Omgekeerd begin ik vanaf de lente keihard naar het licht uit te kijken.”

“Het is niet omdat je niet meer naar het nieuws kijkt dat de problemen verdwijnen”

Leeft u anders in de lichtrijke perioden?

“Ik kom in ieder geval meer buiten. Het is ook een periode waarin je meer familytime kunt inlassen, wat meer qualitytime met alle mensen die je graag ziet. Ik heb dat echt nodig. Zodra er zon is, verschijnt de barbecue in de tuin, met een flesje rosé erbij. Ik heb echt wel een framily zoals ze zeggen, echt goeie vrienden met wie ik heel graag afspreek. Als het een mooie dag is, dan zeg ik al vlug ‘kom af’.”

Uw kinderen zitten allebei nog in de lagere school, waardoor u uw vakantie in de hoogzomer moet nemen.

“Ja, maar ze zijn nu wel op een leeftijd dat we soms aan onszelf kunnen denken. De babyjaren zijn niet te onderschatten, omdat de zorgende taak niet stopt als je op reis gaat. Nu kunnen we stilaan doen wat we zelf leuk vinden. Zij zwemmen graag in zee of in het zwembad en ik vind het ook wel plezant om zo wat te chillen in en bij het water. We gaan graag uit eten en zij gaan ook graag op restaurant.”

Wanneer is uw zomer geslaagd?

“Als ik kan reizen is het goed. Ik plan ook graag kleine tripjes in. Met de kinderen doen we nog geen superverre, lange reizen, maar een weekje hier, een weekje daar en geregeld eens een paar dagen aan zee, dat is voor mij allemaal goed. Voor veel mensen moet reizen zo ver mogelijk zijn, maar Europa is zo wondermooi. Je kan hier plekjes blijven ontdekken.”

Aan wat denkt u dan?

“Aan alles. De Italiaanse steden. De zon broeit, terrasjes zitten vol en het glaasje Aperol Spritz helpt je in de sfeer komen. Even goed het strand op Kreta, met de bohémien vibes, of de bergen in Oostenrijk, met weer heel andere vibes, maar allemaal even fantastisch. Frankrijk alleen al heeft genoeg te bieden om er alle vakanties van je leven te slijten: de klassiekers als de Provence en de Ardèche, maar er is zoveel meer. Hetzelfde geldt voor heel Griekenland: de zon, de kleuren, de geuren, de bomen, de blauwe zee. Ik kan daar drie uur zitten met één café frappé en kijken naar de mensen. Dat is hoe de Grieken leven.”

“Ik associeer de Belgische kust met vakantie. Zodra je hier bent, heb je een ander gevoel”

Kunt u de nieuwsknop gemakkelijk omdraaien?

“Die nieuwsreflex zit er altijd in. Als er iets gebeurt, dan blijf ik journalist. Als er naast je een bom ontploft, kan je toch niet gewoon je vakantie verderzetten? Maar de kans is heel klein dat dat gebeurt. Tot nu toe heb ik alleen nog maar ongestoorde vakanties gehad.”

Veel mensen gaan gebukt onder het gruwelijke nieuws dat ons de laatste tijd overspoelt.

“Ja, sommigen kunnen geen nieuws meer bekijken. Ze willen er niet meer mee geconfronteerd worden. Maar het is niet omdat je niet meer naar het nieuws kijkt dat de problemen verdwijnen.”

Slaagt u erin om de realiteit een tijdlang te negeren?

“Vroeger misschien minder, maar nu lukt dat echt wel. Als ik een week of twee weken met vakantie ben, open ik hooguit eens een app, maar ik zal geen drie nieuwsuitzendingen bekijken. Eventjes alles afzetten, moet kunnen en ook mogen. Ik denk dat dat goed is, verfrissend.”

Waren uw ouders reizigers?

“We hadden iets met de zee. Ik heb mijn hele jeugd elke zomer een paar weken hier in De Haan doorgebracht. Een kind heeft niets meer nodig dan wat zand om te scheppen, een zee om in te zwemmen en wat wind om te vliegeren. Ik blijf graag komen. Zelfs als het slecht weer is. Er is hier meer zuurstof. En als het mooi weer is, dan doe ik gewoon alsof ik op Ibiza ben (lacht). Ja, ik kan me hier echt ontspannen.”

De Belgische kust heeft veel voor-, maar op zijn minst evenveel tegenstanders.

“Tijdens het seizoen kan het inderdaad druk zijn en toegegeven, de dijk is op de meeste plekken ronduit lelijk, met die hoge, grijze gebouwen. En toch vind ik het hier een superfijne plek. Dat heeft voor een deel met nostalgie te maken. Ik associeer de Belgische kust met vakantie. Eens weg zijn van thuis. Zonder dat je ver moet rijden. Zodra je hier bent, heb je een ander gevoel.”

Als u voor het werk naar het buitenland moet, hebt u dan ook soms een beetje een vakantiegevoel?

“Bij aardbevingen, watersnood en andere natuurrampen is het vakantiegevoel uiteraard ver te zoeken. Dat is dan vooral werken in moeilijke omstandigheden. Maar aan het eind van de coronatijd bijvoorbeeld heb ik een reportagereeks gemaakt voor VTM Nieuws over reizen in tijden van corona. De ene missie is de andere niet.”

Hebt u vaak de drang om weg te zijn, om uw koffers te pakken?

“Toch een beetje. Het is niet dat ik zo vaak weg ben. Door te reizen voor het werk, kom je op plekken waar je anders nooit zou komen, leer je mensen kennen met wie je anders nooit contact zou hebben en dat kan heel inspirerend zijn. De aardbeving in Turkije, begin vorig jaar, was waanzinnig om te zien. Drie keer de oppervlakte van België lag in puin. Maar ik heb daar zulke intense contacten gehad met mensen, dat zijn ervaringen waar je echt wel iets uithaalt. Dat is dan geen plezierreis, maar wel een reis met impact, die me ergens heeft verrijkt als persoon.”

U volgt ook de klimaatconferenties en dergelijke voor VTM. Uw ecologische voetafdruk…

“Die valt best mee. Ik vlieg privé natuurlijk ook af en toe, maar ik denk wel na over het milieu. Ik rij elektrisch en ik eet heel weinig vlees. Dat compenseert een beetje. Maar reizen heeft onmiskenbaar een impact, daar kan je niet onderuit. En ja, we staan onmiskenbaar voor gigantische uitdagingen. Maar als iedereen thuisblijft, gaat in alle toeristische landen de economie onderuit. En dan zijn er weer andere problemen. Ik tracht in alles met mate te leven. Mochten we ons allemaal thuis gaan opsluiten, denk ik niet dat de wereld er beter aan toe zou zijn.”

Vakantie brengt rust en tijd om na te denken over wat het voorbije jaar is geweest en wat de toekomst moet brengen.

“Dat doe je niet in drie weken. Eigenlijk zou je zo eens zes maanden eruit moeten. (lacht) Om eens volledig afstand te nemen van alles. Vakantie is voor mij meer genieten van elk moment. Leven in het nu. Ik heb nu tijd voor wie ik graag zie en voor de dingen die ik graag doe. Mijn mama is een dikke twee jaar geleden gestorven en haar dood is een keerpunt geweest in mijn denken en doen. Sindsdien ben ik veel meer bezig met het genieten van de momenten, de kleine momenten ook, vakanties en zo. De momenten die je moet grijpen. Vandaar dat ik nu ook zeg dat ik in de vakantie wil genieten. Intenser genieten.”

Twee jaar geleden omschreef u zich in Humo als impulsief. Een levenswijze die u ‘rock-’n- roll’ noemde. Kunt u met ouder worden rock-‘n-roll blijven?

“Ik denk dat wel. Ik hoop dat ik een rock-‘n-roll-oudje word in het rusthuis. Ik ga daar elke dag champagne drinken. Nee, geen rosé, dan mag het echt champagne zijn, tot het einde van mijn dagen. Blijven het leven vieren. Ik vind dat wel een toffe gedachte. En die rock-‘n-roll-attitude, ik denk wel dat je die kan blijven behouden. Mijn job draagt daar ook toe bij. Ik weet nooit wat ik ga meemaken. Elke dag gebeurt er wel iets wat ik niet had verwacht.”