Een pluim voor Meryame Kitir: “Waarom zou ik hier niet mogen zijn?”

De Zondag trekt ten strijde tegen de verzuring en reikt daarom elke week een pluim uit. Niet zagen, maar liefde vragen. Of toch zoiets. De pluim van deze week is voor Meryame Kitir, fractieleider voor sp.a in het federaal parlement.

Omdat ze donderdagochtend aanvoerder was van een positieve actie. Daarom zou Meryame Kitir aanvankelijk deze pluim krijgen. Hou ik van, van oppositiepartijen die naast kritiek ook alternatieven op tafel leggen. Zoals haar partij met het spoorplan: de trein die de motor moet worden van vlotte mobiliteit. Dat sp.a dat deze legislatuur veel te weinig doet, wou ik er wel aan toevoegen. Dat de partij inhoudelijk moeilijk uit de verf komt. Voorzitter John Crombez heeft andere katten te geselen. Je kent ze wel: Ahmet Koç in Beringen, Hilde Claes in Hasselt, Daniel Termont in Gent.

Meryame Kitir is een buitenbeentje in de politiek. Tot twee jaar geleden combineerde ze haar parlementair mandaat met een job op de lakafdeling van Ford Genk. Haar emotionele speech in het parlement naar aanleiding van de sluiting van het bedrijf liet niemand onberoerd. Kitir is geboren en getogen in Maasmechelen. Haar vader verliet Marokko begin jaren zestig om hier in de mijnen te werken. In de hoop zijn gezin een betere toekomst te geven. Haar moeder heeft ze nooit gekend. Die stierf toen ze twee was. Een zware klap, opgroeien zonder moeder. Als kind werd ze al eens geconfronteerd met haar huidskleur. Wat doet die bruine hier, kreeg ze te horen. Snap je als kind het kwetsende daarvan, vraag ik me vaak af? Ik kan daar geen deftig antwoord op geven, ik heb het nooit meegemaakt, ik ben wit. Maar denk je dan niet: waarom zou ik hier niet mogen zijn, ik ben hier toch geboren, ik ga hier naar school, net als jullie?

Donderdag werd ze in het parlement opnieuw geconfronteerd met haar afkomst. Door Open VLD’er Luk Van Biesen, al ontkent die dat. Keer terug naar Marokko, riep me hij toe, zegt Kitir daarvan. Moet vreselijk kwetsend zijn. Maar opnieuw: ik kan het mij niet inbeelden, ik heb het nooit meegemaakt, ik ben wit. Ik wil haar daarom graag vooral om deze reden deze pluim geven. Omdat ze zou doorzetten. Omdat die bruine een ferme meerwaarde betekent voor ons parlement. En als ze terugkeert, laat het dan naar Limburg zijn, na een welverdiende vakantie in Marokko. Van harte!