Directeur redactie Pascal Kerkhove: “Het is goed dat niet alles wat ik denk ook wordt uitgesproken. Zwijgen we allemaal soms, dan wordt de wereld veel onzin bespaard”

Goeiemorgen,

‘Beter koude wind dan koude soep.’ Nog sneller dan de noodzakelijke woorden, schoot die gedachte mij door het hoofd toen mijn echtgenote deze week in de ochtendkou met de fiets naar het werk vertrok. Ik wist het ogenblikkelijk, het is goed dat niet alles wat ik denk ook wordt uitgesproken… Zwijgen we allemaal soms wat meer, dan wordt ons land en de rest van de wereld vanaf vandaag een hoop onzin bespaard. Evenzeer kennen we het gevoel dat wel eens de kop opsteekt bij het horen of lezen van uitspraken, plannen of resultaten van onderhandelingen: het is erg dat hierover niet goed is nagedacht maar zo mogelijk nog erger als dat wel het geval is. Mij overvalt die gedachte alvast bij de soap – met een a dus… – rond Novak Djokovic. Fantastische tennisser, ijzersterk karakter, overtuigd antivaxer en, zo blijkt nu, een man die vindt dat zijn droom om een 21ste grote titel te winnen, belangrijker is dan het respecteren van de covid-regels in Australië. Het is de bekende aberratie van de macht: wie doet mij wat?

U en ik geraken op die manier Australië niet binnen.

En als ons dat wel lukt, zitten we na de ontdekking van onze manipulatie al lang weer op het vliegtuig naar huis. U en ik kunnen uiteraard niet zo goed tennissen als Novak Djokovic. De meesten onder ons bekleden ook geen topfuncties in het voetbal, nog zo’n wereld waarin nogal wat bestuurders, trainers, managers en spelers de eigen regels (en bankrekening) belangrijker vinden dan het algemeen belang. In het dossier ‘Propere Handen’ worden 56 mensen doorverwezen naar de rechtbank. Maar vooraleer u meteen allerlei zaken gaat schrijven of roepen, toch dit: een mens is niet schuldig omdat het parket zo oordeelt, het is straks de rechter die daarover beslist. Onze voetbalwereld kraakt onder de eigen stommiteiten én het genoemde gevoel van boven de wet te staan. Toch is niet iedereen die binnen dit foute kader naast het potje plaste daarom een crimineel. Laat de rechter nu snel spreken, de fiscus sneller haar werk doen en de voetbalwereld zichzelf het snelst zuiveren. En om in de terminologie van de voetbalfan te blijven: daarbij zijn geen woorden nodig, maar daden.

Ik denk aan Boudewijn de Groot en vind dat het mag gezongen worden: ‘Als ie maar geen voetballer wordt, ze schoppen hem misschien half dood… Maar liever dat nog dan het bord voor zijn kop van de zakenman want daar wordt ie alleen maar slechter van.’

Ik denk aan onze energiefactuur en vind dat het mag gezegd worden: de overheid mist hier alweer een kans om meer te zijn dan de som van individuele belangen.

Ik denk aan mijn jongste kleindochter die deze week in mijn armen sliep en vind dat het moet gezegd worden: zij won de belangrijkste loterij in het leven door hier geboren te worden.

En nog dit, op het gepaste moment lust ik best wel een bord koude soep.

Maak er een fijne zondag van.

Reageren? Pascal.kerkhove@roularta.be