De Zondag trekt ten strijde tegen de verzuring en reikt daarom elke week een pluim uit. Niet zagen, maar liefde vragen. Of toch zoiets. De pluim van deze week is voor Dirk Van der Maelen.
Durft de commissie-Kazachgate? Ik geef toe, een vreemde vraag om van start te gaan met de pluim. In volle Trump-gekte zijn het maar vakidioten die geïnteresseerd zijn in die vreemde zaak. En toch. Wat woensdagochtend gebeurde, mag niet onopgemerkt voorbij gaan. Patokh Chodiev sleept Dirk Van der Maelen voor de rechter. De Oezbeeks-Belgische miljardair voelt zich onheus behandeld door het socialistisch parlementslid. Bon, veel gekker moet het niet worden.
Even het geheugen opfrissen. Zes jaar geleden kwam de zogenaamde afkoopwet tot stand in duistere omstandigheden. Die wet geeft een verdachte de kans om zijn zaak af te kopen en zo een proces te vermijden. Chodiev was één van de eersten die er gebruik van zou maken. Nu lijkt echter dat die wet er versneld gekomen is onder druk van die Chodiev en zijn politieke vriendjes. De namen die vooral genoemd worden, zijn Armand De Decker en Didier Reynders, twee prominente leden van de MR, de Franstalige liberale partij. Een stinkende zaak dus. De naam Kazachgate verwijst trouwens naar de zaken van Chodiev in Kazachtan.
Een parlementaire onderzoekscommissie moet duidelijkheid scheppen. Sp.a-parlementslid Dirk Van der Maelen is voorzitter daarvan. Inderdaad, de man die nu door Chodiev voor de rechter gedaagd wordt. Durft de onderzoekscommissie? Dat is de vraag. Durft ze de waarheid blootleggen? Durft ze klaarheid scheppen over de rol van de schijnbaar ongenaakbare Didier Reynders, nog steeds een sterke man in de federale regering? Omdat ik hoop dat ze durft: deze pluim aan Dirk Van der Maelen. Als aanmoediging. Omdat hij zich niet zou laten intimideren. Bewijs het ongelijk van de vele burgers die al lang niet meer geloven in de zuiverheid van de politiek.
