Directeur redactie Pascal Kerkhove: “We gaan op zoek naar leeuwen, elke dag. Ik heb intussen wel geleerd dat een leeuw jou altijd vroeger ziet dan jij hem of haar”

Goeiemorgen,

Ben je niet bang? De vraag wordt mij de laatste weken vaak voor de voeten geworpen tijdens gesprekken over mijn nakende reis naar Botswana. Dinsdag vertrek ik met enkele goede vrienden richting de Okavango, vanaf donderdag trekken we daar voor twee weken de jungle in om er te leven op het ritme van de aanwezige dieren. Ben je niet bang? De vraag verrast mij allerminst, ik ga dan ook niet bepaald als een Crocodile Dundee door het leven. Die eer laat ik graag aan mijn vrienden. Samen met enkele lokale mensen zorgen zij voor het noodzakelijke vertrouwen in een onvergetelijke ervaring en een goede afloop. Niet met wapens – ook die vraag komt vaak terug – wel met kennis van en nog meer respect voor de wetten van de jungle.

Ons dagelijks doel is welomschreven: we gaan op zoek naar leeuwen. Op basis van de nachtelijke jachtgeluiden, meren we bij het krieken van de dag met ons bootje aan op een van de vele eilanden in de delta om vervolgens te voet via de achtergelaten sporen onze zoektocht in te zetten. Stappen, wachten, kijken, stil zijn, ruiken, luisteren en geluk hebben. Bij een vorig avontuur in de Okavango lukte het ons vier keer om leeuwen te spotten. Ik leerde er toen ook een glasheldere les: een leeuw ziet jou altijd vroeger dan jij hem of haar. Het was mij verteld en werd levensecht toen tijdens een wandeling door het hoge gras hooguit twee meter verderop plots een leeuwin recht stond. Ze keek ons aan, grolde eenmalig en stapte daarna langzaam de andere kant op. Nooit eerder drong een geluid zo diep in elke vezel van mijn lichaam door. Een waarschuwing, zo hoorden we later, met de bijbehorende boodschap om haar met rust te laten. Er was ook wat geluk mee gemoeid, vernamen we nog rond het kampvuur. De leeuwin lag daar alleen te rusten, zonder welpjes. Behoorden die wel tot haar gezelschap, dan was niet zij vertrokken maar hadden wij rechtsomkeer moeten maken. En ja, ook dat moet op een welbepaalde manier gebeuren. Je gaat nooit lopen voor een leeuw, hoezeer dat in sommige omstandigheden de enige logische uitweg lijkt.

Die confronterende ontmoeting duurde niet langer dan enkele seconden, maar dat moment zit gebeiteld in mijn hoofd. Ik voelde geen angst, des te meer bewustzijn. Scherp. En diep, een deugddoende les in nederigheid. Waarom ik niet bang was, weet ik niet. Ik kan het ook niet uitleggen. Het was zo, misschien wel hierom: er bestaat veel meer vijandschap tussen mensen buiten de jungle dan tussen mens en dier in de jungle. Angst is overigens niet alleen een slechte raadgever, angst vreet ook je ziel kapot. Ik kies al langer voor het omgekeerde recept: geloof in mezelf en vertrouwen in een ander.

We wandelen straks weer gezwind en vrolijk langs olifanten, giraffen en buffels, we varen in de buurt van nijlpaarden en krokodillen en genieten van fantastische zonsondergangen, nog mooiere landschappen en heldere sterrenhemels. We eten als we honger hebben, drinken bij dorst en slapen in onze tent als de nacht roept. Vandaag loopt mijn geest nog over, straks is hij weer zalig leeg. De jungle is niet alleen onwaarschijnlijk mooi, hij voedt ook je ziel.

Ik ben niet bang, ik ben gezond nerveus. Graag tot over enkele weken…

Maak er een fijne zondag van.

Reageren? Pascal.kerkhove@roularta.be