Directeur redactie Pascal Kerkhove: “Als straks de ouderen, kwetsbaren en zorgverleners zijn gevaccineerd, plaats dan graag de jongeren vooraan in de rij.”

Goeiemorgen,

Ze moeten wachten op perspectief en vaccin. Want ach, ze zijn jong, gezond en veerkrachtig.

Ze hebben hulp en vooruitzichten nodig. Want let op, ze zien af en staan zwaarder onder druk dan we denken.

Nu onze vaccinstrategie bekend is, zorgt de rol en plaats van jongeren daarin voor de zoveelste coronadiscussie. Dat verdomde virus stelt ons denken en handelen echt op de proef. Ik word 60 en zie de logica in de keuze om jongeren achteraan in de vaccinrij te plaatsen. Ik ben ook geneigd mee te gaan in de vlotte gedachte dat het voor hen ‘toch allemaal zo erg niet is’. En dan dwing ik mezelf om beter na te denken. In welk decennium van het leven (0-10, 10-20, 30-40, 40-50, 50-60, 60-70, 70-80, 80-90, 90-100,…) doet een mens onbekommerd de meeste dingen voor het eerst? In welk decennium leert een mens het meest van die dingen die hij voor het eerst doet? En in welk decennium worden we daarbij fundamenteel het meest gevormd tot de mensen die we zijn?

Hoezeer ook mijn geloof in het levenslang leren, mijn ‘piek’ ligt onmiskenbaar tussen 10 en 20. Mijn eerste kus achteraan in het bosje in onze straat, mijn eerste stappen als miniem op het voetbalveld bij het toenmalige KSV Waregem, mijn eerste keer alleen met vrienden naar de kermis, de schaatsbaan of het voetbal, mijn afscheid aan de lagere school, mijn plechtige communie, het eerste schoolfeest of zomerkamp, de eerste echte fuif met bamba’s en slows, mijn eerste overrompelende verliefdheid en hoe je daarmee de wereld verovert, mijn eerste scherpe liefdesverdriet waarbij de waarde van echte vriendschap plots belangrijk wordt, het eerste protest en bijbehorende betoging, het eerste weekend met vrienden, de eerste groepsreis, mijn eerste festival in Werchter met het wondermooie Lola van de Kinks in de gietende regen, de eerste (rampzalige) nacht met een lief, mijn eerste vakantiejob, die 100 dagen en alles wat daarbij hoort, het loskomen van mijn ouders, de publieke bekroning als afscheid van het middelbaar, mijn blijde intrede in het hoger onderwijs, de eerste keer op kot en eigen benen, met soms de wereld aan mijn voeten en toch de blik te vaak op de grond gericht…

Mijn lijstjes zijn even boeiend als leerrijk. Jong zijn is prachtig als het onbekommerd mag. En dat lukt vandaag helaas niet. Alles wat hierboven staat en nog zoveel meer, kan niet of moet anders. Dat perspectief vergeet ik niet meer in de beoordeling van hun vragen of bedenkingen bij het huidig beleid. Ik zei het eerder al: in mijn diverse levensfasen neem ik graag altijd een klein stukje ‘18 zijn’ mee. Toen ik het was, mocht ik het echt zijn. Wie het vandaag is, verdient minimaal een concreet vooruitzicht om dat te zijn. Als straks de ouderen, kwetsbaren en zorgverleners zijn gevaccineerd, plaats dan graag de jongeren vooraan in de rij.

Ik wacht wel.

Het goede doel van mijn boek: Villa Voortman

Goed nieuws: ‘Fijne zondag 50 warme gedachten bij het begin van de week’, het boek met 50 van mijn en jullie favoriete columns is in druk. In De Zondag van volgende week zondag 13 december vindt u een bon, waarmee u het boek kunt kopen in de Standaard Boekhandel. Kostprijs: 4,95 euro. Zoals eerder gemeld, gaat de eventuele opbrengst naar een goed doel. Altijd een moeilijke keuze, want er zijn zoveel mooie en warme initiatieven. Daarom is gekozen voor een project dat mij na aan het hart ligt: Villa Voortman, een open huis in Gent waar een groeiende groep van mensen terecht kan, die in de reguliere hulpverlening tussen wal en schip is geraakt. Mensen met een gecombineerde problematiek van middelenmisbruik en psychische moeilijkheden. Meer info vindt u op villavoortman.be .

Maak er een fijne zondag van.

Reageren? Pascal.kerkhove@roularta.be