Margo is professioneel knuffelaar: “Hier voelen mensen dat ze er mogen zijn”

Vandaag is het Internationale Knuffeldag, maar bij Margo Salembier (54) is het elke dag knuffeldag. En dat al sinds ze drie jaar geleden, midden coronatijd, professionele knuffelaar werd. Volgens haar de fijnste job ter wereld.

Internationale knuffeldag werd in 1986 in het Amerikaanse Michigan bedacht door dominee Kevin Zaborney. Hij wou de innigheid en de verbondenheid tussen familie en vrienden aanhalen. Margo is altijd overtuigd geweest van de magische kracht van knuffelen. Volgens haar heeft ons lichaam nood aan aanrakingen en menselijke verbinding. Knuffelen komt onze hormonenhuishouding ten goede en helpt eveneens tegen chronische pijnen, stress en slaaptekort.

Toen Margo zich op 1 augustus 2021 als professioneel knuffelaar in bijberoep vestigde, was dat niet zozeer omdat ze zelf nood had aan geborgenheid. “Nee, het kwam door een samenloop van omstandigheden”, vertelt ze. “Ik had toen net een webinar gevolgd rond talent. Dat talent niet alleen iets is waar je goed in bent, maar ook iets kan zijn waarbij je in een soort ‘flow’ komt en de tijd en alles om je heen vergeet. Even later vertelde onze regering me dat ik één knuffelcontact mocht hebben. Maar ik ben single en had geen knuffelcontact. Tot ik op een dag iemand leerde kennen met wie ik toen acht, negen, tien uur aan een stuk geknuffeld heb. Nee, niet gevrijd. Echt geknuffeld. Dat voelde voor mij aan alsof het maar een half uur duurde. Het was zo voorbij. Ik herinnerde me weer die uitleg rond talent en dacht: oké, dan zal knuffelen wel een talent van mij zijn. Niet dat ik meteen van plan was er iets mee te doen. Maar in coronatijd mocht ik ook niet gaan repeteren bij de orkesten waar ik als amateurmuzikant deel van uitmaak, dus had ik tijd om wat naar YouTube te kijken en zo kwam ik uit bij filmpjes van Amerikaanse professionele knuffelaars, ‘professional cuddlers’. Door hun aanpak te zien, groeide bij mij ook het plan om de sprong te wagen.”

Hygiëne belangrijk

Margo richtte een eigen website op om zich kenbaar te maken. Met geïnteresseerde klanten voert ze eerst een telefoongesprek, een procedure die ze steeds hanteert. “Daarbij leg ik uit dat hygiëne heel belangrijk is, dat mensen proper en gewassen moeten zijn en, zoals ik ook op mijn website duidelijk maak, herhaal ik nog eens dat wie hier met ongepaste bedoelingen langskomt, niet welkom is.”

Ook bij huidhonger kan Margo geen hulp bieden. “Nee, hier blijft iedereen aangekleed. Al kan je natuurlijk elkaars handen vastnemen of eens over de armen of door het haar strelen. Bij een eerste afspraak is er voor de één uur durende knuffelsessie altijd een kennismaking waarin ik uitleg wat de mogelijkheden zijn. Het kan staand, zittend of ook liggend. Er zijn posities waarbij je elkaar kan aankijken en andere waar dat niet zo is. Alles hangt af van de klant in kwestie. Ik heb een aantal kaarten gemaakt met voorbeeldposities op. Nieuwe klanten laat ik die altijd eens inkijken en dan vraag ik of er iets tussenzit wat ze eens willen proberen of net niet willen doen. Zo krijg ik een idee met wie ik te maken heb. Het is van heel groot belang dat de klant zich goed voelt, dat hij met alles instemt. Anders krijgen we een tegenovergesteld effect van wat we beogen.”

“Met ongepaste bedoelingen ben je hier niet welkom”

Klanten met een rugzak

Veel mensen die zich aanmelden voor een knuffelsessie zijn nogal eenzaam, stelt Margo vast. “Meestal zijn het ook mensen met een behoorlijke rugzak. Ik zie veel getraumatiseerde, soms ook seksueel misbruikte mensen… Sommigen vertellen me niets over hun verleden, anderen kunnen niet zwijgen. Ik ben altijd bereid tot luisteren, maar ik ben geen psychologe. Er kwam bijvoorbeeld ook een vrouw langs die misbruikt was en daardoor schrik had voor aanrakingen. Maar tegelijk had ze er behoefte aan. En zo kwam ze bij mij terecht, omdat het hier een veilige omgeving was. De eerste keer duurde het een kwartier voor ze klaar was voor de eerste aanraking. En dat was gewoon maar twee vingers tegen mekaar, zoals ET. Een paar seconden en dat was dan al genoeg. Dan moest ze alweer even bekomen.”

Knuffelvrees

Maar er zijn nog wel meer mensen die aan knuffelvrees lijden, zegt Margo. “Het is intiem, je doet dat ook niet zomaar met iedereen. Dat is voor veel mensen een drempel. Zelf ben ik van nature een knuffelaar. Maar er zijn heel veel mensen die zeggen: ‘Ik heb dat thuis nooit gedaan’. Vooral bij mensen van zestig en ouder hoor je dat. Als kindjes toen lagen te wenen in hun wiegjes moest je ze laten wenen en ze vooral niet oppakken, anders werden ze week en verwend. Dat was een beetje de stijl van opvoeden toen. Nu merk ik bij mijn klanten daar de resultaten van. Mensen vertellen dan dat ze nooit knuffels hebben gekregen, nooit warmte voelden thuis: ‘Ik kreeg eten en onderdak en scholing, ze zagen me wellicht wel graag, maar ik heb dat nooit gevoeld’. Dat verhaal hoor ik dikwijls. Vooral van de mensen uit die leeftijdscategorie. Ik denk dat ook mensen van zeventig of tachtig nood hebben aan aanraking, maar ik heb hen nog niet kunnen bereiken. Ze zijn welkom, zoals iedereen. Het maakt niet uit wat je politieke kleur of je levenswandel is, iedereen heeft wel eens behoefte aan een knuffel. Hier voelen ze: ik mag er zijn.”